Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Κ Ω Δ Ι Κ Ο Σ : Α Τ Α Λ Α Ν Τ Η

Παρουσίαση βιβλίου

Κλαίρη Αγγελίδου
Κ Ω Δ Ι Κ Ο Σ : Α Τ Α Λ Α Ν Τ Η

Αθήνα, Εκδόσεις Διόπτρα, 2011

Το’ χω ξαναπεί: η κ. Κλαίρη Αγγελίδου είναι μια παραμυθού που κρατά ένα μαγικό ραβδάκι και μας μαγεύει όλους, μικρούς και μεγάλους. Είναι σαν μια νερομάνα, μια βρυσομάνα από ανεξάντλητες ιστορίες. Μόνο που δεν λέει παραμύθια, δεν σκαρφίζεται ιστορίες, δεν είναι μυθοπλάστης. Μας ιστορεί τη ζωή της, την πολυκύμαντη και βασανισμένη που, όμως, είχε και εξάρσεις μεγαλείου, αυτοθυσίας, έρωτα και ομορφιάς.
Η συγγραφέας είναι η γυναίκα που αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. Είναι η αγωνίστρια της ΕΟΚΑ, η εκπαιδευτικός, η πολιτικός, η ποιήτρια, μα πάνω απ’ όλα η μάνα που ανάστησε τρεις λεβέντες. Είναι, όμως, και η γιαγιά με τα τέσσερα εγγόνια και τη μια την εγγονή, τη μονάκριβη και πολυαγαπημένη, που πήρε τ’ όνομά της, τη μικρή Κλαίρη.
Η κ. Κλαίρη Αγγελίδου με το νέο της πεζό με τον τίτλο «Κωδικός Αταλάντη», με υπότιτλο «Μια γυναίκα στην Αντίσταση», διαζωγραφίζει με μελανά μα και φωτεινά χρώματα τη ζωή της, τις σπουδές της στην Αθήνα, τον εξαίσιο έρωτά της με τον συμφοιτητή της Νίκο Αγγελίδη, την ένταξή τους στην ΚΑΡΗ, τον μυστικό τους γάμο, τη συμμετοχή τους στην ΕΟΚΑ, τα πρώτα χρόνια που έζησαν στη Γιαλούσα, τις δοκιμασίες που πέρασε για να μεγαλώσει τα παιδιά της μόνη της στην προσφυγιά μετά το χαμό του αγαπημένου της…
Είναι, θα λέγαμε, ένα είδος αυτοβιογραφίας, μόνο που η συγγραφέας βρήκε ένα τέχνασμα για να την παρουσιάσει, ίσως από σεμνότητα, σύμφωνα με τον Καθηγητή Πέτρο Παπαπολυβίου, για να αποφύγει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Χρησιμοποιεί την τριτοπρόσωπη αφήγηση, χωρίς εστίαση ή με μηδενική εστίαση. Έτσι, γίνεται ο τριτοπρόσωπος παντογνώστης αφηγητής με την πανοραμική θέαση, που γνωρίζει τα πάντα για τους ήρωες του έργου, ακόμη και τις μύχιες σκέψεις και πολύ περισσότερο τα ποικίλα συναισθήματα των ηρώων της στους οποίους φορά προσωπείο.
Είναι κατάδηλο, λοιπόν, ότι πίσω από την Αταλάντη κρύβεται η συγγραφέας και πίσω από τον Λευτέρη ο Νίκος Αγγελίδης, μια περσόνα που θυμίζει « εκείνην για την οποία ο ποιητής Σολωμός έγραψε το πιο όμορφο τραγούδι του». Αταλάντη ήταν το ψευδώνυμο της συγγραφέως τον καιρό του Αγώνα, από τη μυθική Αταλάντη που ήταν «ωραιότατη και περίφημη δρομέας». Επειδή πολλοί ήθελαν να την παντρευτούν, δήλωσε ότι θα παντρευόταν αυτόν που θα κατάφερνε να την παραβγεί σε αγώνα δρόμου, και ότι θα φόνευε τον ηττημένο απ’ αυτήν. Τελικά, μετά από πολλά θύματα, τη νίκησε, με τη βοήθεια της θεάς Αφροδίτης, ο Ιππομένης που τη νυμφεύθηκε.
Ταυτόχρονα, η συγγραφέας χρησιμοποιεί και τη Γραμμική αφήγηση ή «Ab Ovo», από την αρχή, με την εξιστόρηση των γεγονότων κατά χρονολογική σειρά, χωρίς να λείπουν και οι αναδρομές στο παρελθόν που φωτίζουν τα γεγονότα του παρόντος. Βεβαίως, πετιέται αρκετές φορές συνειρμικά από το ένα θέμα στο άλλο, ενώ εγκιβωτίζει πλήθος ιστοριών για πρόσωπα και γεγονότα στην κύρια ιστορία της, όπως η ζωή του πεθερού της ή ο έρωτας των γονιών της ή τα ανέκδοτα με έναν γραφικό τύπο της Γιαλούσας τον «Χάλα Κατέβα».
Επιπλέον, θα λέγαμε ότι ο λόγος της είναι όπως πάντα μικροπερίοδος, σύντομος, λιτός, χωρίς περιττά φτιασίδια, αλλά διανθισμένος με λυρικές εικόνες, έξοχες περιγραφές των ανθρώπων μα και της φύσης, όπως της θάλασσας της Αμμοχώστου. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχει έντονα ο λυρισμός και η φυσιολατρία αγκαλιά με την πατριδολατρία.
Ρουφώντας και πάλι άπληστα τις σελίδες του νέου της έργου, ένα μικρό βιβλιαράκι των 159 σελίδων, ευσύνοπτο, γεγονός που συγκαταλέγεται στα θετικά του έργου- μια που διαβάζεται απνευστί σε ένα-δύο το πολύ βράδια- με ένα εξώφυλλο που αναδίδει ρομαντική διάθεση, με μια νέα κοπελίτσα με αλογοουρά να περπατά ανάμεσα στα στάχια και λίγο παραδίπλα οι στρατιώτες να σημαδεύουν μια αγροικία, ενώ τα σύννεφα στον ουρανό είναι μαύρα και απειλητικά, μεταφέρθηκα νοερά στην κατεχόμενη γη μας και στον καιρό του αγώνα που δεν έζησα. Αλήθεια από πόσους κινδύνους πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι; Πόσες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς βίωσαν από τους ευγενείς Άγγλους;
Εύλογα, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η Κλαίρη Αγγελίδου επαναλαμβάνει την ίδια θεματολογία: η κατεχόμενη γη μας, η Αμμόχωστος, ο αγώνας της ΕΟΚΑ, η προσφυγιά. Κι όμως. Μπορεί το περίγραμμα να είναι το ίδιο, γιατί είναι τα θέματα που την καίνε-και μας καίνε-άσχετο αν η δική μας δοκιμασία έγινε για άλλους ευλογία, όμως, για πρώτη φορά μιλά τόσο ανοικτά για προσωπικές της στιγμές, για τον έρωτά της, έναν έρωτα αγνό δυο ιδεολόγων νέων, την κοινή τους πορεία σ’ έναν αγώνα που τους καλούσε να λευτερώσουν το νησί τους, παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα. Μα και για τη μοναξιά της, όταν έφυγε εκείνος…
Είναι, λοιπόν, πρώτα και πάνω απ’ όλα τούτο το έργο, ένα αφήγημα ρεαλιστικής γραφής που απεικονίζει την πραγματικότητα, όπως τη βίωσε η συγγραφέας, με τις αγωνίες, τις λαχτάρες, τις πτώσεις, τους φόβους μα και τις στιγμές εθνικής έξαρσης και μεγαλείου. Διάσπαρτο με διαλόγους που ζωντανεύουν την αφήγηση, το αφήγημα τούτο της Κλαίρης Αγγελίδου, αποπνέει αγάπη για τους μαθητές τους της Γιαλούσας με τους οποίους μοιραζόντουσαν το ίδιο μυστικό, όπως την περίπτωση της ανατίναξης του αστυνομικού σταθμού που ήταν δίπλα στο ταχυδρομείο της κωμόπολης.
Αξίζει να τονιστεί ότι ένας από τους στόχους που η Κλαίρη Αγγελίδου θέλησε να γράψει τούτα τα νέα γεγονότα, που μας τα εκμυστηρεύεται ξεκάθαρα για πρώτη φορά, είναι για να μείνουν «κτήμα ες αεί». Να μην τα ξεχνούν οι παλαιότεροι και να τα γνωρίσουν και να παραδειγματίζονται οι νεότεροι. Κυρίως, όμως, αποστομώνει όσους επικρίνουν εκ του ασφαλούς εκείνο τον αγώνα και τα παλληκάρια του.
Το έργο είναι πολυπρόσωπο. Γύρω από την κεντρική ηρωίδα, την Αταλάντη, και τον κεντρικό ήρωα, τον Λευτέρη, κινείται ο πληθυσμός του έργου: η μάνα κι ο πατέρας της, κυρίως η μάνα που της έχει αδυναμία, οι συμφοιτητές και ο αγαπημένος τους καθηγητής στο Πανεπιστήμιο που πλαισιώνουν τον μυστικό τους γάμο στην Αθήνα, οι συναγωνιστές τους στην Κύπρο, οι μαθητές τους, οι άνθρωποι που συναναστρέφονται στην Ευρύχου- όπου φιλοξένησαν τον «θείο», όπως έλεγαν τον Αρχηγό- μα και στη Γιαλούσα, όπου έζησαν τρία χρόνια γεμάτα εμπειρίες μοναδικές.
Εκεί ο Λευτέρης ήταν βοηθός του τομεάρχη Φώτη Παπαφώτη, σε έναν τομέα που δεν υπήρχε προδοσία, που όλοι ήξεραν και κανένας δεν μιλούσε. Σκιαγραφούνται με γλαφυρότητα οι άνθρωποι του λαού με τις αρετές τους: με την αγάπη τους για την πατρίδα και τον συνάνθρωπό τους, την αλληλεγγύη, την εχεμύθεια, την εργατικότητα, τη λεβεντιά, την πειθαρχία, την αυταπάρνηση, την ενσυναίσθηση, τη συλλογικότητα, την αρχοντιά της ψυχής τους. Όλοι για έναν και ένας για όλους. Και όπως καταλήγει η συγγραφέας σ’ αυτό το κεφάλαιο:
"Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν μόνο αγώνας αποτίναξης του ζυγού, ήταν αγώνας ψυχής, ανθρωπιάς. Οι άνθρωποι πάλευαν με τον εαυτό τους, τα πάθη τους, να γίνουν καλύτεροι, για μια πατρίδα απαλλαγμένη από τη σκλαβιά και την εξαθλίωση».
Έντονα τονίζεται, εξάλλου, από τη συγγραφέα και επαναλαμβάνεται κατά κόρον ότι εκείνο που την κράτησε σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής της ήταν η προσευχή. Είναι ένα «modus vivendi», ένα εγκόλπιο ανώτερης ηθικής που θέλει να μεταλαμπαδεύσει στους νεότερους, ένα δίδαγμα ζωής που πηγάζει από τα βιώματά της.
«Αταλάντη, κρατήσου. Έχεις ορκιστεί. Η Παναγιά δεν θα σ’ αφήσει…Σε κρατεί κάτω από τη σκέπη της.
Έτσι άντεχε. Ηρεμούσε, αναπτερωνόταν μέσα της η θέληση και προχωρούσε.
Μονάχα η προσευχή. Με την προσευχή, τα ατέλειωτα βράδια που η αγωνία τριβέλιζε τον νου της για την έκβαση του Αγώνα, έπαιρνε δύναμη.
…………………………………………………….
Το καντήλι της Παναγίας ήταν πάντα αναμμένο».
Θα ήθελα να αναφέρω ότι στα είκοσι κεφάλαια του βιβλίου, που διανθίζονται από φωτογραφίες μαυρόασπρες, και που τελειώνει πολύ αισιόδοξα με την ελπίδα για επιστροφή στη γη της Αμμοχώστου, έχει προσθέσει η συγγραφέας και ένα επίμετρο για τον Αυξεντίου, όπως διηγείται η ίδια την ιστορία του στα εγγόνια της. Βέβαια, μέσα από όλο το έργο παρελαύνουν κι άλλοι ήρωες, όπως ο Ανδρέας Ζάκος που ήταν συμμαθητής του Νίκου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, ο Παναγιώτης Κάσπης, ο Κυριάκος Μάτσης και η ηρωίδα Λουκία Παπαγεωργίου, η μητέρα-σύμβολο.
Επιλογικά, θα μπορούσα να αναφέρω άπειρες πτυχές του έργου, όπως τις επισκέψεις τους με τον Λευτέρη στην Αθήνα στον Φώτη Κόντογλου, τη λιτανεία από τη Γιαλούσα στον Άγιο Θέρισσο για να βρέξει-μετά το ζώσιμο της εκκλησίας πράγματι ξέσπασε η βροχή- σε κάποιες καλές στιγμές με τους Τουρκοκυπρίους, όπως την Τουρκάλα δασκάλα από τον Μούτταλο που μάζεψε και φύλαξε όλα αυτά τα χρόνια τις φωτογραφίες τους από την Αμμόχωστο, κ.ά.. Επίσης, μέσα από τις σελίδες του έργου αυτού περνούν η Αγία Ζώνη, η Αγία Παρασκευή, η Αγία Αικατερίνη, ο Αρχάγγελος της Γιαλούσας, η λαμπρατζιά του Αγίου Νικολάου και τόσα άλλα.
Όμως, ένα είναι το σημαντικό. Ότι το αφήγημα αυτό με τον τίτλο «Κωδικός: Αταλάντη», καθηλώνει τον αναγνώστη με την αλήθεια, την αμεσότητα και την παραστατικότητά του, όπως και με τη ρέουσα γραφή του και την ομορφιά των ανθρώπων του. Είναι μια «De profundis» εξομολόγηση της κ. Αγγελίδου όχι μόνο για τα δικά της συναισθήματα, αλλά και για όσα βίωσε αυτός ο δύσμοιρος τόπος.
«Εδώ τελειώνει η ιστορία της Αταλάντης. Μια αληθινή ιστορία, όπως την έζησε στα χρόνια της ζωής της, τα πιο όμορφα, τότε που ένιωσε μέσα της ότι είχε χρέος.
Χρέος μεγάλο στην πατρίδα της να πολεμήσει για τη λευτεριά της, για να φυτρώνουν τα σπαρτά και να λικνίζονται στο φύσημα του αγέρα λεύτερα, οι ψαράδες να οργώνουν με τις ψαρόβαρκες τη γαλανή θάλασσα και τα δίκτυα τους να είναι γεμάτα με σπαρταριστά ψάρια, μόχθος ζωής, που τραγουδούν ανέμελα, χωρίς φόβο.
Χρέος να μεγαλώσει παιδιά κι εγγόνια με χαμόγελο πλατύ, όπως πλατιά είναι η θάλασσά της.
Η θάλασσα της Αμμόχωστος…
Εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο δρόμος που ξεκίνησε με τον Λευτέρη κάποτε, θα τελειώσει εκεί, στη θαλασσοφίλητη πόλη, εκεί στη θάλασσα, στην αμμουδιά με τους αλίανθους…».

