Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Πώς να αποκτήσετε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς

Δημοσιεύθηκε: 29 Μαΐου 2014 Κατηγορίες: Επιστήμες, Τέχνες & Πολιτισμός
18357687_183ea55c84ed321b09f071839097b961.limghandlerΑπό τις αγκαλιές της «καλημέρας» μέχρι τα παιχνίδια της «καληνύχτας», αυτά τα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα σας βοηθούν να δημιουργήσετε δυνατούς δεσμούς με τα παιδιά σας.
Όλοι ο γονείς ονειρεύονται να δημιουργήσουν μια δεμένη οικογένεια. Θέλετε να είναι τα παιδιά σας πολύ ευτυχισμένα, να έχουν ευχάριστες αναμνήσεις που θα τα συνοδεύουν καθώς θα ανακαλύπτουν τον κόσμο. Όμως πώς μπορεί να είναι δεμένη μια οικογένεια; Σας δείχνουμε 15 τρόπους για να βοηθήσετε την οικογένειά σας, να της διδάξετε τις αξίες και να δημιουργήσετε αναμνήσεις οι οποίες θα σας κάνουν τη ζωή πιο ευχάριστη.
Μικρά τελετουργικά
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να διατηρούνται οι οικογενειακοί δεσμοί, με τα τελετουργικά και τις παραδόσεις, λένε οι ψυχολόγοι. Αυτό, περιλαμβάνει τα πάντα, από τις κουβεντούλες σας στο κρεβάτι πριν τον ύπνο, μέχρι τις εκδρομές του σαββατοκύριακου και τις οικογενειακές γιορτές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλές οικογενειακές παραδόσεις όπως το να στολίζετε όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο, να σουβλίσετε το αρνί το Πάσχα, αλλά και τις δικές σας πιο προσωπικές παραδόσεις όπως το μεσημεριανό γεύμα των Κυριακών με τους παππούδες ή τα απογεύματα της Κυριακής στο σπίτι για επιτραπέζια παιχνίδια. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις βοηθούν στο να γίνεται ο κόσμος προβλέψιμος. Η επανάληψη δίνει στα παιδιά την αίσθηση της σιγουριάς.
Να τρώτε το δείπνο μαζί
Πρέπει να παίρνετε πολύ σοβαρά τα οικογενειακά γεύματα, καθώς σας βοηθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό να δυναμώσετε τους οικογενειακούς σας δεσμούς. Με το να κάθεστε όλοι μαζί στο τραπέζι για το γεύμα, συνδέεστε πάρα πολύ με τα μέλη της οικογένειά σας. Αν δεν είναι εφικτό να τρώτε όλοι μαζί το δείπνο, τότε προσπαθήστε να τρώτε μαζί το πρωινό – φροντίστε όμως να σηκώνονται όλοι από το κρεβάτι στην ώρα τους για να μπορείτε να μιλήσετε και να καθίσετε όλοι μαζί χωρίς να σας πιέζει ο χρόνος.
Πείτε «ναι» στον εθελοντισμό
Διαλέξτε κάποια εργασία στην οποία θα μπορεί να λάβει μέρος και τα πιο μικρό παιδί, είτε είναι το φύτεμα λουλουδιών σε κάποιο τοπικό πάρκο, ή ο διαχωρισμός των απορριμμάτων σε ανακυκλώσιμα ή μη. Η συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο για το καλό όλων είναι το κλειδί. Οι οικογένειες δένονται περισσότερο όταν κάνουν κάτι μαζί για να βοηθήσουν την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν.
Μιλήστε – πραγματικά όμως – με το παιδί σας
Συνήθως οι διάλογοι που γίνονται μεταξύ των γονιών και των παιδιών είναι οι εξής: «Είναι ώρα να πας για ύπνο…», ή «Φόρεσε το μπουφάν σου…», «Κάνε τις ασκήσεις σου…». Με το να δίνετε μόνο εντολές στο παιδί σας δεν θα το κάνετε ποτέ να σας ανοιχτεί. Μιλήστε με το παιδί σας για θέματα που το απασχολούν. Μην του κάνετε ερωτήσεις που η απάντηση θα είναι ναι ή όχι. Ρωτήστε το ποια είναι η καλύτερη ώρα της ημέρας για εκείνο και συζητήστε μαζί του
Κρατήστε οικογενειακό ημερολόγιο
Αυτό το ημερολόγιο πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσετε, να είναι αρκετά μεγάλο σε μέγεθος και να το έχετε σε ένα εμφανές μέρος μαζί με ένα στυλό, ένα μολύβι ή μια ξυλομπογιά. Οι γονείς και τα παιδιά πρέπει να μπορούν να το χρησιμοποιούν όταν θέλουν να ξεσπάσουν, να ευχαριστήσουν, να υπενθυμίσουν, να πουν ανέκδοτα, να κάνουν ερωτήσεις και να μοιραστούν τις ανησυχίες τους με λέξεις, ζωγραφιές, φωτογραφίες, αποκόμματα και αυτοκόλλητα. Καθώς οι σελίδες και τα σημειωματάρια πληθαίνουν, οι αναμνήσεις σας θα σας συντροφεύουν.
Οι αγγαρείες κάνουν καλό
Με το να αναθέτετε σε όλα τα μέλη της οικογένειας να κάνουν δουλειές, μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το αληθινό αίσθημα της ομόνοιας. Αναθέστε στα πιο μικρά παιδιά να ταΐζουν το κατοικίδιο ή να στρώνουν το τραπέζι και στα μεγαλύτερα να μαζεύουν το τραπέζι και να βάζουν τα πιάτα στο πλυντήριο.
Πείτε ιστορίες
Στα παιδιά αρέσει πολύ να ακούνε ιστορίες για τους γονείς τους και για τους συγγενείς τους. Το ταξίδι της μαμάς στον Όλυμπο, όταν έσπασε ο μπαμπάς το πόδι του στο ποδόσφαιρο, την ημέρα που γνωρίστηκαν ο παππούς και η γιαγιά. Όταν ακούνε τα παιδιά τέτοιου είδους ιστορίες, συνδέονται περισσότερο με το παρελθόν της οικογένειάς τους.
Βγάλτε τη ΤV από την πρίζα
Εφαρμόστε την αποχή από την τηλεόραση μια φορά την εβδομάδα. Αντί να καθίσετε με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση, μπορείτε να παίξετε επιτραπέζια παιχνίδια, να μαγειρέψετε όλοι μαζί το δείπνο, να κάνετε χειροτεχνίες ή να παίξετε μουσική (αν δεν ξέρετε κάποιο όργανο, μπορείτε να ακούσετε μουσική και να χορέψετε). Ο στόχος είναι ότι πρέπει να διασκεδάσετε χωρίς τη βοήθεια της τηλεόρασης (θεωρείται «απάτη» το να πάτε για ψώνια ή σινεμά).
Μιλήστε και για τις δύσκολες ώρες
Κάθε οικογένεια περνάει και δύσκολες στιγμές – αρρώστιες, οικονομικά προβλήματα, μελαγχολία – όμως το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να μην αναμείξετε τα παιδιά σας με οτιδήποτε δυσάρεστο. Όμως τα παιδιά ξέρουν πάντα πότε κάτι δεν πάει καλά, γι’ αυτό μην προσπαθήσετε να κρύψετε τα προβλήματά σας, είναι πολύ πιθανό να πιστέψουν ότι έχουν κάνει κάτι κακό τα ίδια. Πείτε τους τι συμβαίνει με όσο το δυνατόν πιο απλά λόγια: είμαστε στεναχωρημένοι γιατί η γιαγιά είναι άρρωστη, είμαστε αγχωμένοι γιατί ο μπαμπάς έχασε την δουλειά του, κλπ. Τα παιδιά ξεπερνούν τις δυσκολίες πολύ γρήγορα και ακόμα και τα δυσάρεστα γεγονότα μπορούν να τα βοηθήσουν να έρθουν πιο κοντά με την οικογένεια.
Βάλτε όρια
Ίσως να μην νιώθετε και τόσο κοντά με τα παιδιά σας όταν προσπαθείτε να τα πειθαρχήσετε, όμως να έχετε κατά νου ότι με το όρια και πειθαρχία”>θέτετε όρια κάνετε τα παιδιά πιο ευτυχισμένα στο μέλλον. Όταν ξέρουν τα παιδιά ότι είναι υπό τον έλεγχο κάποιου, δεν αισθάνονται μόνο ασφαλή, αλλά αποκτούν και ένα μοντέλο αυτοπειθαρχίας. Έτσι το σπίτι σας αποκτά αρμονία για όλους.
Μάθετε να τα δέχεστε όπως είναι
Σταματήστε να εύχεστε να ήταν πιο τακτικά, λιγότερο απαιτητικά, πιο δεκτικά…Ναι, πρέπει να έχετε μεγάλες απαιτήσεις όσον αφορά τη συμπεριφορά από τα παιδιά σας, αλλά προσπαθήστε να βοηθήσετε το παιδί σας να γίνει καλύτερο από αυτό που είναι, με τα δικά του χαρακτηριστικά, αντί να προσπαθήσετε να το κάνετε κάποιο άλλο από αυτό που είναι.
Να λέτε στα παιδιά σας ότι τα αγαπάτε
Να μην αφήνετε να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να εκφράσετε την αγάπη σας στα παιδιά σας και το πόσο πλούσια είναι η ζωή σας με την οικογένειά σας.
Να περνάτε με το κάθε παιδί ξεχωριστά κάποιες ώρες
Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και με διαφορετικές ανάγκες και ενδιαφέροντα. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να δίνετε προσοχή και χρόνο στο κάθε ένα ξεχωριστά. Έτσι, μία φορά την εβδομάδα αφιερώστε προσωπικό χρόνο στο κάθε παιδί αναδεικνύοντας τα θετικά του στοιχεία και «ξοδέψτε» τον όπως εκείνο επιθυμεί μαζί σας.
Δώστε αγκαλιές
Μην υποτιμάτε την δύναμη του αγγίγματος. Έχει θεραπευτικές ικανότητες και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Μια αγκαλιά μπορεί να προσφέρει παρηγοριά, να δώσει κουράγιο ή ακόμα και να ηρεμήσει τα πνεύματα. Πολλές φορές το να δίνετε μια αγκαλιά στο παιδί σας αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Να δίνετε σημασία στο γάμο σας
Τα περισσότερα ζευγάρια, από την στιγμή που θα κάνουν παιδιά, αφοσιώνονται πλήρως σ’ αυτά και ξεχνούν τον ρόλο του άνδρα και της γυναίκας. Όμως ο γάμος είναι η βάση της οικογένειας και αν αρχίζει να φθείρεται, τότε όλοι απομονώνονται μεταξύ τους. Με το να αφιερώνετε λίγο χρόνο στον σύντροφό σας (ή στους φίλους σας και στα άλλα ενδιαφέροντά σας), θα μεταμορφωθείτε σε ένα πιο ευτυχισμένο άτομο και καλύτερο γονιό.
Με την συνεργασία της κας Χαρίκλειας Μανουσάκη (Επαγγελματίας Ψυχικής Υγείας & Επικοινωνίας Ανθρώπινων Σχέσεων – Επιστημονική Συνεργάτης σε Θέματα Ψυχικής Υγείας)
Από: Νινέττα Φαφούτη
Πηγή:  imommy.gr

