Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Σιγὰ ποὺ θὰ μᾶς ἄφηναν νὰ ἀπελευθερωθοῦμε!


Σιγὰ ποὺ θὰ ἐπέτρεπαν στὴν Ἑλλάδα νὰ πατήσῃ στὰ πόδια της!
Σιγὰ νὰ μὴν μᾶς ἔδιδαν ἄδεια ἐπιβιώσεως…
Ὁ Ἕλλην, γιὰ τοὺς κρατοῦντες, εἶναι …εἶδος πρὸς φίμωσιν!
Ὅταν εἶναι ἐλεύθερος μεγαλουργεῖ!
Ὅταν δὲν εἶναι, μὲ ἕνα καροτάκι γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν του, ἁπλῶς ὑπάρχει…

 ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ: ΟΛΑ τα δάνεια της Ελλάδας από το 1821 ως το 2011 – Τι πληρώσαμε και σε ποιους!

Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια) ευρώ διαβάστε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια! Μια έρευνα – απάντηση στους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η «Bild» και το «Focus»!

-Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως;
- Μας αξίζει που το «Focus» χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο;
- Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο «μπαταξήδες» που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας;
- Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας;
Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821.
Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα! Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα «πειθήνια όργανα» των διεθνών τοκογλύφων όπως το «Focus» και η «Bild», που δεν έχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να «χτυπούν» την Ελλάδα!
-
Η έρευνα που ακολουθεί, διενεργήθηκε το 2011 και δημοσιεύτηκε τότε στην προσωπική μου σελίδα, στο adalis.gr [H αρχική δημοσίευση εδώ]. 
Αξίζει πραγματικά να διαβάσει το αναγνωστικό κοινό των AegeanTimes.gr, τα εξωφρενικά δάνεια που σύναψε η χώρα μας με τους γνωστούς οίκους διεθνών τοκογλύφων, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, πριν καν απαλλαχτεί από τους Οθωμανούς !
Δάνεια, που στο σύνολό τους είναι αποικιοκρατικά, με εξοντωτικούς όρους, τα οποία τα αποπληρώσαμε μέχρι τελευταίας … δεκάρας!
Δάνεια τα οποία θα πρέπει να επανεξεταστούν, και στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, να γίνουν άμεσα απαιτητά από τους τοκογλύφους, οι οποίοι σήμερα μας κουνάνε το δάχτυλο υποτιμητικά!
Η έρευνα που ακολουθεί, θα είναι πάντοτε επίκαιρη, για όσο διάστημα το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ΔΕΝ απαιτεί την επιστροφή των χρημάτων από απεχθή δάνεια όπως αυτό που παρουσιάσαμε στο χτεσινό μας πρωτοσέλιδο [Διαβάστε ΕΔΩ] ! Και τελικά, ακόμη κι αν δεν βρεθεί ένας πολιτικός να βάλει στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής των δανείων που πληρώσαμε στους διεθνείς λωποδύτες, θα έρθει η μέρα που ο Ελληνικός Λαός θα τα πάρει πίσω μόνος του! Τρόποι υπάρχουν πολλοί!
Ελπίζω όμως να μην φτάσουμε ως εκεί!
Αλλά ας ξεκινήσουμε την παρουσίαση της έρευνας για τα δάνεια που έλαβε η Ελλάδα, χωρισμένη σε χρονικές περιόδους!
Η Ελληνική Επανάσταση είχε λάβει δάνεια ακόμη και για καριοφίλια που δεν παραλάβαμε ποτέ πριν το 1821, γεγονός που έμελλε να σηματοδοτήσει τι θα επακολουθήσει αργότερα. Ετσι η ιστορία του Δημοσίου χρέους της χώρας μας χωρίζεται σε πολλές περιόδους τις οποίες και τις κατηγοριοποιούμε
Πρώτη περίοδος 1824 με 1897
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε ΔΕΚΑ (10) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλλικά Φράγκα. Το πόσο «καλά παιδιά» ήμασταν καθώς και πόσο τοκογλύφοι υπήρξαν οι … πρόγονοι του Ντομινίκ Στρος-Καν (δεν ξέρω αν τότε είχαν καμαριέρες) φαίνεται από το γεγονός, ότι ενώ η αναγραφόμενη αξία των ΔΕΚΑ αυτών δανείων , ήταν 770 εκ. γαλλικά Φράγκα, εντούτοις στο χέρι πήραμε μόνο … 464 εκ.!!! Τα υπόλοιπα δεν μας δόθηκαν ποτέ μιας κα αποτέλεσαν … έξοδα φακέλων των Τραπεζών, καθώς και ότι άλλο μπορεί να χρεώσει ένας γνήσιος τοκογλύφος !!! 