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Γεγονότα που στιγματίζουν την ιστορία…

19 Δεκεμβρίου, 2011 — vatopaidifriend4
Ο Καθηγούμενος Γέροντας Εφραίμ και η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου αποτελούν κατά κοινή ομολογία των Αγιορειτών υποδειγματική πνευματική κοινοβιακή Αδελφότητα.

Αυτό βέβαια γίνεται τελείως κατανοητό για αυτούς που είχαν ή έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν την Ιερά Μονή.

Ακόμη και σήμερα μετά από τόση δυσφήμιση και τόση άδικη ταλαιπωρία που έχουν υποστεί, τα πρόσωπά τους είναι χαμογελαστά, δεν έγινε καμία μείωση αντίθετα έγινε αύξηση της φιλοξενίας και διαρκώς νέοι μοναχοί προστίθενται στην Αδελφότητα.

Είναι γνωστό ότι η πνευματική φήμη της Μονής ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας και τιμά την Ελλάδα διεθνώς.

Είναι ιδιαίτερα λυπηρό για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι εξαιτίας διαφόρων πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων βάλλεται η Αδελφότητα στο πρόσωπο του ηγουμένου της γέροντα Εφραίμ.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr ούτε η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου ούτε η Αγιορείτικη Κοινότητα ούτε αυτή η Εκκλησία μένουν αμέτοχοι σε όσα συμβαίνουν, τα οποία χαρακτηρίζουν όχι μόνο άδικα αλλά και άκρως υπερβολικά.

Ο γέροντας Εφραίμ

Ο γέροντας Εφραίμ έχει γίνει αποδεκτός σαν μία από τις πιο γνωστές πνευματικές προσωπικότητες της Ορθοδοξίας.

Ο πνευματικός τρόπος που αντιμετωπίζει την περίεργη αυτή δοκιμασία αναδεικνύουν το πνευματικό κύρος του και τον σεβασμό που προκαλεί η παρουσία του, όπως σταθερά αποδεικνύεται και εντός και εκτός Ελλάδας, παρόλη την παγκόσμια δυσφήμιση.

Δεν είναι καθόλου άγνωστο σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, ιδιαίτερα σε αυτούς που ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά ζητήματα, ότι τέτοιου τύπου διωγμοί στο βάθος τους έχουν τα ίδια ακριβώς κίνητρα με εκείνα των απ’ αιώνος διωχθέντων εναρέτων ανδρών.

Άνθρωποι που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία και αποδεδειγμένα λειτούργησαν ιδιοτελώς σε πραγματικά σκάνδαλα με πολλούς αποδεδειγμένους χρηματισμούς, δεν ενοχλούνται από κανέναν.

Μοναχοί που είναι ακτήμονες και θυσιάζουν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό για το καλό των συνανθρώπων τους παρουσιάζονται σαν κακούργοι!!! Άραγε μάς θυμίζει τίποτε αυτό;

Τόμοι ιστορικών εγγράφων άκρως επιστημονικών γνωμοδοτήσεων των καλύτερων νομικών της Ελλάδας φυλάσσονται στα αρχεία της Ιεράς Μονής σχετικά με την κυριότητα της Μονής στη λίμνη Βιστωνίδα.

Έχουν εκδοθεί ιστορικά βιβλία και έχουν παρουσιαστεί μάλιστα πρόσφατα σε εκδηλώσεις ενώπιον πλήθους καταρτισμένων προσωπικοτήτων.

Ο ηγούμενος Εφραίμ δεν κατηγορείται για χρηματισμούς και για άλλες κατηγορίες διαφθοράς όπως θα πίστευε κανείς σύμφωνα με όσα λέγονταν στο θόρυβο που επεκράτησε κυρίως τον Σεπτέμβριο του 2008 και εντεύθεν.

Αλλά κατηγορείται γιατί προσπάθησε να διασφαλίσει τα περιουσιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής!!!

Η κατηγορία!!!

Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα απευθυνόταν κατηγορία σε έναν ηγούμενο που εκ του νόμου και της ηθικής τάξεως επιβάλλεται να διασφαλίζει τα δικαιώματα της περιουσίας της Μονής του, σήμερα κατηγορείται ότι γνώριζε πως η περιουσία αυτή δεν ανήκε στη Μονή!!!

Είναι βέβαια γνωστό σε όσους ασχολούνται ειδικότερα με την Εκκλησία αλλά και σε όσους δεν ασχολούνται, ότι η εκκλησιαστική περιουσία ή έχει αρπαχθεί ή γίνεται προσπάθεια να αρπάζεται διαρκώς από το Δημόσιο.

Στην προκειμένη περίπτωση με τη Μονή Βατοπαιδίου δεν συμβαίνει απολύτως τίποτε διαφορετικό και όμως παρακολουθούμε με έκπληξη τον παράδοξο τρόπο με τον οποίο διενεργούνται τα πράγματα!

Ποινικοποιήθηκαν επίσημες επιστολές που απέστειλε η Μονή σαν Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου σε Υπουργούς και Υπηρεσίες.

Ποινικοποιήθηκε η αυτοπρόσωπη παράσταση των μοναχών στους Υπουργούς που ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να εκτεθούν οι απόψεις της Ιεράς Μονής σε προβλήματα που ανέκυπταν.

Και το εκπληκτικότερο ποινικοποιήθηκε ακόμη και η τηλεφωνική επικοινωνία σαν είδος ηθικής αυτουργίας!!!

Είναι δυνατόν να ζητείται προφυλάκιση του ηγουμένου στο πολυπληθέστερο μοναστήρι του Αγίου Όρους και όλης της Ελλάδας, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί υπόδειγμα κοινοβιακής τάξεως για την παγκόσμια Ορθοδοξία;

Ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από το πλήγμα που θέλουν να δώσουν στην Ορθοδοξία;

Ας μην γελιόμαστε «δεν κομίζομεν γλαύκας εις Αθήνας».

Υπερεθνικά κέντρα πάντοτε είχαν και έχουν στόχο να πλήξουν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Ο ρόλος του φθόνου

Δυστυχώς όπως πάντα συνέβαινε στην ιστορία τα συμφέροντα αυτά στηρίζονται στα ακατονόμαστα συναισθήματα (φθόνο) κάποιων ρασοφόρων οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να φθάσουν την ευρύτερη πρόοδο της Μονής αυτής.

Με φυσικό αποτέλεσμα να προσπαθούν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την πρόοδο αυτή.

Mε αυτό το θέμα είχε ασχοληθεί παλαιότερα η Romfea.gr και είχε αναφέρει σχετικές δηλώσεις όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος στην πανήγυρη του αγίου Ευδοκίμου στις 18 Οκτωβρίου 2010, «μη στεναχωρείστε αδελφοί αν σας κυνηγούν οι συνασκητές σας».

Με το ίδιο ακριβώς νόημα είχαν μιλήσει επίσης οι μητροπολίτες Αυστρίας κυρός Μιχαήλ, ο Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ο Κερκύρας κ. Νεκτάριος κ.ά.

Ενώ η ίδια η άποψη επικρατεί και στην Αγιορειτική Κοινότητα.

Σύμφωνα με βέβαιες πληροφορίες της Romfea.gr σύσσωμη η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου δεν θα αποδεχθεί την άδικη συκοφαντία του γέροντα Εφραίμ.

Αυτή είναι και η άποψη των πνευματικών ανθρώπων της Αγιορείτικης Κοινότητας.

Η Αγιορειτική Κοινότητα

Είδαμε χθες στον ΣΚΑΪ τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας αρχιμ. Ελισαίο να λέει για τον γέροντα Εφραίμ:

«Ο γέροντας Εφραίμ μεγάλωσε και γαλουχήθηκε παρά τους πόδας του γέροντα Ιωσήφ. Ο γέροντας Ιωσήφ ήταν πνευματικό τέκνο ενός μεγάλου και αναγνωρισμένου ασκητού δεν χρειάζεται να τον διαφημίσω εγώ, του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, άνθρωπος πνευματικός, ασκητής.

Μεγάλωσε λοιπόν με ένα πνεύμα διακονίας καταρχάς, διακονίας στην μικρή αδελφότητα, διακονίας μετά στο μοναστήρι, διακονίας στον άνθρωπο με ένα πνεύμα ασκήσεως.

Αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν τα έδωσε ο γέροντας Ιωσήφ και στον γέροντα Εφραίμ όπως και στα υπόλοιπα παιδιά του και τα χαρακτηριστικά αυτά στο διάστημα αυτό και σήμερα τα βλέπω να υπάρχουν και να διατηρούνται και επομένως στο μοναστήρι λοιπόν χρειαζόταν αυτά τα στοιχεία για ν μπορούμε να πούμε ότι μπορεί να λειτουργήσει και να διοικηθεί ένα μοναστήρι.

Χρειάζεται το πνεύμα της θυσίας, χρειάζεται το πνεύμα της ασκήσεως, χρειάζεται το πνεύμα της εγκράτειας το πνεύμα της υπακοής. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που δίνουν μια δύναμη για να έχεις υπομονή για να διεκπεραιώσεις ένα τέτοιο έργο.

Όσον αφορά τώρα το έργο του, το έργο το πνευματικό στην μονή την καθοδήγηση των μοναχών κλπ πραγματικά είναι γνωστό… πάντως είναι μεγάλο και αληθινό».

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου αρχιμ. Νικόδημος έλεγε: «Ο Γέροντας Εφραίμ και όλη η συνοδεία της μονής Βατοπαιδίου είναι από ότι ξέρουμε όλα αυτά τα χρόνια, η εντύπωση που μας έχουν δώσει είναι η καλύτερη είναι μια πνευματική συνοδεία, οι οποίοι ανταποκρίνονται στα μοναχικά τους καθήκοντα και βέβαια – όλα τα προηγούμενα χρόνια πριν ξεσπάσει το υποτιθέμενο αυτό σκάνδαλο δεν υπήρχε κάτι που να μας δώσει την εντύπωση ότι συμβαίνει κάτι διαφορετικό από τι συμβαίνει σε όλα τα άλλα μοναστήρια του Αγίου Όρους.

Βέβαια πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι είναι η πολυπληθέστερη αδελφότητα του Αγίου Όρους και μάλιστα αυτό κάτι λέει για το πρόσωπο του Γέροντα πως κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να πλαισιωθεί από όλα αυτά τα άτομα , που πάει να πει ότι τον πίστεψαν για αυτό που είναι και μάλιστα μέσα σε αυτό τον θόρυβο τώρα που γίνεται αν είχε κάτι ψεύτικο, αν είχε κάτι υποκριτικό ο Γέροντας και όχι πνευματικό ε λογικά θα έπρεπε να σκορπίσει αυτή η συνοδεία. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο.

Οι πατέρες παραμένουν από όσο τουλάχιστον εμείς ξέρουμε και βλέπουμε γιατί επισκεπτόμαστε και την μονή, άριστα δεμένοι μεταξύ τους και πιστοί στο πρόσωπο του γέροντα. Αυτό κάτι λέει…».

Ενώ ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Καρακάλλου αρχιμ. Φιλόθεος έλεγε στην ίδια εκπομπή για τον γέροντα Εφραίμ: «Τον αγαπητό μας αδερφό Εφραίμ τον ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου τον γνωρίζω από νεαρό.

Ήταν ευσεβέστατος νέος μάλιστα τον γνώρισα τότε κοντά που είχε γίνει η τραγωδία της Κύπρου όπως όλη η Κύπρος έτσι και ο νέος τότε Εφραίμ είχε ταλαιπωρηθεί, ήταν στα κατεχόμενα ο αδελφός Εφραίμ και ως φοιτητής μετά στην Αθήνα.