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Καλό παράδεισο, πολυαγαπημένε μας Λυκούργε Κάππα



Άνοιξα σήμερα την ιστοσελίδα των φίλων της Μονής Βατοπαιδίου, το Διακόνημα, και αμέσως έπεσα πάνω στην ανακοίνωση για την αποδημία του αγαπημένου μας Λυκούργου Κάππα. Ήταν κάτι πολύ αναπάντεχο, γιατί βρεθήκαμε πριν από δέκα μέρες στην παγκύπρια συνεστίαση του Δήμου Λευκονοίκου και κάναμε σχέδια να πάμε μαζί στο Πόρτο Λάγος, για να συναντήσουμε τον Γέροντα Εφραίμ, αφού, όπως έλεγε, δεν είχε δύναμη να πάει στο Άγιο Όρος.

Φαίνεται, όμως, ότι ήταν έτοιμος για να τον καλέσει ο Κύριός μας. «Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος», αποχαιρέτησε τον κόσμο τούτο, για να πάει στον κόσμο τον αληθινό. Έφυγε πολύ ήρεμα, μέσα σε λίγες ώρες, από ανακοπή καρδιάς. Δεν το πιστεύω ότι δεν θα μας ξαναχαμογελάσει, δεν θα μας ξαναπειράξει, δεν θα μας πλημμυρίσει με την αγάπη του.

