Ταξίδι στη Νίσυρο-Β΄Μέρος

 Απέναντι από τη Νίσυρο, μεταξύ Κω-Νισύρου βρίσκεται το Γυαλί, ένα νησί που είναι γνωστό για την ελαφρόπετρά του. ¨Όλο το ανατολικό και νότιο τμήμα του μοιάζει "με μια τεράστια λευκή αγκαλιά". Η ελαφρόπετρα ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Χρησιμοποιήθηκε, μάλιστα, και από τους Βυζαντινούς στην κατασκευή της Αγίας Σοφίας τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μονωτικό υλικό κια όχι μόνο, από πολλές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο. Η εταιρεία ΛΑΒΑ Α.Ε. που εξορύσσει την ελαφρόπετρα, είναι η μεγαλύτερη παραγωγική και εξαγωγική εταιρεία ελαφρόπετρας στον κόσμο.

Από το Μαντράκι, την πρωτεύουσα του νησιού, κατευθυνόμαστε στο βόρειο τμήμα του. Σε μικρή απόσταση από το λιμάνι, συναντάμε τα Λουτρά, ιαματικές πηγές, που λειτουργούν από το 1870. Σταματάμε στους Πάλους, ένα μικρό ψαροχώρι, πολύ γραφικό, με τις ταβερνούλες του, όπου ντόπιοι και ξένοι απολαμβάνουν ολόφρεσκο ψάρι και λαχταριστούς μεζέδες. Στη συνέχεια, ανεβαίνουμε στον Εμπορειό. Η θέα όσο ανεβαίνουμε είναι ασύλληπτη. Εκεί, σε μια μικρή σπηλιά υπάρχει μια φυσική σάουνα από τον θερμό αέρα που εκλύεται από τα τοιχώματά της. Τέλος, φτάνουμε στα Νικειά, που είναι κτισμένα στην κορυφή του βουνού, πάνω από το υφαίστειο. Παίρνοντας ένα στενό σοκάκι, ανάμεσα από όμορφα λουλούδια, φτάνουμε στην κεντρική πλατεία του χωριού, την Πόρτα.

Η κεντρική πλατεία του χωριού

Το στενό σοκάκι

Η εκκλησία του χωριού

Παραδοσιακό σπίτι

 

Το όμορφο σπίτι της Κατερίνας

Το σπίτι που μου έκανε εντύπωση είναι το σπίτι της φίλης μου Κατερίνας Χαραλαμπίδου, φιλολόγου-δημοσιογράφου, που κατάγεται από τα Νικειά, αλλά ζει στην Κύπρο. Αναπαλαίωσε αυτό το παραδοσιακό σπίτι, αλλά το γούστο της με μάγεψε. Στόλισε όλο το σπίτι τόσο όμορφα, με τόση αγάπη και τρυφερότητα, που θα' θελα να κάθομαι και να το χαζεύω. Είναι μια αισθητική απόλαυση όλο το εσωτερικό του.
Το πιο εκπληκτικό όμως στα Νικειά είναι ότι υπάρχει Μουσείο Μεταλλευμάτων σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η επίσκεψη στο Μουσείο αυτό, όπως και στο Αρχαιολογικό στο Μανδράκι είναι μια μοναδική εμπειρία. Τα Νικειά, όμως, με μαγεύουν και με την  ασύλληπτη θέα προς τη γαλάζια απεραντοσύνη του Αιγαίου Πελάγους. Ατενίζεις από ψηλά αυτό το πανοραμικό θέαμα, έχεις την αίσθηση της ευρυχωρίας, το βλέμμα σου απλώνεται κι αγκαλιάζει την Τήλο, τη Χάλκη, κι άλλα μικρότερα νησιά, ίσαμε την Αστυπάλαια, άμα είναι καλός ο καιρός. Το πιο συναρπαστικό όμως θέαμα στα Νικειά το προσφέρει η Πανσέληνος, κυρίως του Αυγούστου.

Δεν θα ξεχάσω μια χρονιά που θα παντρευόταν μια μαθήτριά μου και με το λεωφορείο γυρίζαμε πολλές γυναίκες για να καλέσουμε στο γάμο. Ανεβαίνοντας προς τα Νικειά παρουσιάστηκε μπροστά μας το φεγγάρι σαν οπτασία...Μια ασημένια λεωφόρος που σε καλούσε σε ονειροπολήματα...Έκθαμβη έμεινα και το κοιτούσα... Αποσβολωμένη... Ποτέ άλλο θέαμα δεν μου' κοψε την ανάσα όσο αυτό της Πανσελήνου, τότε.  Η απόλυτη ευτυχία! Όλο το πέλαγος άστραφτοβολούσε! Απειράριθμες ασημένιες κλωστές κρέμμονταν λες απ' τον ουρανό και τον ένωναν με τη θάλασσα. Ασύγκριτη ομορφιά.

Ας γυρίσουμε, όμως, ξανά στο Μαντράκι. Στον Αντρέα μου άρέσει πολύ να βλέπει τους νησιώτες να βγάζουν χταπόδια κι εμένα να κάθομαι σε μια ωραία καφετέρια που να την κτυπά το κύμα και να νιώθω την αρμύρα του.

Ο Αντρέας με τον ψαρά

Η θέα από την καφετέρια

 

Το κάστρο της Νισύρου

Η κληματαριά

Ηλιοβασιλέματα από το Ηρώον

Αφρισμένη θάλασσα

Η θέα από τη βεράντα

Εδώ τελειώνει το ωραίο ταξίδι στη Νίσυρο.