Εδώ στο όρος μετά το 75 τον γνώρισα εγώ νεαρό παιδί, ευλαβέστατος , με ενδιαφέρον μεγάλο για να έρθει στο Άγιο Όρος να γνωρίσει πνευματικούς πατέρες εις την Μονή Φιλοθέου που ήμουν τότε και πνευματικός, ό γέροντας Εφραίμ ο Γέροντας μου, τον αγαπούσε πάρα πολύ , τον εκτιμούσε πάρα πολύ και μαζί είχαμε επανειλημμένως μιλήσει και μια φορά είχε εξομολογητικά μιλήσει μαζί μου φυσικά στο Γέροντα Εφραίμ εξομολογείτο και σε μας.

Ήρθε προς αναζήτηση πνευματικών πατέρων εδώ στο όρος , είχε πνευματική αναζήτηση για να αφιερωθεί εδώ στο Άγιο Όρος και από τότε και τον γνωρίζω».

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ζωγράφου αρχιμ. Αμβρόσιος δήλωσε στην Romfea.gr:

«Ο Άγιος Απόστολος Παύλος λέει ότι “αυτοί που θέλουν να ζουν με ευσέβεια διώκονται”. Όλοι οι Άγιοι Απόστολοι εκτός από τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο έχουν δείξει με την ζωή τους και τον μαρτυρικό τους θάνατο, πρακτικά, (αυτά τα λόγια του Αγ. Αποστόλου Παύλου) διαφορετικά εάν αυτοί απέβλεπαν στη δική τους άνεση πώς θα κηρυττόνταν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο;

Πώς η πίστη του Χριστού θα εξαπλωνόταν σε όλο τον κόσμο; Ο Θεός ξέρει ακριβώς σε ποιον και πότε θα επιτρέψει τον πειρασμό και μετά δίνει και την απαλλαγή από αυτόν».

Δήλωσε επίσης αποκαλυπτικά: «Εγώ πιστεύω ότι η Παναγία θα βοηθήσει την Μονή επειδή οι προσευχές της είναι πιο ευπρόσδεκτες από όλους τους αγίους, ακόμη και τους αγγέλους και η Παναγία έχει ιδιαίτερη φροντίδα για όλα τα μοναστήρια και ιδιαίτερα για το Βατοπαίδι (επειδή είναι αφιερωμένο σ’ αυτήν) κι εγώ πιστεύω ότι θα διορθώσει τα πράγματα».

Ενώ ο Γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης ανέφερε για το έργο της Μονής και τον γέροντα Εφραίμ στην εκπομπή: «Κοιτάξτε η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είναι μια από τις μεγάλες μονές του Αγίου Όρους με πολλή πλούσια ιστορία και πολύ πλούσια προσφορά.

Από τους παλαιούς πατέρες από πολλών ετών είχε μια μεγάλη ανάπτυξη φιλανθρωπία και μια αγάπη προς τον πολιτισμό με χορηγίες στην Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη , σε σχολεία της Κύπρου, σε Σχολεία της Ελλάδος , τα χρόνια αυτά τα 20 τελευταία που βρίσκεται ηγούμενος ο Γέροντας Εφραίμ έγινε μια πολύ καλή διασφάλιση του κειμηλιακού πλούτου της Ιεράς Μονής που είναι ιδιαίτερα σημαντικός και μεγάλος.

Δηλαδή κατεγράφησαν λεπτομερώς καθαρίστηκαν τα χειρόγραφα τα κειμήλια , τοποθετήθηκαν σε χώρους κατάλληλους, επιστημονικά σωστά τοποθετημένα έγιναν περίπου εκδόσεις 50 βιβλίων σχετικά με την ιστορία της Μονής την πνευματικότητα της το δίτομο μεγάλο έργο για τα κειμήλια της Μονής βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών».

Αντί να προστατεύουν και να ενισχύουν το έργο των μοναχών που θυσιάζονται για την Ελλάδα ενισχύουν τους Μουσουλμάνους και προσπαθούν ακόμα να μας πείσουν ότι το Βατοπαίδι είναι σκάνδαλο μέσα στην ίδια μας την πατρίδα.

Πάντως πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι τα χρήματα της εγγύησης συλλέγει ο Σύλλογος Φίλων της Μονής Βατοπαιδίου μιας που οι μοναχοί είναι ακτήμονες και οι λογαριασμοί της Μονής είναι δεσμευμένοι.

Πηγή :http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10239:2011-12-19-08-59-33&catid=13

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Το γράμμα της κόρης που έστειλε τον μπαμπά στα… «ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ»!!

18 Δεκεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Ένας πατέρας μπαίνει στο δωμάτιο της έφηβης κόρης του και βρίσκει ένα γράμμα επάνω στο κρεβάτι. Αρχίζει να σκέφτεται τα χειρότερα και με τρεμάμενα χέρια ανοίγει το γράμμα και αρχίζει να διαβάζει:

«Αγαπητέ μου μπαμπά, λυπάμαι πολύ που βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σου πω ότι έφυγα με το καινούργιο μου αγόρι. Βρήκα επιτέλους τη μεγάλη και αληθινή αγάπη. Αχ, να έβλεπες πόσο όμορφος είναι με όλα του τα τατουάζ και τα piercing και πόσο αγέρωχος δείχνει επάνω στη μηχανή του…Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι και έγκυος! Ο Αμπντούλ λέει ότι θα είμαστε μια χαρά στο τροχόσπιτό του καταμεσής στο δάσος και θέλει να κάνουμε πολλά παιδιά. Αυτό βέβαια είναι και το όνειρό μου. Ανακάλυψα επίσης ότι η μαριχουάνα δεν κάνει κανένα κακό. Γι’ αυτό αποφασίσαμε με τον Αμπντούλ να την καλλιεργούμε για εμάς και τους φίλους μας.Εν τω μεταξύ, ελπίζω η επιστήμη να βρει σύντομα τη θεραπεία για το AIDS και να μπορέσει ο Αμπντούλ να γίνει καλά. Το αξίζει! Μπαμπάκα μου δεν θέλω να ανησυχείς για μένα. Είμαι πια 15 ετών και ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Κι έπειτα, ο Αμπντούλ είναι τόσο δυνατός και σοφός με την πείρα των 44 χρόνων του. Με καθοδηγεί, με συμβουλεύει και στηρίζει τις επιλογές μου, όπως την απόφασή μου να ασπαστώ τον ισλαμισμό.Ελπίζω να έρθω να σε βρω σύντομα, έτσι θα σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις τα εγγονάκια σου.

Το λατρεμένο σου κοριτσάκι.

ΥΓ: Πλάκα σου κάνω μπαμπά, είμαι στους γείτονες. Απλώς ήθελα να σου πω ότι στη ζωή υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τον σχολικό έλεγχο που θα βρεις στο κομοδίνο. Σ’ αγαπώ!»

πηγή: tsantiri.gr

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Η μοναστηριακή διατροφή

Τρόπος παρασκευής – μαγειρέματος των φαγητών.

Παλαιότερα

Φωτιά από ξύλα.
Όλα τα φαγητά παλαιότερα μαγειρεύονταν στη φωτιά από ξύλα. Οι φούρνοι που έψηναν το ψωμί ή οτιδήποτε άλλο, δούλευαν με ξύλα και όταν ήθελαν να ψήσουν ψάρια, τα έψηναν στα κάρβουν που ήταν από ξύλα.

Ψήσιμο στα κάρβουνα
Φούρνος με ξύλα.

Συντήρηση ή κατάψυξη μαγειρεμένου φαγητού. Αυτό είναι κάτι που οι παλαιότεροι όχι μόνο δεν μπορούσαν να το κάνουν, αλλά ούτε να το σκεφτούν.

Τι τρώνε οι μοναχοί του Αγίου Όρους.
Παλαιότερα.
Λαχανικά.
Οι μοναχοί έτρωγαν όλα τα λαχανικά, εκτός βεβαίως από τις ντομάτες και τις πατάτες κ.λπ. που μας ήρθαν αργότερα από τον Νέο Κόσμο. Υπάρχει αναφορά πως σε παλαιότερες εποχές, έτρωγαν περισσότερα άγρια χόρτα.

Το Ψωμί.
Το ψωμί ήταν από σιτάρι, αλλά συνήθως παρασκευάζονταν από κριθάρι ή σίκαλη, το οποίο έκαναν παξιμάδι.

Όσπρια.
Φασόλια, φακές, ρεβύθια, μπιζέλια, Φάβα και κουκιά.

Ψάρια.
Τα μοναστήρια που ήταν κοντά στη θάλασσα, είχαν τη δυνατότητα να φάνε φρέσκα ψάρια, ενώ τα υπόλοιπα που ήταν μακριά, κατανάλωναν παστά.

Λάδι και κρασί.
Ελάχιστο ρακί
Γαλακτοκομικά.
Ελάχιστα γαλακτοκομικά και αυγά.
Φρούτα.
Φρούτα έτρωγαν μόνο όσοι είχαν στην κατοχή τους, και όχι αυτά που ήταν εκτός εποχής.

Γλυκά.
Έφτιαχναν γλυκά συνήθως από μέλι και πετιμέζι. Επίσης, είχαν τις κομπόστες τον χειμώνα από αποξηραμένα φρούτα.

Σήμερα

Λαχανικά.
Οι μοναχοί στο Άγιον Όρος τρώνε όλα τα λαχανικά κατά κόρον, θα έλεγα, λόγω της νηστείας. Καθημερινά, πρωί και βράδυ οι μοναχοί τρώνε μία σαλάτα οπωσδήποτε. Παρατηρείται πως και στο Άγιον Όρος καταναλώνονται λαχανικά εκτός εποχής.

Το Ψωμί.
Σήμερα είναι μόνο από σιτάρι και μάλιστα στα περισσότερα μοναστήρια από αλεύρι ολικής άλεσης.

Όσπρια.
Τρώνε όλα τα όσπρια, όπως και οι παλαιότεροι μοναχοί, εκτός από ξερά κουκιά.

Ψάρια.
Τρώνε σε όλα τα μοναστήρια, συνήθως το σαββατοκύριακο και τις εορτές. Σπάνια τρώνε παστό βακαλάο. Τα περισσότερα ψάρια και χταπόδια που τρώγονται σήμερα, είναι κατεψυγμένα.

Λάδι και κρασί.
Ρακί ελάχιστο, μόνο τις ημέρες που έχει κατάλυση.
Γαλακτοκομικά.
Αρκετά γαλακτοκομικά και αυγά, τις ημέρες που έχει κατάλυση.
Φρούτα.
Όπως προαναφέραμε, οι μοναχοί καλλιεργούν όλα τα είδη των φρούτων στο Άγιον Όρος. Σε σχέση όμως με τις παλαιότερες εποχές, η συντήρηση σε ηλεκτρικό ψυγείο, μας δίνει την δυνατότητα, να τρώμε τα φρούτα, ετεροχρονισμένα.

Γλυκά.
Το εμπόριο και τα ηλεκτρικά ψυγεία, έχουν γεμίσει τα μοναστήρια με γλυκά. Νηστίσιμα γλυκά, σε περίοδο νηστείας και αρτύσιμα, δηλαδή με γάλα, βούτυρο και αυγά, τις ημέρες των εορτών. Μπορούμε να πούμε πως σήμερα οι μοναχοί στο Άγιον Όρος, τρώνε περισσότερα γλυκά από τους παλαιότερους. Τα γλυκά είναι κυρίως από ζάχαρη και πολύ λίγα από μέλι. Γλυκά με πετιμέζι σήμερα δεν υπάρχουν. Αντιθέτως, υπάρχει ο νηστίσιμος χαλβάς που παρασκευάζεται από σουσάμι και ζάχαρη.

ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Ο Επίκουρος μας είπε «ουδέν προς ημάς, ο θάνατος», δηλαδή ο θάνατος δεν έχει καμία σχέση μαζί μας. Ο φόβος για τον θάνατο, σύμφωνα με τον Επίκουρο είναι πηγή δυστυχίας. Μικρά γεγονότα, όπως η απώλεια μίας εργασίας, ενός στόχου, ενός ονείρου, ένας χωρισμός, ένα ατύχημα, αλλά και μεγαλύτερα όπως η απώλεια ενός κοντινού προσώπου, είναι ικανά να ενεργοποιήσουν τις σκέψεις γύρω από τον θάνατο.

Ο άνθρωπος γνωρίζει πως ο θάνατος είναι σαν ένα χρέος που οφείλει στην φύση και είναι αναπόφευκτο γεγονός, όμως στην πραγματικότητα οι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο να απομακρύνουν τον θάνατο και αδυνατούν να φανταστούν τον θάνατο του ίδιού τους του εαυτού.

Ήλθε ο Χριστός μετά και μας είπε, «θαρσείτε, ο πιστεύων εις εμέ, ουκετί αποθνήσκει, αλλ’ έξει ζωήν αιώνιον». Ο Χριστός είναι ο νικητής του θανάτου. Ο Άγιος Επιφάνιος, Επίσκοπος Κύπρου, στην προσευχή του, απευθυνόμενος στον Χριστό λέγει «Δέσποτα ζωοποιέ, ο δούς τοις ανθρώποις την μακάριαν ελπίδα της αιωνίου ζωής».

