Αθλητική Εκδήλωση στη μνήμη του μ. Πάρη Παρασκευά

ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΤΣΙΩΝ

Αθλητική Εκδήλωση στη μνήμη Πάρη Παρασκευά

Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2011

Πάρη μου, μας λείπεις

Αγαπημένε μας Πάρη

Επειδή πιστεύω ότι η ψυχή σου είναι εδώ μαζί μας, άκου τι έχω να σου πω!

Πάρη μου, μας λείπεις.

Ένα χρόνο μετά το αιώνιο ταξίδι σου, είσαι στις καρδιές μας πρότυπο αρετής!

Πάρη μου, μας λείπεις.

«Η απουσία σου μας σφράγισε»

Ήσουν ένας Άγγελος στη γη!

«Κι έπρεπε να το ψυχανεμισθούμε… οι άγγελοι δεν ακουμπούν για πολύ στη γη».

 Ήσουν ένας λεβέντης, με την ελληνική αρχοντιά. Εύμορφος! Στην περίπτωσή σου ταίριαζε αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή». Πιο πολύ από την εξωτερική ομορφιά, εκείνο που σε διέκρινε ήταν η ομορφιά της ψυχής, ο μέσα πλούτος, ο πλούτος των αισθημάτων σου, η μεγάλη καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Μια καρδιά μπαξές ολόδροσος.

Πάρη μας, ο τοίχος γράφει τη δική σου ιστορία. Το «ουδείς αναντικατάστατος» στην περίπτωσή σου δεν ισχύει.

Σε έκλαψε ολόκληρος λαός, Πάρη μας αγαπημένε!

Πιο πολύ όμως οι μαθητές και οι μαθήτριές σου, που ήσουν γι’ αυτούς και δάσκαλος και πατέρας και φίλος. Παρών σε κάθε τους δυσκολία, και ηθικά και υλικά.

Για σένα και πάλι ισχύει το «Και παρών και απών μεμνημένος» των αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή θα σε θυμούνται πάντα σαν έναν κομήτη που πέρασε από τη ζωή τους και τη μάγεψε, την ομόρφυνε, τη λάμπρυνε.

Γιατί ήσουν ωραίος σαν αρχαίος Έλληνας.

Μου άρεσε που με πείραζες, μόλις με έβλεπες.
« Αγάπες μου», μου έλεγες με την ευρυχωρία της αγάπης σου.

Μας έλειψε το γέλιο και τα αστεία σου, Πάρη μας. Για πάρα πολύ καιρό δεν είχαμε όρεξη να γελάσουμε. Ακόμη σε ζητάμε στα παγκάκια. Πώς θα βγούμε έξω να διασκεδάσουμε, χωρίς εσένα;

Μας έφυγες νωρίς, Πάρη μας. Αμέσως μετά την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, που όλος ο κόσμος σε καμάρωσε μαζί με τα παιδιά μας να περπατάς αγέρωχος, ευθυτενής, ένας σύγχρονος Άδωνις. Λες και το’ χα προαίσθηση, σαν τέλειωσε η παρέλαση, σε έστησα με τον γιο μου, που σε είχε πρότυπό του, να σας βγάλω φωτογραφία.

Όσα και να πούμε για σένα είναι λίγα. Η αγάπη μας συντροφεύει την εξαίσια ψυχή σου και «αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά σου». (Ο. Ελύτης)

Όπως ξέρουμε ότι από κει πάνω που βρίσκεσαι, αγκαλιάζεις με την αγάπη σου την Ελένη και τη Μαρία σου, που είναι πολύ περήφανες για σένα, τις οποίες ευχόμαστε ο Μεγαλοδύναμος να στηρίζει και να δυναμώνει.

Πάρη μας,

«Πόσο πολύ σ’ αγαπήσαμε, εμείς μονάχα το ξέρουμε»( Ν. Γκάτσος)

Εμείς, που ευλογηθήκαμε να ζήσουμε μαζί σου και να ευωδιάσουμε με τα μύρα της αγάπης σου. Πιο πολύ, όμως, από όλους εμάς, έλειψες στον φίλο σου, τον αδελφό σου, τον Κώστα τον Μυλωνά.

Τώρα σε φανταζόμαστε να λες τα ανέκδοτά σου στους τιμαριώτες τα’ ουρανού και να τους κάνεις να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Φαίνεται σε χρειαζόταν πιο πολύ ο Θεός εκεί πάνω. Γι’ αυτό σε πήρε. Ξέρει Αυτός καλύτερα.

Αιωνία σου η μνήμη, Πάρη μας αγαπημένε! Θα σε θυμόμαστε παντοτινά. Γι’ αυτό δεν θα πεθάνεις ποτέ.

Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας!