Από τη Νίσυρο στην Τήλο

Συνεχίζω, έστω και με καθυστέρηση, τη διαδρομή από τη Νίσυρο στη Ρόδο με ένα υπέροχο κρουαζιερόπλοιο,  με το όνομα Διαγόρας που κάνει το ταξίδι πραγματικά απολαυστικό, παρόλο που ξεκινά τα χαράματα και είναι, όσοι κοιμήθηκαν φυσικά, αγουροξυπνημένοι. Θυμάμαι παλαιότερα την ταλαιπωρία με τον Πανορμίτη ή με τον Μιαούλη. Καμία σχέση τώρα. Πήραμε υπέροχο πρωινό από την καφετέρια του Φλόκα και απολαύσαμε κρουαζιέρα στο Αιγαίο. Πεντακάθαρο το καράβι, ξημερώματα μπήκε στο λιμάνι της Τήλου. Τα τελευταία χρόνια φεύγαμε από τη Νίσυρο μέσω Κω, κι έτσι αυτό που αντίκρισα με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Ένας υπέροχος οικισμός στο λιμάνι, με σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την καινούργια μέρα του.

'Αθελά μου έκανα τη σύγκριση με το παρελθόν. Την πρώτη φορά που πήγαινα στη Νίσυρο, τον Σεπτέμβριο του 1980, το πλοίο  Πανορμίτης σταμάτησε πρώτα στη Σύμη κι ύστερα στην Τήλο. Υπήρχαν δυο ή τρία κτίσματα από την ιταλική κατοχή και κάποιοι ταλαίπωροι άνθρωποι στην αποβάθρα, που μου θύμισαν τους δικούς μας κατοίκους της Τυλληρίας,με τα γαιδουράκια τους που φόρτωσαν ό,τι έφερε το καράβι και πήραν τον ανήφορο για το χωριό που ήταν πίσω από το βουνό. Αυτή η εικόνα έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη μου, εικόνα μιζέριας και εγκατάλειψης...Ένιωσα θλίψη πραγματικά για τους ανθρώπους που ζούσαν εδώ στο έλεος του Θεού, που απ' ότι φαίνεται σήμερα όχι μόνο δεν τους εγκατέλειψε, αλλά και τους βοήθησε να εξελιχθούν και να προκόψουν. Αυτή η εικόνα της Τήλου ήταν για μένα μια αποκάλυψη.

Φεύγοντας από την Τήλο, νιώθω χαρά και συγκίνηση για τούτη την αναπάντεχη πρόοδο των ανθρώπων της και τη μεγάλη εξέλιξη του νησιού. Η θάλασσα είναι λάδι και το ταξίδι απολαυστικότατο. Ατενίζουμε τα ακρογιάλια της και ταξιδεύουμε νοερά στην αρχαιότητα, όπου η Τήλος ήταν κατοικημένη από τη Νεολιθική εποχή, ενώ στη συνέχεια, όπως αποδεικνύουν οι ανασκαφές, βρίσκουμε τη μινωική και μυκηναική παρουσία. Στη συνέχεια, τα τείχη που βρέθηκαν μαρτυρούν ότι το νησί κατοικήθηκε από τους Πελασγούς. Από τους Προέλληνες το 1000 π.Χ. πέρασε στους Δωριείς.

Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στη σημαντικότερη περίοδο του νησιού που χρονολογείται τον 7ο αιώνα π.Χ., όταν οι κάτοικοι της Τήλου μαζί με τους κατοίκους της Λίνδου εγκαταστάθηκαν στη Σικελία και ίδρυσαν τη γνωστή πόλη Γέλας. Τον 5ο αιώνα π.Χ. έγινε μέλος της Αθηναικής Συμμαχίας, στη συνέχεια αξαρτήθηκε από τη Ρόδο, για να καταλήξει στα χέρια των Ρωμαίων. Πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων μαρτυρούν την ακμή του νησιού στα ρωμαικά και παλαιοχριστιανικά χρόνια.

Η Τήλος είναι γνωστή από την ποιήτρια Ήριννα η οποία σε νεαρή ηλικία, πέθανε στα 19 της χρόνια, εμπνεύστηκε από την πλούσια φυσική ομορφιά του νησιού, την ποικιλία των τοπίων και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Μετά από τον μεγάλο σεισμό του 550 μ.Χ. άρχισε η παρακμή του νησιού το οποίο ακολούθησε την ιστορία της Ρόδου με την οποία είχε ενωθεί. Ακολούθως, στη βυζαντινή περίοδο αποτέλεσε το θέμα της Σάμου μαζί με τη Νίσυρο, την Κω και τη Σάμο.Οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη κατοίκησαν στο νησί και ανακατασκεύασαν ή έχτισαν τρία από τα κάστρα που υπάρχουν σ' αυτό. Το νησί πέφτει στα χέρια των Τούρκων το 1522 και το 1948 ενσωματώνεται στην Ελλάδα.

Οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα για τη μεγάλη πρόοδο του νησιού στον δήμαρχό του, τον γιατρό Τάσο Αλιφέρη που, όντας Λάκωνας, αγάπησε αυτό το ακριτικό νησί και επί δημαρχίας του συνέβη ένα εθνικό επίτευγμα, μοναδικό για παραμεθόριο περιοχή: ο πληθυσμός να υπερδιπλασιαστεί και η πλειοψηφία των κατοίκων να είναι νέοι, ενώ οι αναπτυξιακοί δείκτες είναι πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα.