Ζητώ συγνώμη για τις αναφορές αυτές γύρω από τον θάνατο, θέλω όμως να επισημάνω την αναφορά στην αρχή της παρουσίασής μου, πως ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα.

Ταπεινά καταθέτω πως η πίστις στον Χριστό και η ελπίδα στην Παναγία μας, δεν είναι μια ιδέα. Δεν είναι κίνημα θρησκευτικό, είναι βίωμα.

Η ψυχή μας, των μοναχών εννοώ, τρέφεται από την προσευχή και τη συμμετοχή στη θεία μετάληψη, από τη μελέτη των γραφών και από την έμπρακτη αγάπη στον πλησίον μας. Το σώμα μας τρέφεται από τις τροφές που παρασκευάζουμε και τρώμε. Ασφαλώς, το θέμα μας είναι η διατροφή των μοναχών. Θέλω όμως να τονίσω πως η υγιής ψυχική κατάσταση των μοναχών, σε συνδυασμό με την διατροφή τους, μας δίνουν το ποθητό αποτέλεσμα που είναι η μακροβιότητα.

Σήμερα στο Άγιον Όρος ζούνε περίπου δύο χιλιάδες μοναχοί. Συνήθως, πεθαίνουν από φυσιολογικά αίτια, στα βαθιά γεράματα. Σημαντικότατο ρόλο στη σωματική υγεία των μοναχών, παίζει η επιβεβλημένη νηστεία. Η νηστεία, σαν κανόνας από τους Άγιους Πατέρες που προαναφέραμε, δεν είναι τιμωρία. Είναι σωτήριος υπόδειξη. Οι μοναχοί ακολουθούν τους κανόνες της νηστείας με ευχαρίστηση, γιατί βιώνουν τα ακόλουθα αποτελέσματα.

Α. Μακροζωία. Οι περισσότεροι μοναχοί πεθαίνουν μετά τα ογδόντα πέντε έως ενενήντα πέντε. Οι θάνατοι από τα εβδομήντα έως τα ογδόντα πέντε λίγοι. Υπάρχουν όμως και αρκετοί μοναχοί που πεθαίνουν μετά τα ενενήντα πέντε. Επίσης, έχουμε αρκετές περιπτώσεις μοναχών οι οποίοι ζουν περισσότερο και από εκατό χρόνια.

Β. Καλή φυσική κατάσταση

Γ. Ισορροπημένη ψυχοσωματική κατάσταση, ευεξία.

Δ. Ελαχιστοποίηση των ποσοστών θανάτου από καρκίνο. Καρκίνος στομάχου και πνευμόνων. Οι μοναχοί δεν καπνίζουν.

Ε. Ανύπαρκτη σχεδόν η περίπτωση του καρκίνου παχέως εντέρου. Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, έχουμε μόνο μια περίπτωση θανάτου από καρκίνο του παχέως εντέρου.

Στ. Είναι σπάνια η περίπτωση του καρκίνου του προστάτου.

Ζ. Χαμηλό ποσοστό καρδιολογικών περιστατικών, καθώς επίσης και όλων αυτών, που έχουν άμεση σχέση με την καρδιά, δηλαδή πίεση, αρτηριοσκλήρυνση, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια κ.λπ.

πηγή: Αγιορείτικες Μνήμες

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Ο Άγιος Ελευθέριος

15 Δεκεμβρίου, 2009 — VatopaidiFriend
Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου ιερομάρτυρα Ελευθερίου. Ο άγιος Ελευθέριος είναι από τους πρώτους μάρτυρας της άγιας Εκκλησίας. Πατρίδα είχε τη Ρώμη. Ο πατέρας του ήταν ύπατος, ανώτατος δηλαδή αξιωματούχος του κράτους, και η μητέρα του, Ανθία το όνομα, ήταν μαθήτρια του αποστόλου Παύλου. Πολύ νωρίς έμεινε ορφανός από πατέρα κι η μητέρα του τον ανάθρεψε με πολλή στοργή και φροντίδα. Τον παρουσίασε στον τότε επίσκοπο της Ρώμης, κοντά στον όποιο έμαθε τα ιερά γράμματα. Σε πολύ μικρή ηλικία ο άγιος Ελευθέριος, για τη μεγάλη του επίδοση στα εκκλησιαστικά και την άλλη του αρετή, χειροτονήθηκε διάκονος, πρεσβύτερος και επίσκοπος.

Σε ηλικία είκοσι ετών ο άγιος Ελευθέριος ήταν επίσκοπος Ιλλυρικού, δηλαδή εδώ κοντά σ’ εμάς, στην Αυλώνα της Βορείου Ηπείρου. Από τότε στην ιερή εκείνη γη έπνεε χριστιανικός άνεμος κι ακουότανε ο λόγος του Ευαγγελίου.Ας μη μας κάνει εντύπωση ότι από τόσο μικρή ηλικία ο άγιος Ελευθέριος ήταν επίσκοπος. Η Εκκλησία τότε ακόμα δεν είχε θεσπίσει κανόνες για την ηλικία των κληρικών, σύμφωνα με τους οποίους τώρα οι διάκονοι χειροτονούνται μετά τα 25, οι πρεσβύτεροι μετά τα 30 και οι επίσκοποι μετά τα 35. Αλλά για τον άγιο Ελευθέριο έχει εφαρμογή εκείνο που γράφει ο απόστολος Παύλος προς τον Τιμόθεο· «μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω», ας μη σε καταφρονεί κανένας για τη νεαρή σου ηλικία. Αλλά κι εκείνο, που διαβάζομε στην Παλαιά Διαθήκη, ότι «γήρας τίμιον ου το πολυχρονίον ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται». Αξιοσέβαστος δεν είναι κανένας μόνο για τα χρόνια της ηλικίας του.

Σε νεαρότατη ηλικία, ο άγιος Ελευθέριος ήταν σεμνός και συνετός, σαν τον πιό σεβαστό κι αξιότιμο γέροντα, και τερμάτισε το βίο του με σκληρό μαρτυρικό θάνατο. Τι καλύτερο τάχα να ζηλέψει ένας νέος, αν είναι να πεθάνει, παρά έναν ανδρείο και τιμημένο θάνατο; Οι αρχαίοι, όταν πήγαιναν στη μάχη, τραγουδούσαν «Τεθνάμεναι γαρ καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα ανδρ’ αγαθόν…»· είναι καλός ο θάνατος να πέσει ο γενναίος στη μάχη. Μα να πέσει ένας νέος για την πίστη του στο Χριστό, δεν είναι απλώς καλό και ηρωικό, μα ασύγκριτα πολύ περισσότερο, είναι υπέρτατη θυσία για το απόλυτο αγαθό που είναι ο Θεός. Ο πιστός, που πέφτει στη μάχη της πίστης, δεν είναι ήρωας· είναι μάρτυρας της ανάστασης του Ιησού Χριστού.

Ο άγιος Ελευθέριος, με τον ζήλο, την πραότητα και τη σοφή του διδασκαλία, γρήγορα έφερε στην πίστη του Χριστού μεγάλο πλήθος ανθρώπων της σημερινής Βορείου Ηπείρου. Γι’ αυτό οι φανατικοί ειδωλολάτρες τον κατάγγειλαν στον αυτοκράτορα Αδριανό. Ο αυτοκράτορας έστειλε στην Αυλώνα ένα στρατηγό με στρατιώτες κι έφεραν τον Άγιο στη Ρώμη. Στο δρόμο πολλοί από τους στρατιώτες, βλέποντας κι ακούοντας τον άγιο Ελευθέριο, πίστεψαν και βαπτίσθηκαν. Στη Ρώμη ο Αδριανός προσπάθησε με υποσχέσεις να μεταπείσει τον Άγιο, μα εκείνος του απάντησε· «Πώς θα καταδεχθώ να προσκυνήσω για Θεούς αναίσθητα και άψυχα αγάλματα; Θαυμάζω πώς εσείς, λογικοί άνθρωποι, προσκυνάτε ξύλινους και πέτρινους θεούς, και περιφρονείτε τον δημιουργό του κόσμου αληθινό Θεό!.

Δεν χρειάζεται να διηγηθούμε τα μαρτύρια, με τα όποια οι δήμιοι βασάνισαν τον Άγιο· είναι το ένα πιό σκληρό από τ’ άλλο, όσα μπορεί να σκεφτεί και να βρει η κακία των ανθρώπων. Τον ξάπλωσαν επάνω σ’ ένα σιδερένιο κρεβάτι κι άναψαν από κάτω φωτιά, για να τον ψήσουν. Τον έβαλαν για να τον βράσουν μέσα σε πίσσα. Τον έριξαν για να τον κάψουν μέσα σε πυρωμένο φούρνο. Τον έδεσαν για να τον σύρουν στο δρόμο αγριεμένα άλογα. Τον πέταξαν στα άγρια θηρία, για να τον κατασπαράξουν. Η χάρη του Θεού τον φύλαξε απ’ όλα, ώστε και από τους δήμιους, που τον βασάνιζαν, πολλοί πίστεψαν στον Χριστό. Στο τέλος ο αυτοκράτορας έβγαλε διαταγή να αποκεφαλιστεί. Έτσι έλαβε το διπλό στεφάνι της νίκης ο ιερέας και μάρτυρας άγιος Ελευθέριος. Αμήν.

+ Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου, Εικόνες Έμψυχοι, σ.162

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

H φωτογραφία που …δεν τελειώνει ποτέ !!!

7 Δεκεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Έχετε ξαναδεί φωτογραφία που …δεν τελειώνει ποτέ;


Το National Geographic το σκέφτηκε κι αυτό…

Mπείτε στην παρακάτω σελίδα του, αφήστε την εικόνα να φορτωθεί και ξεκινήστε κάνοντας το πρώτο click σε οποιοδήποτε σημείο. Συνεχίστε κλικάροντας όσες φορές αντέξετε…

http://ngm.nationalgeographic.com/greenguide/infinite-photograph

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Eικόνες από το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα στην κατεχόμενη Καρπασία

6 Δεκεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Παράδοση και Μαρτυρίες

Η παράδοση θέλει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει αποβιβαστεί στο μέρος όπου είναι κτισμένο το μοναστήρι, όταν το καράβι, με το οποίο ταξίδευε, αναγκάστηκε να σταθμεύσει σε παρακείμενο λιμανάκι. Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε πηγή στο βράχο, το σημερινό αγίασμα, και προσέφερε νερό στους διψασμένους ταξιδιώτες. Στην ίδια τοποθεσία κτίστηκε αργότερα από τον καπετάνιο του καραβιού, του οποίου το τυφλό παιδί θεράπευσε ο Απόστολος, ναός αφιερωμένος στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.
Η πρώτη μαρτυρία, που υπάρχει για την ονομασία του λιμενίσκου, που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, είναι από τον Αγγλοσάξονα προσκυνητή Seawolf, του 1103 μ.Χ., που το αποκαλεί “λιμανάκι του Αποστόλου Ανδρέα”. Ο Seawoff δεν δίνει άλλες πληροφορίες και ούτε αναφέρει οτιδήποτε για την ύπαρξη μοναστηρίου στην περιοχή. Όμως, η αναφορά του αυτή είναι πολύ σημαντική, συνδέει το όνομα του Αποστόλου με το άκρο της Καρπασίας από τα βυζαντινά χρόνια, ένδειξη ότι η σχετική παράδοση για τον Απόστολο Ανδρέα ήταν διαδεδομένη από τότε.
Μια άλλη σημαντική μαρτυρία με σαφή αναφορά, αυτή τη φορά, σε ύπαρξη μοναστηρίου στην περιοχή, γίνεται το 1191 από τον Άγγλο ιερωμένο Benedict of Peterborough (+1193), ο οποίος αναφέρει ότι ο τότε διοικητής της Κύπρου Ισαάκιος Κομνηνός (1185-1191) συνελήφθη από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο σε πολύ καλά οχυρωμένο μοναστήρι, “πού ονομαζόταν Ακρωτήριον του Αποστόλου Ανδρέα”. Φαίνεται ότι το όνομα του Αποστόλου επεκράτησε από τότε για το ακρωτήρι, αφού σημειώνεται σε παλαιούς χάρτες της Κύπρου με το όνομα “Capo de Sando Andrea”. Από τα κτίσματα του πρώτου αυτού μοναστηρίου δεν διασώθηκαν καθόλου ίχνη. Στη θέση τους ανηγέρθη αρκετά χρόνια αργότερα – κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα – ναός που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας, όχι όμως και τα κτήρια που τον περιέβαλλαν. Παρόμοια αναφορά στο όνομα του ακρωτηρίου γίνεται και από πολλούς περιηγητές, που επισκέφθηκαν την Κύπρο, τόσο κατά την περίοδο της λατινοκρατίας (1191-1571), όσο και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας (1571-1878). Ο Άγγλος περιηγητής Richard Pococke, που επισκέφθηκε το μοναστήρι το 1738, αναφέρει πως ήταν τότε ακατοίκητο και πως ζούσαν σ’ αυτό παλαιότερα δύο ή τρεις μοναχοί.
(Κ. Κοκκινόφτα, “Το Μοναστήρι του Απ. Ανδρέα…”, Κυκκώτικα Μελετήματα Α’, Λευκωσία 1997, σσ. 205.)
Έρημο το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα χωρίς τον σταυρό του. Τον απέκοψαν οι τούρκοι κατακτητές.
Η πλατεία του Απ. Ανδρέα (1998) πριν από την καταστροφή της από τους Τούρκους με την ανοχή και συνδρομή δυστυχώς και δικών μας ανθρώπων.
Ιδού πώς κατάντησαν οι ”ειδικοί” την πλατεία του Αγίου μας. Την όργωσαν κυριολεκτικά
Η φωτογραφία αυτή λήφθηκε προτού γίνουν οι καταστροφικές εργασίες από την UNOPS που χάριν του ονόματος “τοπιοτέχνηση” κατάστρεψαν την όμορφη πλατεία σε χώρο άχρηστο και γεμάτο αγριόχορτα.
Η πλατεία προς τη νοτιοδυτική πλευρά. Στο βάθος ο δρόμος (το δεύτερο καντζιέλλι. Αριστερά το κέντρο του Απ. Ανδρέα. Δεξιά η χαβούζα όπου οι επισκέπτες έπιναν νερό για να ξαποστάσουν. Αριστερά από τη χαβούζα στο βάθος φαίνονται μέρος των κοιτώνων όπου κατέλυαν οι προσκυνητές. Στο βάθος κέντρο τα κρεοπωλεία (κάθε Σαββατοκύριακο έρχονταν κρεοπώλες από το Ριζοκάρπασο και πουλούσανε κρέας στους επισκέπτες.(Μέσσιος, Όττομος, Κάμηλος, Ττούλος, Στελιούρι, Όμπασιης και άλλοι.
Η μοναδική μοναχή του Αποστόλου Ανδρέα
Η χαρακτηριστική σε όλους του Ριζοκαρπασίτες φιγούρα Τάκης του Ττοφουρκού, που από το 1974 υπηρετεί τη χάρη του, ενώ κάποιο άλλοι, εμείς δηλαδή, τον εγκαταλείψαμε.
Ο οικονόμος του Απ. Ανδρέα πάτερ Παπαζαχαρίας που από το 1974 στάθηκε άγρυπνος φύλακας του μοναστηριού κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.