Τούτη την ώρα, νιώθω πολύ ήρεμη μέσα μου, ξέροντας ότι κέρδισε την αιωνιότητα. Ξέροντας ότι μας θέλει, όλους όσοι τον αγαπάμε, να είμαστε δυνατοί και να αντιμετωπίσουμε το γεγονός του θανάτου του με στωικότητα, αξιοπρέπεια, ψυχραιμία, γιατί έφυγε ένας εκλεκτός άνθρωπος του Θεού.


Αναντίλεκτα, όλοι γνωρίζουμε τη ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου: «Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην και στον δάσκαλό μου το εύ ζην». Πραγματικά, οι πιο πολλοί Λευκονοικιάτες, μα και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, χρωστούμε το ευ ζην μας στον καθηγητή και γυμνασιάρχη μας στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, στον μακαριστό Λυκούργο Κάππα. Στη ζώσα παρουσία του πνευματικού ανθρώπου, όχι μόνο μέσα στο σχολείο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία του Λευκονοίκου, στον άνθρωπο με το απαράμιλλο ήθος που μας ενέπνεε τον έρωτα του καλού, που μας έκανε περήφανους, που με το χάρισμα του παιδαγωγού σμίλευε τις ψυχές μας και μας βοηθούσε να ανοίξουμε τα φτερά μας. Κυρίως, όμως, με την αγάπη του μας εμφυσούσε τον σεβασμό και τον θαυμασμό.


Αξίζει να αναφέρω επίσης ότι ο μεταστάς ήταν ο καλλιεργημένος άνθρωπος με τους ανοικτούς ορίζοντες, με τη σφαιρική παιδεία, με την ευρύτητα πνεύματος, ο λάτρης του βιβλίου, της λογοτεχνίας, ο επαρκής αναγνώστης. Ταυτόχρονα, ήταν το πρότυπό μας στη συνεχή επιμόρφωση, τη διά βίου παιδεία. Εκείνο, όμως, που τον διέκρινε ήταν η αίσθηση του χιούμορ, η πειρακτική διάθεση, η λεπτή ειρωνεία με αγάπη και κατανόηση. Αυτού του γνωρίσματος είναι μάρτυρας και ο Γέροντας Εφραίμ, ο συμμαθητής μου, που του είχε ιδιαίτερη αδυναμία.

Αργότερα στην προσφυγιά μας ήταν ο Δήμαρχός μας, όταν προσπαθούσαμε να βρούμε τους συνδημότες μας, για να συναντιόμαστε και να θυμόμαστε το Λευκόνοικό μας που μας το πήραν με το ζόρι. Ήταν η ψυχή και ο καθοδηγητής μας, σε αυτές τις πρώτες προσπάθειες, με τον καλό του τρόπο και την ευγένειά του, με το πλατύ χαμόγελο, την οξύνοια, την ευστροφία και την αρχοντιά του. Γιος της καλής μαμμούς του Λευκονοίκου, της πασίγνωστης Αρετής, ευτύχησε να μορφωθεί για να μορφώσει γενεές γενεών, να κατακτήσει αξιώματα, μα και ευλογήθηκε να έχει ως σύζυγο τη θεία Σταυρούλα με το αδαμάντινο ήθος και τη μαρτυρία Θεού, που του χάρισε τέσσερα υπέροχα παιδιά.


Μα, σε τελική ανάλυση, η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής του ήταν ότι τα τελευταία χρόνια λόγω της στενής πνευματικής του σχέσης με τον Γέροντα Εφραίμ της Μονής Βατοπαιδίου, που ήταν μαθητής του, ήταν τακτικός επισκέπτης του Αγίου Όρους και έχει βιώσει τον ορθόδοξο τρόπο ζωής.

Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι ο μ. Λυκούργος Κάππας σε όλα τα αξιώματα που τον αξίωσε να ανέβει ο Θεός, μέχρι το ύψιστο αξίωμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, τίμησε το ρηθέν υπό του Πλάτωνα στον «Μενέξενο», ο οποίος ταυτίζει τη γνώση με το ήθος: «Πάσα επιστήμη, χωριζομένη αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται». Υπηρέτησε το βασίλειο του ανθρώπου, το «Imperium homini». Με λίγα λόγια, αρμόζουν και σ’ αυτόν οι στίχοι του Κων. Καβάφη «Τίμιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τις πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία».