Λιβάδια

 

Μετά από όσα διάβασα και άκουσα για την Τήλο, την επόμενη φορά που θα πάω στη Νίσυρο, δεν θα αρκεστώ να την απολαύσω μόνο από το καράβι, αλλά θα την επισκεφτώ για να ζήσω από κοντά τις ομορφιές και να αφεθώ στη μαγεία της.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω πόσο με συγκίνησε ο χαιρετισμός του Δημάρχου της στην ιστοσελίδα του Δήμου που τονίζει εμφαντικά ότι η ευτυχία των κατοίκων  εξαρτάται από την ευτυχία των άλλων και ότι για να διαβιώσει κάποιος σ' αυτό το νησί απαιτείται ολόπλευρη αυτάρκεια. Και συνεχίζει ο κ. Αλιφέρης: "Όλοι μαζί, οι εραστές αυτού του ονείρου είμαστε καλά όταν προσπαθούμε να το κάνουμε πραγματικότητα και αποκτάμε στο ταξίδι αυτό και άλλους συντρόφους".

Αυτό το όνειρο είναι να προσφέρουν την ανθρώπινη ικανοποίηση σε όλους.

"Ελάτε, λοιπόν, στο φυσικό τοπίο του ευλογημένου τόπου που λέγεται Τήλος, να συνεχίσουμε μαζί αυτό το απίθανο ταξίδι στην ομορφιά, την αισθητική την αλληλεγγύη, τον σεβασμό στο περιβάλλον και στα ανθρώπινα δικαιώματα".

Καλωσήρθατε στο δικτυακό τόπο του Δήμου Τήλου

Ήταν μια τυχαία συνάντηση. Φαινόταν μελαγχολική, ντυμένη στα χρώματα του φθινοπωριάτικου απογεύματος με ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τη θλίψη, την απογοήτευση από την εγκατάλειψη. Στοιχεία καθόλου ελκυστικά που να είναι ικανά να προκαλέσουν αυτό που πολλές φορές λέγεται «συνέβη με την πρώτη ματιά».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και για να μην πολυλογούμε, εκείνο που θα περίμενε κανείς, θα ήταν να είναι η πρώτη και τελευταία συνάντηση.
Το πρόβλημα, όμως, υπήρχε, γιατί για ένα, έστω και μικρό χρονικό διάστημα, θα έπρεπε να ζήσω μαζί της.
Η ομορφιά της ήταν αναμφισβήτητη, όλοι το παραδέχονται, μα με φόβιζε η άβυσσος της απελπισίας της.
Η γλύκα της ηρεμίας της και της καλοσύνης, είναι ένα γιατρικό για όποια πληγή της ζωής, μα πώς αντέχεται η πικρή γεύση από την αγριότητα της εγκατάλειψης;
Άρχισε όμως, σιγά-σιγά να διαφαίνεται μια ελπίδα, έστω απλής συμβίωσης και ότι όλα αυτά τα εμπόδια ήταν, όπως και τις περισσότερες φορές συμβαίνει, θέμα συνεννόησης.

Η ανεύρεση ενός κώδικα επαφής, που μας περνάει από τη μάθηση στη γνώση και την επίγνωση και διαλύει τέτοιους είδους παρεξηγήσεις. Έφτανε απλά εγώ να αποδείξω ότι δεν είχα καμιά σχέση ούτε συμφωνούσα με ιδέες και πρακτικές σαν και αυτές που την είχαν κάνει να μην μπορεί να φαίνεται αυτό που είναι, και εκείνη να αποδείξει ότι όλα αυτά, η σκόνη της απόγνωσης, της απελπισίας, της σκληρότητας και της θλίψης που την κάλυπτε, είναι δυνατό, με ένα απλό τίναγμα, να εξαφανιστεί.

Μέχρι που να γίνει αυτό, πέρασε ένα μονότονο φθινόπωρο και ένας απελπιστικός χειμώνας της ζωής μου, ώσπου ένα πρωί ξύπνησα και την είδα απαλλαγμένη από όλη αυτή τη μούχλα που την κατάτρωγε, αστραφτερή! Πανέμορφη! Μέσα σε ένα κάτασπρο φόρεμα κεντημένο με το πράσινο της ελπίδας.
Δεν είναι απλά η άνοιξη της ζωής μου αλλά η άνοιξη της ύπαρξής μου. Υπήρχε ο φόβος της τρέλας από ομορφιά, του παράλογου από το πάθος, ο κίνδυνος δηλαδή, της ουσιαστικής ζωής, την ένταση της οποίας είναι δύσκολο να αντέξει κάνεις για πολύ.
Τα δώρα της πλούσια και κάθε είδους, αλλά που αρμόζουν σε αυτές τις περιπτώσεις… λουλούδια και όχι ψεύτικα ή σχεδόν ψεύτικα, όλα πανέμορφα με μια ξεχωριστή ευωδιά το καθένα τους.
Και εγώ από τη μεριά μου έκανα ότι μπορούσα για να της προσφέρω, όπως ήταν φυσικό, λουλούδια, πολλά λουλούδια.

Έτσι, φτάσαμε στο καλοκαίρι, όπου απαλλαγμένη από τη φορεσιά του χειμώνα και λουσμένη από τον έρωτα, έδειχνε όλη και σε όλους την απέραντη απόκρυφη ομορφιά της.
Τότε είχε και άλλες γνωριμίες, κάθε μία από τις οποίες ήταν μια παράφορη αγάπη γιʼ αυτήν και την ομορφιά της.
Δε ζηλεύω όμως καθόλου. Η Τήλος είναι τόσο όμορφη, που αξίζει να αγαπιέται από όλους.