Η παλιά εκκλησία
Τα τάματα του Αποστόλου Ανδρέα. Σημάδια της πίστης των Ελλήνων της Κύπρου
Πλήθος τα τάματα μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων
Η βορειοδυτική (πίσω) πλευρά του μοναστηριού
Αρχιεπισκοπικό εξοχικό μέγαρο. Το έκτισε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος γύρω στο 1970
Όταν κάποτε δεν το’σκιαζε η φοβέρα και δεν το πλάκωνε η σκλαβιά.

ΠΗΓΗ.Ριζοκάρπασον.
fdathanasiou.wordpress.com/

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Περισσότεροι από 200,000 Ρώσοι προσκύνησαν στη Μόσχα την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου

24 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Παρά το κρύο και τις πολικές θερμοκρασίες ( σήμερα το θερμόμετρο έδειχνε -11 βαθμούς), εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι περιμένουν υπομονετικά στην ουρά, προκειμένου να προσκυνήσουν την Τίμια Ζώνη της Θεοτόκου, η οποία μεταφέρθηκε από το Άγιο Όρος στη Μόσχα.

Το ιερό κειμήλιο βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα από το Σάββατο και ήδη περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι έχουν προσέλθει για προσκύνημα.

Την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου υποδέχθηκε στην Αγία Πετρούπολη ο πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν στις 20 Οκτωβρίου και…

εκτίθεται πλέον στη Μόσχα, αφού πέρασε από 14 ρωσικές πόλεις και την προσκύνησαν σχεδόν δύο εκατομμύρια πιστοί.



πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

Μέχρι και επτά ώρες αναμονής για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη

22 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

«Περιμένω πάνω από έξι ώρες, αλλά δεν με ενοχλεί γιατί θέλω να πάρω την ευλογία της Αγίας Ζώνης», ανέφερε στην Romfea.gr ένας πατέρας που περίμενε υπομονετικά στην ουρά, έχοντας στην αγκαλιά του το μόλις 3 μηνών αγοράκι.

Να αναφερθεί ότι η ουρά των πιστών έξω από τον Καθεδρικό Ναό της Μόσχας μέχρι πριν από λίγο (03.40 ώρα Μόσχας), σύμφωνα με την αστυνομία ξεπερνάει τα 5χλμ.

Νέοι και νέες, γέροι και γριούλες, καθώς και μητέρες με τα μώρα τους στην αγκαλιά με -4 βαθμούς κελσίου, περιμένουν στην ουρά πάνω από επτά ώρες για να προσκυνήσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ. Εφραίμ επισκέφθηκε τους πιστούς που έχουν σχηματίσει τεράστια ουρά, για να τους ευλογήσει και να τους ενισχύσει.

Ο Ηγούμενος μόλις πλησίασε το πλήθος ρώτησε πόση ώρα περιμένουν για να μπουν στον Ναό, και εκείνοι με χαρά απάντησαν: «Επτά ώρες γέροντα, δώστε μας την ευχή σας».

Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι η έλευση της Αγίας Ζώνης στη Μόσχα, είναι τις τελευταίες ημέρες πρώτο θέμα στα Ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα και τις εφημερίδες – (δες παρακάτω εξώφυλλο Moscow Times).



http://www.youtube.com:80/embed/2quyHtvItfw



πηγή: Romfea.gr

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Αθλητική Εκδήλωση στη μνήμη του μ. Πάρη Παρασκευά


ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΤΣΙΩΝ
Αθλητική Εκδήλωση στη μνήμη Πάρη Παρασκευά
Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2011

Πάρη μου, μας λείπεις


Αγαπημένε μας Πάρη

Επειδή πιστεύω ότι η ψυχή σου είναι εδώ μαζί μας, άκου τι έχω να σου πω!

Πάρη μου, μας λείπεις.
Ένα χρόνο μετά το αιώνιο ταξίδι σου, είσαι στις καρδιές μας πρότυπο αρετής!

Πάρη μου, μας λείπεις.
«Η απουσία σου μας σφράγισε»

Ήσουν ένας Άγγελος στη γη!
«Κι έπρεπε να το ψυχανεμισθούμε… οι άγγελοι δεν ακουμπούν για πολύ στη γη».

 Ήσουν ένας λεβέντης, με την ελληνική αρχοντιά. Εύμορφος! Στην περίπτωσή σου ταίριαζε αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή». Πιο πολύ από την εξωτερική ομορφιά, εκείνο που σε διέκρινε ήταν η ομορφιά της ψυχής, ο μέσα πλούτος, ο πλούτος των αισθημάτων σου, η μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Μια καρδιά μπαξές ολόδροσος.

Πάρη μας, ο τοίχος γράφει τη δική σου ιστορία. Το «ουδείς αναντικατάστατος» στην περίπτωσή σου δεν ισχύει.

Σε έκλαψε ολόκληρος λαός, Πάρη μας αγαπημένε!
Πιο πολύ όμως οι μαθητές και οι μαθήτριές σου, που ήσουν γι’ αυτούς και δάσκαλος και πατέρας και φίλος. Παρών σε κάθε τους δυσκολία, και ηθικά και υλικά.

Για σένα και πάλι ισχύει το «Και παρών και απών μεμνημένος» των αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή θα σε θυμούνται πάντα σαν έναν κομήτη που πέρασε από τη ζωή τους και τη μάγεψε, την ομόρφυνε, τη λάμπρυνε.

Γιατί ήσουν ωραίος σαν αρχαίος Έλληνας.

Μου άρεσε που με πείραζες, μόλις με έβλεπες.
« Αγάπες μου», μου έλεγες με την ευρυχωρία της αγάπης σου.

Μας έλειψε το γέλιο και τα αστεία σου, Πάρη μας. Για πάρα πολύ καιρό δεν είχαμε όρεξη να γελάσουμε. Ακόμη σε ζητάμε στα παγκάκια. Πώς θα βγούμε έξω να διασκεδάσουμε, χωρίς εσένα;

Μας έφυγες νωρίς, Πάρη μας. Αμέσως μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, που όλος ο κόσμος σε καμάρωσε μαζί με τα παιδιά μας να περπατάς αγέρωχος, ευθυτενής, ένας σύγχρονος Άδωνις. Λες και το’ χα προαίσθηση, σαν τέλειωσε η παρέλαση, σε έστησα με τον γιο μου, που σε είχε πρότυπό του, να σας βγάλω φωτογραφία.

Όσα και να πούμε για σένα είναι λίγα. Η αγάπη μας συντροφεύει την εξαίσια ψυχή σου και «αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά σου». (Ο. Ελύτης)

Όπως ξέρουμε ότι από κει πάνω που βρίσκεσαι, αγκαλιάζεις με την αγάπη σου την Ελένη και τη Μαρία σου, που είναι πολύ περήφανες για σένα, τις οποίες ευχόμαστε ο Μεγαλοδύναμος να στηρίζει και να δυναμώνει.

Πάρη μας,
«Πόσο πολύ σ’ αγαπήσαμε, εμείς μονάχα το ξέρουμε»( Ν. Γκάτσος)

Εμείς, που ευλογηθήκαμε να ζήσουμε μαζί σου και να ευωδιάσουμε με τα μύρα της αγάπης σου. Πιο πολύ, όμως, από όλους εμάς, έλειψες στον φίλο σου, τον αδελφό σου, τον Κώστα τον Μυλωνά.

Τώρα σε φανταζόμαστε να λες τα ανέκδοτά σου στους τιμαριώτες τα’ ουρανού και να τους κάνεις να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Φαίνεται σε χρειαζόταν πιο πολύ ο Θεός εκεί πάνω. Γι’ αυτό σε πήρε. Ξέρει Αυτός καλύτερα.

Αιωνία σου η μνήμη, Πάρη μας αγαπημένε! Θα σε θυμόμαστε παντοτινά. Γι’ αυτό δεν θα πεθάνεις ποτέ.
Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας!

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Παΐσιος: Στόχος των δυσβάστακτων μέτρων η επιβολή του τέλειου ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου!

11 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend


Διαβάστε τα λόγια του γέροντα Παϊσίου και θαυμάστε με τι εκπληκτική ακρίβεια αυτός ο άγιος άνθρωπος είχε προβλέψει όλα όσα ζούμε σήμερα…

«Επέβαλαν (και θα επιβάλλουν) στη χώρα μας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό δημόσιο χρέος, τόσο μεγάλο που, όχι μόνον να μη μπορούμε να το ξεχρεώσουμε, αλλά ούτε τους τόκους αυτού του δανείου να μην προλαβαίνουμε», με αυτό καταφέρνουν με εύλογη δικαιολογία να επιβάλλουν στο λαό ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόντωσης, έως εσχάτων. Θα επιβάλλουν συνεχώς νέα οικονομικά μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ασήκωτους και πάρα πολλά άλλα μέτρα, έτσι ώστε να κάνουν το λαό να αγανακτήσει.
Και τι θα πετύχουν με αυτό; Ακούστε : «Ο λαός, καταπιεζόμενος από τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα, θα ζητάει κάποια στιγμή να ξανασάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρόκειται να του τη χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον έως ότου σκύψει το κεφάλι του εντελώς στο έδαφος, δηλώνοντας τέλεια υποταγή στο καινούργιο τους σύστημα. Θα λένε: Έχετε δίκιο που διαμαρτύρεσθε, όμως έχετε μεγάλο εξωτερικό χρέος και αυτοί που έχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν», για να μη σας επιβάλλουμε άδικα μεγάλους φόρους κτλ,πρέπει να αποδεχθείτε το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου. Έτσι ώστε να βλέπουμε ποιοι είναι οι νομοταγείς πολίτες και ποιοι οι φοροφυγάδες. Ταυτόχρονα θα παρέχουν μέσω του ηλεκτρονικού οικονομικού συστήματος πολλές διευκολύνσεις.
π. Παΐσιος, αγιορείτη ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου, από το βιβλίο του «Σκεύος εκλογής»
πηγή: Πενταπόσταγμα

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Πέντε τρόποι μετανοίας (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

11 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend


Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:
Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν’ αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ’ αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει. Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.
Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι’ αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ’ αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).
Τρίτος ασφαλής δρόμος μετανοίας είναι η ορθή, θερμή και εκ βαθέων καρδιακή προσευχή. Μη λησμονάμε την ευαγγελική χήρα που επέμενε στο αίτημα της στον δύστροπο δικαστή και τελικά έλαβε το ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8). Αν εκείνη έλαβε για την επιμονή της από τον αδιάντροπο δικαστή, πόσο μάλλον εμείς που έχουμε ουράνιο πατέρα ήμερο, φιλικό και φιλάνθρωπο και οπωσδήποτε θα μας δωρίσει τα προς τη σωτηρία μας αιτήματα.
Τέταρτος σίγουρος δρόμος μετανοίας είναι της ελεημοσύνης, που η δύναμή της είναι ανέκφραστα μεγάλη. Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες του μ’ ελεημοσύνη και τ’ ανομήματά του με το να ευσπλαγχνισθεί τους φτωχούς. Η αγάπη είναι ικανή να εξαλείψει αμαρτήματα. Ο μετανοημένος παραβάτης με τη φιλανθρωπία επανορθώνει τα πάντα με τον αγώνα του και τη χάρη του Θεού.
Πέμπτος δρόμος σταθερός ο συνδυασμός πηγαίας μετριοφροσύνης κι εγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Μάρτυρας προς τούτο ο τελώνης της ευαγγελικής παραβολής. Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αποτίναξε όλο το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων του.
Καταλήγει λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός Χρυσόστομος: Να καταδικάζουμε τις αμαρτίες μας, να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, να ‘χουμε κερδοφόρα προσευχή, καρπούς ελεημοσύνης και ταπεινοφροσύνης, δίχως να καθυστερούμε, δίχως να χάνουμε ούτε μία μέρα και ώρα βαδίζοντας τους πέντε αυτούς σωτήριους δρόμους καθημερινά.
(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου,
«Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει»,
εκδ. Τήνος)

http://1myblog.pblogs.gr/2011/07/pente-tropoi-metanoias.html

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Μετά την Αγία Ζώνη και τα Τίμια Δώρα στη Ρωσία!