Καταληκτικά, νομίζω ότι σ’ αυτούς τους καιρούς τους εκμαυλιστικούς, , ο συγχωρεμένος Λυκούργος Κάππας, κόντρα στο κλίμα του συβαριτισμού, αποτελεί πρότυπο ανθρώπου που δεν υπηρέτησε τον Κερδώο Ερμή, που δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού, που δεν θέλησε να αμαυρώσει την τιμή και την υπόληψή του με δοσοληψίες ύποπτες με απώτερο σκοπό την απόκτηση υλικών αγαθών. Πίστεψε σε πνευματικές αξίες που είναι ένα κερί στον ναό της ψυχής. Σώφρονας και εγκρατής, νουνεχής, «νούσιμος» δηλ. Μεσαρίτης, άνθρωπος του μέτρου, ζώντας σε μια κοινωνία από τοξικομανείς της ευμάρειας, δεν αλλοτριώθηκε, αλλά κράτησε ήθος ελεύθερο. Συνεπώς, πρέπει να σεμνυνόμαστε για τον αγαπημένο μας μ. Λυκούργο Κάππα, με την ψυχική μεγαλοσύνη, την ακτινοβολούσα προσωπικότητα, τη μετριοπάθεια, την αρετή της συναίνεσης, την αγάπη που εξέπεμπε σε όλους όσοι ήταν γύρω του. Το Λευκόνοικο από σήμερα είναι πιο φτωχό, κι εμείς  θρηνούμε για τον χαμό του. Τον ευγνωμονούμε, γιατί μας έμαθε Αγγλικά!


Καλό ταξίδι, πολυαγαπημένε μας, λατρευτέ μας γυμνασιάρχη. Αφήνεις μνήμη αγαθή! Τα παιδιά σου, τα βιολογικά  μα και τα πνευματικά, όπως και όλοι οι συγγενείς σου, είναι πολύ περήφανοι για σένα. Θα θυμόμαστε πάντα την προσήνεια και την καλοσύνη σου, την ωριμότητα και την ευπροσηγορία σου, την ακεραιότητα και την αγάπη που έδειχνες σε όλους μας, το χιούμορ και την εγκαρδιότητά σου.


 Ήσουν ο «καλός καγαθός» άνθρωπος.Ένας πραγματικός ευπατρίδης, ένας ευγενής άνθρωπος του μέτρου και του πνεύματος. Για σένα ισχύει το "Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή", που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ήσουν ο ενεργός πολίτης που πρόσφερες απλόχερα τη σοφία και τις γνώσεις σου, που αγωνιούσες για το μέλλον το νησιού μας, που ανταποκρινόσουν στο κάλεσμα για προσφορά στον τόπο σου. Κυρίως, όμως, η ψυχή σου και η καρδιά σου ήταν στραμμένη στο Λευκόνοικό μας που τόσο αγαπούσες.


Ο Θεός ας αναπαύσει την  ψυχή σου. Πας να βρεις τους γονείς σου, και κυρίως τη μητέρα σου Αρετή που τόσο αγαπούσες. Ο Θεός να παρηγορήσει τη θεία Σταυρούλα, τα παιδιά και τα εγγόνια σου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Καλό Παράδεισο, πολυαγαπημένε μας, αξέχαστέ μας καθηγητή. Χαιρετισμούς στους συνδημότες μας, τους τιμαριώτες του ουρανού.






  

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Ταξιδιωτικό-Μέρος Ζ'

Από την Τουλούμ στο ξενοδοχείο Hard Rock 

Μετά από την ξενάγησή μας στο χωριό των Μάγια, την Τουλούμ,
η εκδρομή περιλάμβανε γεύμα σε ένα άλλο ξενοδοχείο Hard Rock, που ήταν κοντά, για να ξεκουραστούμε. Πραγματικά ήταν εντυπωσιακό. Ήταν μια Hasienta.



Πανέμορφο το εσωτερικό του ξενοδοχείου

Η φίλη μου Ελένη Κυριάκου, μητέρα των διδύμων
Σάββα και Χρήστου Χριστοφή






Ο πατέρας των φίλων μας, Σωτήρης Κυριάκου





Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Ταξιδιωτικό- Μέρος Στ΄

Στο χωριό Τουλούμ των Μάγια
Φτάσαμε στα ερείπια της πόλης Τουλούμ. Όσοι θέλουν μεταφέρονται στην πόλη με τρενάκια palapa-style, αλλά εμείς προτιμήσαμε να περπατήσουμε περίπου ένα χιλιόμετρο.