9 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend


Του Γιώργου Θεοχάρη
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ – ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Πάνω από ένα εκατομμύριο Ρώσοι προσκύνησαν την Αγία Ζώνη της Θεοτόκου που εκτίθεται σε  λαϊκό προσκύνημα σε πάνω από δέκα πόλεις της Ρωσίας. Η τιμία ζώνη  ταξίδεψε στην Ρωσία από την Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους όπου φυλάσσεται και θα παραμείνει εκεί μέχρι  στις 25 Νοεμβρίου.Τελευταίος σταθμός έχει οριστεί η πόλη της Μόσχας. Σύμφωνα με πληροφορίες   που εξασφάλισε το  agioritikovima.gr από πηγή της Μονής Βατοπαιδίου «ο λαός και εκπρόσωποι της πολιτείας και της εκκλησίας με  ευλάβεια και…κατάνυξη έσπευσαν να προσκυνούν το  σημαντικότερο κειμήλιο της Θεοτόκου ή δε προσέλευση είναι εντυπωσιακή».Τα έσοδα  που θα συγκεντρωθούν  από την προσκύνηση θα διατεθούν στους πεινασμένους αδελφούς μας μέσα από το ίδρυμα της Μονής ΄΄Αγ.Γρηγόριος ο Παλαμάς΄΄ σε  συνεργασία με της κατά τόπου μητροπόλεις , σύμφωνα με την ίδια πηγή.
ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Μεταξύ των ποικίλων θησαυρών και πολυτίμων κειμηλίων πού με πολλή ευλάβεια φυλάσσονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος, χωρίς αμφιβολία την πρώτη θέση καταλαμβάνουν τα Τίμια Δώρα πού προσέφεραν οι τρεις εξ Ανατολών Μάγοι στον ως Βρέφος ένανθρωπήσαντα Κύριο. Τα Δώρα αυτά ως γνωστόν είναι χρυσός, λίβανος και σμύρνα. Ό χρυσός βρίσκεται υπό την μορφή εικοσιοκτώ επιμελώς σκαλισμένων επιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων και διαστάσεων περίπου 5 εκ. χ 7 εκ. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικής μικροεπεξεργασίας. Ό λίβανος1 και ή σμύρνα2 διατηρούνται ως μείγμα υπό την μορφή εξήντα δύο περίπου σφαιρικών χανδρών μεγέθους μικρής ελιάς.
Μετά την Άλωση ή ευλαβέστατη Μάρω, χριστιανή σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Β’ (1421-1451) καί μητριά του Μωάμεθ Β’ του Πορθητού, τα μετέφερε αυτοπροσώπως στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος.
Έτσι άλλη μια ευλογημένη έξοδος Των Τιμίων Δώρων θα έχουμε μέσα στον μήνα Νοέμβριο με προορισμό και πάλι την Ρωσία.
Τα Τίμια Δώρα θα τα συνοδέψει ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Παύλου Αρχιμανδρίτης Παρθένιος.
Πληροφορίες για τα Τίμια Δώρα από orthodox-voice.blogspot.com
πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

Γιατί αποτυγχάνουν τόσοι γάμοι;

9 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend


Γιατί ο κάθε σύζυγος σκέπτεται πως να ευτυχήσει και να ζήσει τη ζωή του, λησμονώντας ότι ο πραγματικός γάμος είναι μια συμπαράσταση στη ζωή, βοήθεια και πιστότητα.
Γάμος σημαίνει ο καθένας να βαστάζει το βάρος του άλλου.
Έτσι πρέπει να υπάρχει σε εγρήγορση ένα αίσθημα ευθύνης.
Κάθε φορά εκ νέου πρέπει ο ένας να δέχεται τον άλλο όπως είναι. Οφείλει να διώχνει απατηλές φαντασιώσεις και ψεύτικες παραστάσεις που καταστρέφουν την πραγματικότητα του γάμου και να ξέρει, ότι στην αγάπη της αρχής απλώς αρχίζει η πορεία του γάμου.
Ο γνήσιος γάμος μπορεί να προκύψει μόνο από αυτοπειθαρχία και υπερνίκηση του εαυτού μας, δηλ. Με την άσκηση. Γι’ αυτό μόνο με την άσκηση γίνεται γνήσιος γάμος ικανός να προάγει και να παράγει τη ζωή.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Ευαγγελικά(Ευαγγελιακά)-8 Νοεμβρίου 1901

7 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend


Ως «Ευαγγελικά», ή Ευαγγελιακά, έχουν καταγραφεί τα αιματηρά επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου του 1901 με αφορμή τη δημοσίευση από την εφημερίδα Ακρόπολις των Ευαγγελίων μεταφρασμένων, (στη πραγματικότητα μεταγλωττισμένων) —ή αλλιώς, παραφρασμένων— , κατά την τρέχουσα τότε άποψη, στη δημοτική γλώσσα από τον Αλέξανδρο Πάλλη στις 9 Σεπτεμβρίου 1901.
Τρέχουσες συνθήκες και εξέλιξη των γεγονότων
Στις αρχές του 20ου αιώνα, άρχισε να κάνει τη δειλή εμφάνιση της η μεσοαστική τάξη στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, όπως συνέβαινε και στις άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Παράλληλα, ένα ανερμάτιστο συνδικαλιστικό κίνημα άρχισε να διαμορφώνεται σταδιακά. Επιπλέον, η νωπή ακόμη η ήττα της Ελλάδας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπως την αντιλαμβάνονταν οι και μετέπειτα αθεράπευτοι θιασώτες της Εθνικής Εταιρίας, οδήγησε στην αναθέρμανση του άκρατου εθνικισμού.
Εκείνη την εποχή, ένας λόγιος βαμβακέμπορος του Λονδίνου, ο συγγραφέας Αλέξανδρος Πάλλης, «αποδίδει εις την γνησίαν γλώσσαν του ελληνικού Λαού» το Ευαγγέλιο, τις τέσσερις αφηγήσεις των Ευαγγελιστών της Αγίας Γραφής που τις προσονόμασε Η Νέα Διαθήκη κατά το Βατικανό Χειρόγραφο. Το έργο αυτό εκτυπώθηκε σε «εργαστήριον εν Αλεξανδρεία της Αιγύπτου» το 1901 με έξοδα της βασίλισσας Όλγας. Κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό μεταξύ των Ελλήνων της Διασποράς. Ήδη, βέβαια, η πρώτη μεταφραστική απόπειρα εκείνης της εποχής είχε γίνει το 1898, όταν η βασίλισσα Όλγα έδωσε σχετική εντολή στη γραμματέα της Ιουλία Σωμάκη-Καρόλου, πράγμα που είχε προκαλέσει την οργή των αρχαϊστών.
Αυτή ήταν μια ιδιαίτερα τολμηρή κίνηση του Πάλλη καθώς “εις την καθωμιλημένην ελληνικήν γλώσσαν η ελληνική ορθόδοξος Εκκλησία απηγόρευσε πάσαν μετάφρασιν ή παράφρασιν του πρωτοτύπου ελληνικού κειμένου της Κ. Διαθήκης και αυτού του ελληνικού κειμένου της Π. Διαθήκης” κατά τους πρόσφατους αιώνες. Ήδη στις αρχές του 18ου αιώνα η ορθόδοξη ελληνική Εκκλησία είχε απαγορεύσει αυστηρά μέσω πατριαρχικών και συνοδικών αποφάσεων με την ποινή του αφορισμού την αγορά, την κατοχή ή την ανάγνωση μεταφράσεων της Αγίας Γραφής στην καθoμιλουμένη και με την ποινή του αναθέματος την μετάφρασή της σε απλούστερη γλώσσα.
Όταν έφτασε και στην Αθήνα αυτή η απόδοση των Ευαγγελίων πέρασε εντελώς απαρατήρητη. Τα πράγματα όμως πήραν άλλη τροπή όταν η εφημερίδα Ακρόπολις αποφάσισε τον Οκτώβριο του 1901 να το δημοσιεύει σε συνέχειες, υπό τον τίτλο «Το έργον της Βασιλίσσης η Ακρόπολις το συνεχίζει». Ο ιδρυτής και διευθυντής της εφημερίδας Βλάσης Γαβριηλίδης, φυσιογνωμία προοδευτική, έκρινε ότι «θεάρεστον έργον είναι» να φθάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι και να «γίνει απολύτως αντιληπτόν» από κάθε Ορθόδοξο Έλληνα το Ευαγγέλιο. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα, ο Γαβριηλίδης ενήργησε έχοντας τη σύμφωνη γνώμη τού τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Προκοπίου για τη δημοσίευση του Ευαγγελίου και τη συγκατάθεση του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Εμμανουήλ Ζολώτα.
Παραδόξως εκείνοι που αντέδρασαν σε αυτό το έργο ήταν οι φοιτητές «του Αθήνησιν», αλλά και καθηγητές. Μπορεί να γίνει όμως κατανοητή η αντίδραση αυτή έχοντας κατά νου την επικράτηση εκείνη την εποχή του άκρατου εθνικισμού, πράγμα που για το κατεστημένο σήμαινε ότι η βάση και η ουσία του ελληνικού έθνους ήταν η αρχαιολατρία. Έκφραση αυτής της κατάστασης αποτελούσε η αρχαΐζουσα «καθαρεύουσα» γλώσσα. Η απόκλιση από τη χρήση της θεωρούνταν εθνικό έγκλημα και όποιος την υπονόμευε προδότης, ανεξάρτητα από το αξίωμα, την κοινωνική ή πολιτική θέση που μπορεί να κατείχε. Στα πρωτοσέλιδα διαφόρων εφημερίδων οι δημοτικιστές παρουσιάζονταν ως άθεοι, προδότες και Σλάβοι, λόγω της ρωσικής καταγωγής της βασίλισσας.



Απεικόνιση των «Ευαγγελικών» επεισοδίων στον Τύπο της εποχής
Με την παρακίνηση καθηγητών τους, όπως οι «γλωσσαμύντορες» αντιδημοτικιστές ακαδημαϊκοί Κόντος, Βάσης και Μιστριώτης, οι φοιτητές άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Η εφημερίδα της εποχής Το Άστυ ανέφερε σχετικά με τους φοιτητές της Ιατρικής Σχολής το μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου ότι «είχον συναθροισθή εις το αμφιθέατρον του Πανεπιστημίου». Και συνέχιζε: «Μετά μικράν συζήτησιν επί του ζητήματος της μεταφράσεως του Ευαγγελίου απεφάσισαν όπως μεταβώσιν εις την δημοσιεύσασαν αυτήν εφημερίδα εν σώματι και ζητήσουν την διακοπήν της δημοσιεύσεως. Αλλά μετά νεωτέραν σύσκεψιν εθεώρησαν καλόν να ενωθώσι και μετά φοιτητών των λοιπών σχολών και όλοι ομού να προβούν εις διαμαρτυρίαν προ των γραφείων των εφημερίδων όσαι έγραψαν υπέρ της μεταφράσεως του Ευαγγελίου».
Τα πράγματα δεν έμειναν όμως στα πλαίσια εκείνων που συζητήθηκαν και οι φοιτητές δεν περιορίστηκαν στο αίτημά τους. Περίπου 500 φοιτητές εισέβαλαν στα γραφεία της Ακροπόλεως, στην οδό Σταδίου, απείλησαν όσους βρήκαν εκεί ότι «θα την πυρπολήσουν [...] και διά βροντωδών φωνών άλλοι από τα παράθυρα άλλοι από τους εξώστας των γραφείων και οι λοιποί από κάτω» έβριζαν τον Γαβριηλίδη, ο οποίος απουσίαζε. Έφτασε εγκαίρως εκεί, όμως, ο διευθυντής της Αστυνομίας Βούλτσος ο οποίος, εντελώς αυθαίρετα, «τους διεβεβαίωσεν ότι δεν θα επαναληφθή η δημοσίευσις της περί ης ο λόγος μεταφράσεως. Αφού δε επανειλημμένως εζητωκραύγασαν υπέρ αυτού οι φοιτηταί απεσύρθησαν εκείθεν».
Αλλά αυτή η δήλωση του αρχηγού της Αστυνομίας δεν σήμαινε ότι η Ακρόπολις θα διέκοπτε τη δημοσίευση της Νέας Διαθήκης. Συνέχισε τη δημοσίευση αλλά αυτό «ηρέθισε την πάλλουσαν εθνικού σθένους Νεολαίαν». Στις 20 Οκτωβρίου διακόπηκε η δημοσίευση της σειράς από την εφημερίδα. Στις 3 και 4 Νοεμβρίου το κέντρο της Αθήνας «επάλλετο» καθώς οι εκατοντάδες διαδηλωτές δεν απειλούσαν πλέον μόνο την εφημερίδα, αλλά έκαναν «έκκλησιν» στον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ’ να επέμβει στην κατάσταση και να αφορίσει τον Αλέξανδρο Πάλλη, ενώ ταυτόχρονα ζητούσαν την σύγκληση της Ιεράς Συνόδου «ίνα επιμεληθή της αποπομπής του Αρχιεπισκόπου».
Οι εφημερίδες της εποχής Εμπρός, Σκριπ και Καιροί κατέκριναν την Ακρόπολη και συστρατεύθηκαν με τους φοιτητές, μιλώντας για υποτιθέμενους «κινδύνους» τους οποίους αντιμετώπιζε το έθνος εξαιτίας της παράφρασης του Ευαγγελίου. Έτσι, στο δρόμο άρχισαν να κατεβαίνουν όχι μόνο φοιτητές αλλά και δάσκαλοι, παπάδες, βουλευτές, χωρικοί με εικόνες και εξαπτέρυγα, έτοιμοι να λιντσάρουν τους εχθρούς της «γλώσσας των προγόνων» μας.