Στην είσοδο της Τουλούμ υπάρχει μια μινιατούρα της αρχαίας πόλης με την παραλία, αλλά αυτό που αντικρίσαμε ήταν πέρα από κάθε φαντασία. "Η Τουλούμ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του πολιτισμού των Μάγια", και ήταν πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο. 


Διακρίνεται ο καλός μας φίλος Σωτήρης Κυριάκου


Μπήκαμε μέσα στην περιτοιχισμένη πόλη από μια στενή δίοδο. Αμέσως βρεθήκαμε σε μια εντυπωσιακή πόλη με πολλά κτίσματα, παράξενα για μας, με πολλά δέντρα, και αρκετά ιγκουάνα. ...


Οι Μάγια, όπως μας είπε ο ξεναγός, ήταν μικρόσωμοι, με 5 πόδια ύψος, που ένιωθαν ασφαλείς μέσα στην περιτοιχισμένη πόλη τους.
Συνεχώς, βλέπαμε μπροστά μας ιγκουάνα





Αυτό το μεγαλόπρεπο κτήριο ήταν σπίτι του αρχηγού τους, του κυβερνήτη της πόλης. Εδώ έμενε μαζί με τις γυναίκες και τα πολλά παιδιά του. Πραγματικά εντυπωσιακό! Μεγαλοπρεπές, αντάξιο του αξιώματός του. Ο ξεναγός μάς είπε ότι είχε και οικόσημο! Όταν πέθαινε ο αρχηγός του έβαζαν στον τάφο του χρυσαφικά!




Μέσα στην πόλη υπήρχε αγορά και έρχονταν και από άλλες πόλεις και έφερναν τα προιόντα τους. Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι Μάγια έβαζαν χρωματιστά σημάδια στα δόντια τους για ομορφιά. Ταυτόχρονα, πολύ σκληρή μού φάνηκε και η συνήθειά τους να πιέζουν για 100 μέρες το κεφάλι των βρεφών για να μεγαλώσει στο σχήμα που ήθελαν.


Τα σπίτια τους ήταν κτισμένα με πέτρες της περιοχής. 





 Όταν έφτασαν οι Ισπανοί, βρήκαν μια πόλη πολύχρωμη. Το αγαπημένο τους χρώμα ήταν το κόκκινο, γιατί πίστευαν ότι τους έφερνε πλούτο. Κάτι που θυμάμαι, επίσης, είναι ότι οι Μάγια θυσίαζαν τον νικητή για να έχουν ευφορία στη γη τους.




Αυτό είναι το El Castillo που δεσπόζει πάνω στο βράχο που ατενίζει
 αιώνες τώρα τη θάλασσα της Καραιβικής. 


Η ξύλινη σκάλα οδηγεί στην παραλία! Υπέροχη! Μάς σαγήνευσε, 
αλλά δεν είχαμε χρόνο για βουτιές στα σμαραγδένια νερά της!

Δεινοί ναυτικοί οι Μάγια, με τα κανό τους πήγαιναν 
στην Κεντρική Αμερική, όπως στις Ονδούρες, στη Γουατεμάλα...
Ο ξεναγός μάς έδειξε σε φωτογραφία ένα κανό που λεγόταν Sama.
Με αυτό πήγαιναν στους Αζτέκους και στον κόλπο του Μεξικού 
σε ένα ταξίδι που διαρκούσε επτά ώρες!


Οι Μάγια συνήθιζαν να δίνουν ονόματα στα παιδιά τους 
από το ημερολόγιο του Ήλιου στον οποίο αφιέρωναν πολλές τελετές. Επίσης, σύμφωνα με τον ξεναγό, έβαζαν μαύρο ή κόκκινο βραχιόλι στα παιδιά τους για να μην τα πάρουν τα πνεύματα



Άλλη πληροφορία που κατέγραψα είναι ότι οι Μάγια έπαιζαν μπάλα.
 Όταν κέρδιζαν μια μάχη και έπαιρναν αιχμαλώτους, τους άφηναν καμιά 
βδομάδα νηστικούς, κι ύστερα τους ανάγκαζαν να παίξουν μπάλα 
μαζί τους. Άμα κάποιος ήταν πολύ δυνατός του έσπαζαν ένα χέρι ή ένα πόδι. 
Στο τέλος του στημένου παιχνιδιού πετούσαν τον χαμένο από τη μεγάλη πυραμίδα.











Μαζί με την πολύ καλή μου φίλη Ελένη Κυριάκου