Έτσι το ζήτημα αρχίζει να παίρνει άλλη τροπή. Δεν ήταν πλέον γλωσσικό ή έστω θρησκευτικό θέμα αλλά είχε αναδειχθεί σε πολιτικό θέμα «εθνικών διατάσεων». Υποδαυλίζονταν τα πνεύματα με απόψεις όπως ότι η «μετάφραση» του Ευαγγελίου ήταν έργο των «εχθρών της πατρίδος» και ότι η αιτία ήταν ο «σλαβικός κίνδυνος». Έτσι, δεν άργησαν τα πράγματα να εξελιχθούν σε τραγωδία.
Όταν κάποιοι «εν εθνική μέθη τελούντες» επιχείρησαν να παραβιάσουν την πύλη της Βουλής και να ζητήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης Γεωργίου Θεοτόκη, και άλλοι θέλησαν να καταλάβουν το κτίριο της Αρχιεπισκοπής «διά να φρονηματίσουν» τον Αρχιεπίσκοπο, η Χωροφυλακή —καθώς δεν υπήρχε Αστυνομία τότε— «εδοκίμασε επί κεφαλών (των διαδηλωτών) άμετρον βίαν». Τα επεισόδια έλαβαν μεγάλες διαστάσεις.
Στις 7 Νοεμβρίου μια ογκώδης και οχλοκρατική συγκέντρωση στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, την οποία συγκάλεσαν αυτόκλητοι «γλωσσαμύντορες» και πολιτικάντηδες της ομάδας Δηλιγιάννη, κατέληξε σε φονικό. Οι χωροφύλακες, χάνοντας τον έλεγχο της κατάστασης, πυροβόλησαν στο πλήθος όταν κάποιοι, παρακινούμενοι από το υβρεολόγιο εναντίον του Αρχιεπισκόπου, άρχισαν να κινούνται προς την Αρχιεπισκοπή.
Θύματα και συνέπειες των επεισοδίων
Ο τραγικός απολογισμός των επεισοδίων αυτών ήταν οκτώ έως έντεκα, σύμφωνα με διάφορες πηγές, νεκροί. Επίσης, υπήρξαν 70 τραυματίες και 22 συλληφθέντες, οι οποίοι παρέμειναν στα κρατητήρια των στάβλων της Χωροφυλακής τρία εικοσιτετράωρα.
Υπήρξαν όμως και άλλα θύματα. H εφημερίδα Ακρόπολις διέκοψε τη δημοσίευση του Ευαγγελίου και στο φύλλο της 7ης Νοεμβρίου ζήτησε συγγνώμη από τους φοιτητές δηλώνοντας ότι η εφημερίδα παραμένει «πολέμιος αμείλικτος παντός φρονούντως αντεθνικώς και ατίμως ότι το Ευαγγέλιον πρέπει να αναγιγνώσκεται εν ταις εκκλησίαις εις άλλην τινά γλώσσαν πλην εκείνης εις την οποίαν εγράφη υπό των Θεοπνεύστων ανδρών».
Ο Αρχιεπίσκοπος Προκόπιος (1896-1901) αναγκάστηκε να παραιτηθεί, όπως και η κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη. Τα «Ευαγγελικά» όμως οδήγησαν και σε κλιμάκωση της έντασης των όχι ιδιαίτερα θερμών σχέσεων της βασίλισσας Όλγας με τη σύζυγο του γιου της, διαδόχου Κωνσταντίνου, τη Σοφία. H εθνική και δογματική διαφορά που τις χώριζε τροφοδότησε ακόμη έναν εθνικό διχασμό, καθώς η Όλγα, Ρωσίδα μεγάλη δούκισσα, θεωρούνταν εκφραστής των ρωσικών, δηλαδή «σλαβικών», συμφερόντων στην Ελλάδα και η Σοφία, πρώην πριγκίπισσα της Πρωσίας, των γερμανικών.
Ανάλογες αντιδράσεις είχε προκαλέσει λίγο αργότερα η μετάφραση της Ορέστειας του Αισχύλου από τον Γεώργιο Σωτηριάδη, ενός «ευρυμαθούς ελληνιστού και διαπρεπούς αρχαιολόγου». Τον Νοέμβριο του 1903, φοιτητές, υποκινημένοι και αυτή τη φορά από τον καθηγητή τους Γ. Μιστριώτη, διαδήλωσαν απαιτώντας να μη γίνει η παράσταση. Οι διαδηλώσεις κατέληξαν σε αιματηρά επεισόδια με έναν, ή κατά άλλες πηγές δύο, νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Τα θλιβερά αυτά επεισόδια έμειναν στην Ιστορία ως «Ορεστειακά».
Μια ακόμη συνέπεια των Ευαγγελικών ήταν η προσθήκη από την αναθεωρητική βουλή του 1911 στο Σύνταγμα (άρθρο 2, παράγραφος 2) της εξής φράσης: «Το κείμενον των Αγίων Γραφών τηρείται αναλλοίωτον· η εις άλλον γλωσσικόν τύπον απόδοσις τούτου άνευ της προηγούμενης εγκρίσεως και της εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας απαγορεύεται απολύτως». Όταν έγινε η αναθεώρηση του Συντάγματος το 1927 η φράση τροποποιήθηκε στη μορφή «άνευ της προηγούμενης εγκρίσεως της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος και της εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας». Η διάταξη αυτή παρέμεινε απαράλλαχτη για τα επόμενα 50 περίπου χρόνια. Στο τελευταίο Σύνταγμα του 1975 (άρθρο 3, παράγραφος 3) προστέθηκε η λέξη «επίσημος» («η εις άλλον γλωσσικόν τύπον επίσημος μετάφρασις»), ενώ στη συζήτηση που συνοδεύτηκε στη Βουλή διευκρινίστηκε η έννοια της “επίσημης” μετάφρασης. Μολαταύτα, οι μεταφραστικές προσπάθειες συνεχίστηκαν όλες τις επόμενες δεκαετίες καθώς ανταποκρίνονταν στη βαθύτερη ανάγκη του λαού για την απόδοση της Γραφής σε γλώσσα σύγχρονη και κατανοητή.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ/ΠΗΓΗ

πηγή: Προσκυνητής

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Δεν μου λες, κυρία Ελλάδα...


Στενωπός στη Λευκωσία...
 *
Διάβασα αυτό το  άρθρο του εκλεκτού φιλολόγου Σάββα Παύλου στην ιστοσελίδα του Γιάννη Κωβαίου και μου άρεσε, γι' αυτό το δημοσιεύω και στη δική μου.

Δεν μου λες, κυρία Ελλάδα
Του Σάββα Παύλου
Γυρίζαμε με το συνεργείο της ΕΡΤ ένα ντοκιμαντέρ για τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Σεφέρης από την Κύπρο, όταν ταξίδεψε στο νησί τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50. Στο αρχείο του σώθηκαν τρεις, περίπου, εκατοντάδες φωτογραφίες, πολύτιμες ψηφίδες της κυπριακής πραγματικότητας της τότε εποχής αλλά και πολύτιμες για την κατανόηση της ματιάς του Σεφέρη, πως κοίταξε τον κόσμο της Κύπρου. Σε πολλές φωτογραφίες του υπάρχουν παιδιά, πολλά παιδιά της Κύπρου, δεν ξέρω αν ήταν αυτό ένα είδος αναπλήρωσης της ατεκνίας του Σεφέρη, συνδεδεμένης με τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας στη Μικρασία –στην Κύπρο «βρήκα έθιμα που μόνο από παιδί είχα γνωρίσει» έγραψε στο ημερολόγιό του το Νοέμβριο του 1953.
Σε μια φωτογραφία του από το ορεινό χωριό Άλωνα: τρία παιδάκια, δύο κορίτσια και ένα αγόρι, μπροστά από το σύνθημα στον τοίχο «Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες». Οι Άγγλοι, προσπαθώντας να υπονομεύσουν τις ενωτικές διεκδικήσεις των Κυπρίων, τόνιζαν συνεχώς ότι η Ένωση με την Ελλάδα σήμαινε εγκατάλειψη της ευημερίας που πρόσφερε η βρετανική αυτοκρατορία και συνταύτιση με τη φτώχεια και την πείνα της Ελλάδας. Οι Κύπριοι πεισματάρηδες και άξιοι απαντούσαν: ...και ας τρώγωμεν πέτρες.
*
Λεμεσός
-
Ο Ανδρέας Πάντζης, ο σκηνοθέτης της ταινίας, φιλέρευνος και επίμονος, έδρασε ως κινηματογραφικός ντετέκτιβ. Τριγύρισε όλη την Άλωνα με τη φωτογραφία αυτή ρωτώντας τους κατοίκους για τα παιδιά που απεικόνιζε. Έτσι ανακάλυψε τα τρία πρόσωπα της σεφερικής φωτογραφίας και τα έβαλε μπροστά στον ίδιο τοίχο για την καινούρια απεικόνιση. Η αντίστιξη ανάμεσα στις δυο εικόνες είναι πολύ έντονη και πικρή. Τα τρία παιδιά, που τράβηξε ο Σεφέρης το 1954, βρίσκονται τώρα, στη φωτογραφία του 2004, στην ίδια θέση και με την ίδια σειρά, όμως μεσήλικες, σχεδόν εξηντάρηδες. Στο πρόσωπό τους, στη νέα απεικόνιση, είναι αποτυπωμένος ο μισός ακριβώς αιώνας που μεσολαβούσε από τότε που τα φωτογράφησε ο Σεφέρης μα και πενήντα χρόνια κυπριακής ιστορίας από τα πιο ηρωικά και τα πιο τραγικά χρόνια.
Ξαναστήσαμε το ίδιο σκηνικό στο χωριό Πελέντρι. Ήταν μια φωτογραφία με δέκα παιδιά μπροστά από ένα δέντρο, δίπλα την εκκλησία του Σταυρού, πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια, στη μέση τους η Μαρώ. Ο εμμανής Πάντζης τα βρήκε όλα εκτός από μια απώλεια, ένα παιδάκι της τότε φωτογραφίας είχε πεθάνει πρόσφατα. Πριν προχωρήσει στο νέο στήσιμο της προ πεντηκονταετίας φωτογραφίας, στην αυλή ενός διπλανού σπιτιού, οργανώθηκε το συνεργείο της ΕΡΤ για σύντομη συνέντευξη με τα κορίτσια της παλιάς φωτογραφίας, ώριμες τώρα κοντά στα εξήντα. Ρωτούσα εγώ κάτι σχετικό με τη φωτογράφηση τους, πως έγινε, αν θυμούνται τον Σεφέρη κ.λπ. Δεν μου λες, κυρία Νίκη, είπα στην πρώτη, δεν μου λες κυρία Ελλάδα, απευθύνθηκα στη δεύτερη και ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα. Ήξερα ότι στο νησί ο κυπριακός αλυτρωτισμός έδινε τακτικά το όνομα Ελλάδα στα κορίτσια του καθώς και άλλα συμβολικά ονόματα, όπως Κρήτη, Θράκη, Θεσσαλία.
Πάντως πρώτη φορά απευθυνόμουν σε κάποια, πρόσωπο με πρόσωπο, και να λέω: -«Δεν μου λες κυρία Ελλάδα». Ως Κύπριος ένιωθα πάντα την ανάγκη να τα συζητήσω με την Ελλάδα, να τη βρω και να τα πούμε […], για την απονιά και για τα λάθη της, για τα λόγια της τα ψεύτικα και μεγάλα, τι έγινε, και πώς φτάσαμε ως εδώ. Συνεχίσαμε τη συζήτηση μπροστά στην κάμερα.
- Πώς σας έδωσαν το όνομα Ελλάδα;
- Έχει τρεις στο χωριό μας, μα τώρα με τις εγγονές μας προστέθηκαν άλλες εφτά και φτάσαμε τις δέκα.
- Εμείς αγαπούσαμε πάντα την Ελλάδα, μπήκε μαχητική στη συζήτηση η διπλανή της. Εγώ ρωτούσα τη μάνα μου γιατί δεν είχε χρυσαφικά δικά της όπως άλλες γυναίκες. Τα δώσαμε στον έρανο, μου απαντούσε, για την Ελλάδα, το 1940, μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος στην Αλβανία, μέχρι και το δακτυλίδι του γάμου της. Ο Σεφέρης τράβηξε μερικές φωτογραφίες από το Πελέντρι, σε μια άλλη τα ίδια σχεδόν παιδιά μπροστά από την εκκλησία του Σταυρού στο Πελέντρι, στη μέση ο παπάς. Στο ημερολόγιο του, στις 25 Σεπτεμβρίου 1954, ο ποιητής έγραψε: «Από κάτω Αμίαντο στο Πελέντρι. Παιδάκια: Ένωση – Ένωση – Ένωση. Εκκλησιά του Σταυρού. Η Ανάληψη στο τέμπλο –Δωρητής Λουζινιάν.» Ήξερε ο Σεφέρης ότι ένα από αυτά τα παιδάκια που φωτογράφησε, και προηγουμένως τον υποδέχτηκε ζητωκραυγάζοντας για την Ένωση, λεγόταν Ελλάδα;
Το συνεργείο μάζευε σύρματα και συσκευές, μετά τις συνεντεύξεις θα μεταφερόμαστε στο χώρο της εκκλησίας. Πήγα κοντά τους και λίγο ταραγμένος ανέφερα τα συναισθήματά μου για την συνάντηση με τη γυναίκα αυτού του ορεινού χωριού που τη λένε Ελλάδα, έχω πολλά να της … σύρω είπα έντονα στο συνεργείο. Ο νεαρός ηχολήπτης της ΕΡΤ, το εξέλαβε και ως ανταγωνιστικό για την κατάληξη της Κύπρου, η γνωστή διαμάχη Κυπρίων με Ελλαδίτες.
- Και γω ψάχνω να τη βρω, ρε φίλε, για να της τα ψάλω, ξέρεις πόσα χαστούκια φάγαμε εμείς απ’ αυτή;
Τότε έφτασε ελκυστικό ένα κορίτσι κοντά στα είκοσι, η εγγονή της Ελλάδας, μας την παρουσίασε γεμάτη περηφάνεια «είναι στο Πανεπιστήμιο, πάει για δασκάλα», μα εμείς σημειώναμε: τανύσφυρος και εϋπλόκαμος, καλλιπάρειος, φιλομειδής και καλλίπυγος. Σαγήνη βασανιστική.
Πώς σε λένε;
- Ελλάδα.
Ο ηχολήπτης είχε διπλωθεί στα δυο από το θάμβος, κάθισε στο περιβάζι και κοιτούσε άφωνος.
Θεέ μου! όλα αυτά τα χρόνια της ατονίας και της παραίτησης να ήταν ένα διάλειμμα μόνο. Το παιγνίδι να ξεκινά πάλι.


Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Παιδί και οικογενειακό stress

2 Νοεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Το ψυχικό στρες που ελλοχεύει σε μία οικογένεια μπορεί να επηρεάζει αρνητικά τη σωματική υγεία των παιδιών και να τα καθιστά πιο ευάλωτα σε διάφορες ασθένειες.
Είναι καλό οι γονείς να γνωρίζουν ότι το δικό τους στρες μπορεί να βλάπτει σωματικά όχι μόνο τούς ίδιους αλλά κατ τα παιδιά τους. Έτσι θα έχουν ακόμη ένα σημαντικό λόγο να αναπτύξουν μηχανισμούς ορθής διαχείρισης του στρες που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής. Οι διαδικασίες και τα γεγονότα που συμβαίνουν σε μία οικογένεια έχουν βαθύτατες επιδράσεις στην κοινωνική και συναισθηματική εξέλιξη των παιδιών. Όμως λίγα είναι γνωστά αναφορικά με τις συνέπειες του οικογενειακού στρες στην ανάπτυξη και τη σωματική υγεία των παιδιών,
Οι έρευνες
Εκ των ερευνών που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια θα αναφερθούμε σε μία πρωτότυπη του Πανεπιστημίου Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Στο πλαίσιο της έρευνας αυτής ζητήθηκε από τους γονείς 165 παιδιών ηλικίας 5 έως 10 ειών να καταγράψουν για 3 χρόνια τα συχνότερα προβλήματα υγείας που εμφάνιζαν τα παιδιά τους. Επιπρόσθετα κάθε 6 μήνες οι γονείς των παιδιών υποβάλλονταν σε ένα ειδικό τεστ που στόχο είχε να αξιολογεί τη δική τους ψυχική υγεία. Στα τεστ που υποβάλλονταν οι γονείς των παιδιών δινόταν ιδιαίτερη σημασία στους δείκτες εκείνους που υποδήλωναν την ύπαρξη στρες, όπως το άγχος και η κατάθλιψη.
Οι μελετητές της ίδιας έρευνας ασχολήθηκαν επίσης και με τον τρόπο λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών αυτών. Συγκεκριμένα έγιναν εκτεταμένες μελέτες σε βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως των κυττάρων ΝΚ (Natural Killers), CD4, CD8 και άλλα με στόχο να αποδειχθεί ενδεχόμενη υπερδραστηριοποίηοη του συστήματος άμυνας του οργανισμού των παιδιών. αυτών.
Τα ευρήματα που προέκυψαν από την παραπάνω έρευνα εμπλούτισαν τις μέχρι τώρα φτωχές γνώσεις μας με πολύ σημαντικά στοιχεία.
Βρέθηκε, λοιπόν, ότι ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων λοιμώξεων με ή χωρίς πυρετό, ήταν σημαντικά μεγαλύτερος σε παιδιά με γονείς που εμφάνιζαν υψηλά επίπεδα συναισθηματικού στρες. Επίσης τα παιδιά που εμφάνιζαν ψυχικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς βρέθηκε ότι μεγάλωναν σε περιβάλλον με έντονο γονεϊκό στρες. Στη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών οι διαταραχές αυτές δεν είχαν διαγνωσθεί προηγουμένως.
Η συχνότερη διάγνωση (65%) ήταν συναισθηματικές διαταραχές και σε μικρότερο ποσοστό διαταραχές στη συμπεριφορά και υπερκινητικό σύνδρομο. Το στρες στα παιδιά αυτά συχνά τροποποιούσε τη συμπεριφορά τους και οδηγούσε στην ανάπτυξη ανθυγιεινών συνηθειών. Το παιδί έτρωγε λίγο ή πάρα πολύ, κοιμόταν λίγο, γινόταν υπερκινητικό και κατανάλωνε τις λίγες θερμίδες που έπαιρνε ή αντιθέτως εκινείτο ελάχιστα και γινόταν παχύσαρκο. Καθεμία από τις εκδηλώσεις αυτές είχε αρνητική επίπτωση στην υγεία του. πέρα από εκείνη που προκαλούσε το στρες καθεαυτό
Η μελέτη των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών, που είχαν γονείς με υψηλά επίπεδα στρες, έδειξε ότι παρουσίαζαν με μεγαλύτερη συχνότητα σημεία διέγερσης και δραστηριοποίησης. Το στοιχείο αυτό αποτέλεσε ένδειξη ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών αυτών εργαζόταν σκληρά για να καταπολεμήσει τις διάφορες μολύνσεις.

Πολλαπλές συνέπειες

Έκτος όμως από την παραπάνω έρευνα το θέμα οικογενειακό στρες και υγεία του παιδιού έχει απασχολήσει αρκετά χρόνια τώρα όλους τους επιστήμονες, ιατρούς και μη, ανά τον κόσμο. Η Αναπτυξιακή Παιδιατρική είναι ο κλάδος εκείνος της παιδιατρικής που ασχολείται με τις διεργασίες ωρίμανσης του παιδιού οι οποίες αφορούν στο σώμα, στο πνεύμα και στον ψυχικό του κόσμο. Μέσα από την πολύτιμη εμπειρία των παιδιάτρων στα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας μας διαφαίνεται ότι μία πλειάδα νοσηρών καταστάσεων στην παιδική ηλικία έχουν άμεση συσχέτιση με το οικογενειακό στρες.
Εκτός από τις διαταραχές συμπεριφοράς, που μπορούν εύκολα να αναγνωρισθούν ως μαθησιακές δυσκολίες, αρνητισμός, επιθετικότητα κ.α., καμιά φορά συμπτώματα σωματικής νόσου από τα διάφορα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού μπορεί να αποτελούν εκδηλώσεις μιας γενικότερης ψυχοπαθολογικής κατάστασης. Τέτοια συμπτώματα είναι από το πεπτικό (ανορεξία, πολυφαγία, εμετοί, έλκος), από το ουροποιητικό (συχνουρία νυχτερινή ενούρηση), από το αναπνευστικό (απνοϊκές κρίσεις, δύσπνοια, βήχας), από το νευρομυϊκό (κεφαλαλγία, τικ, λιποθυμία διαταραχές ύπνου), από το δέρμα (έκζεμα, κνησμός.) από το καρ­διαγγειακό σύστημα (αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, υπερτασική κρίση).
Η παχυσαρκία της παιδικής ηλικίας, που αναμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης εποχής έχει βρεθεί ότι και αυτή με τη σειρά της παρουσιάζει αυξημένο επιπολασμό σε παιδιά που βιώνουν έντονα το στρες μέσα στην οικογένεια Είναι βέβαια δεδομένο ότι το στρες δεν αποτελεί τη μοναδική αιτία παχυσαρκίας στα παιδιά αλλά λειτουργεί συναθροιστικά με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως η ανθυγιεινή διατροφή και η έλλειψη άσκησης. Οι γονείς όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το οικογενειακό στρες επηρεάζει αρνητικά τον ύπνο του παιδιού, μειώνει την ενέργεια για άσκηση και παιχνίδι και το οδηγεί προς την καθιστική ζωή και την ανθυγιεινή διατροφή.
Έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι το στρες στην οικογένεια αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης στο αίμα των παιδιών. Η κορτιζόλη είναι η κύρια ορμόνη του στρες που αυξάνεται σημαντικά κάτω από ανάλογες συνθήκες ως φυσιολογική απάντηση του οργανισμού. Όμως η παρατεταμένη και χρόνια αύξηση των ορμονών του στρες στο αίμα των παιδιών δυνατόν να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στα αγγεία και στα διάφορα όργανα όπως νεφροί, οφθαλμοί και να συνδυάζεται με αυξημένη τιμή αρτηριακής πίεσης.
Μέσα σε όλα αυτά δεν πρέπει να παραλείψουμε και τη συσχέτιση του καπνίσματος στην παιδική ηλικία με το γονεϊκό στρες. Έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια ότι παιδιά που βιώνουν κάποιας μορφής στρες στο οικογενειακό περιβάλλον, όπως προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των γονέων, απουσία κοινωνικής στήριξης από τους γονείς ή διαζύγιο καταφεύγουν στο κάπνισμα σε αρκετά μικρή ηλικία σε σχέση με το λοιπό γενικό πληθυσμό. Εδώ, βέβαια υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπως το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, το φτωχό μορφωτικό επίπεδο, η έλλειψη ενημέρωσης για τις βλαπτικές επιδράσεις του καπνίσματος κ.α
Η αρνητική επίδραση όλων των ανωτέρω παθολογικών αντιδράσεων δεν αφορά μόνο στην υγεία των παιδιών στην παιδική ηλικία καθεαυτή αλλά καθορίζει και την υγεία τους ως ενήλικες. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε πως η αθηροσκλήρωση των αγγείων, η εκφυλιστική δηλαδή παθολογοανατομική βλάβη του τοιχώματος των αγγείων, είναι μία διεργασία που ξεκινά από την παιδική ηλικία. Και είναι γνωστό πως η αθηροσκλήρωση των αγγείων είναι, κατά κανόνα η αιτία της στεφανιαίας νόσου στους ενήλικες. Σύμφωνα με αυτά που αναφέρθησαν μπορούμε εύκολα να φανταστούμε πόσο αρνητικά επιδρά το οικογενειακό στρες μέσα από τις διάφορες παθολογικές εκφράσεις του στην υγεία των παιδιών μας ως ενήλικες. Η παχυσαρκία, η ανθυγιεινή διατροφή, η δυσλιπιδαιμία, η έλλειψη σωματικής άσκησης, το κάπνισμα σε μικρή ηλικία και το στρες καθεαυτό επιταχύνουν τη διαδικασία της αθηρογένεσης με προφανείς αρνητικές επιπτώσεις στην ενήλικη ζωή των παιδιών αυτών.
Συνοψίζοντας
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν πολλές αιτίες στη σύγχρονη οικογένεια που μπορούν να προκαλέσουν στρες στο παιδί. Οι δυνατότητες προσαρμογής του είναι περιορισμένες και όχι σπάνια οι προσπάθειές του για επιτυχή ανταπόκριση θεωρούνται κοινωνικά απαράδεκτες και αντιμετωπίζονται με υποτίμηση και τιμωρία, που αυτές καθαυτές αποτελούν ισχυρούς πρόσθετους στρεσογόνους παράγοντες. Εδώ έρχεται να επιτείνει το πρόβλημα η ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος και η έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού στο εν λόγω πολύ σοβαρό ζήτημα.
Η κοινωνία και οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να είναι σε θέση να προσφέρουν όχι μόνο θεραπευτικές λύσεις σε προβλήματα αλλά και προληπτικές υπηρεσίες και εκπαίδευση στους νέους γονείς.

(«Στους ρυθμούς της καρδιάς», εκδ. Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας. Τομ.19, τευχ.224, σ. 179-180)
πηγή: Πεμπτουσία