Από ποιους τα πήραμε όμως; 
• Δύο δάνεια από την Αγγλία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το 1824 και το 1825, συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες 
• Ένα, 60 εκ. γ.φ. με την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας, το 1832.
• Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γ.φ.
•Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γ.φ. και τέλος
•Ενα επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.7 εκ. γ.φ.
Την εποχή αυτή μεγάλη δύναμη είχε ο Στρατός. Οι πελατειακές σχέσεις όμως καθώς και η διαχείριση τους ήταν ακριβώς η ίδια με την σημερινή. Ετσι , η χώρα μας που διέθετε 20.000 τακτικό στρατό, έπαιρνε όλα αυτά τα δάνεια για να συντηρεί τους αξιωματικούς και να τους μισθοδοτεί! Φτάσαμε έτσι να έχουμε … 12.000 Αξιωματικούς. Δηλαδή, 1,4 αξιωματικοί για κάθε 2 φανταράκια! Το θέμα ήταν λοιπόν ποιος διέταξε ποιον μιας όλοι καταλάβατε τι σκοπό είχαν τα δάνεια μας. Δάνεια που μας έδιναν με φειδώ οι μεγάλες δυνάμεις γιατί προσέβλεπαν στον πλούτο της χώρα μας μετά την απελευθέρωσή της και μας υποχρέωναν να στρατικοποιήσουμε την Ελλάδα για να αντέξει ως νεοσύστατο κράτος (δεν ξέρω αν σας φέρνει στο μυαλό κάτι από το σύγχρονο 7 προς 10 καθώς και την κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία) !!!
Οι περισσότεροι καπετάνιοι τότε, εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ενώ ένας Στρατηγός έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες στην ουσία πλήρωνε μόνο 3.000 μιας και είχε μόνο τόσους !!!
Η πρώτη πτώχευση ήταν θέμα χρόνου και ήρθε μόλις το 1825 .
Το 1826 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Α. Ζαίμης και στο ταμείο του κράτους βρήκε μόνο … 16 γρόσια! Δηλαδή ούτε καν μια λίρα !!!!
Τότε λοιπόν η Ελλάς ονομάστηκε για πρώτη φορά Ψωροκώσταινα 
Περίοδος του Οθωνα
Όταν έγινε Βασιλιάς ο Οθωνας, πήρε κι αυτός ένα … δανειάκι και μάλιστα με την εγγύηση των τριών μεγάλων Δυνάμεων (όπως βλέπετε υπήρχε και τότε μια … Τρόικα)! 
Η κάθε μια εγγυήτρια δύναμη … εγγυήθηκε για το 1/3 του δανείου με μια διαφορά! Την τρίτη δόση η οποία ήταν 20 εκ. γαλλικά φράγκα δεν καταβλήθηκε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη χώρα μας. (Σας θυμίζει τίποτε αυτό άραγε;)
Πάντως όσα πήρε ο Οθωνας, δηλαδή οι δύο προηγούμενες δόσεις , σύνολο 20. εκ γαλ. Φράγκα , οι Έλληνες δε τα είδαν στις τσέπες τους μιας και το 57% κατακρατήθηκε από την δανειοδότρια τράπεζα κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, ενώ το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία κυρίως σε έξοδα του … Βαυαρικού στρατού (πάλι οι Γερμανοί δηλαδή στη μέση)!!!
Τελικά η καθαρή εισροή , από το δάνειο, για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο.
Με αυτά και μ αυτά , φτάσαμε στο 1843 οπότε είχαμε και τη δεύτερη χρεοκοπία της Ελλάδος.
Η Τρικουπική περίοδος
Κατά την περίοδο αυτή κυρίαρχος θα αναδυθεί ο έμπιστος των ανακτόρων Α. Συγγρός. Ηταν ο άνθρωπος που εξασφάλιζε στο Ελληνικό Δημόσιο δανειοδότες, στους οποίους συμμετείχε και ο ίδιος. Ήταν ο άνθρωπος που από τη δανειακή πρόσοδο εκτελούσε δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομοι Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ηταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει. Τώρα αν αυτό σας θυμίζει κάποιο νεότερο πολιτικό της Ελλάδος, σίγουρα δεν φταίμε εμείς. Αλλά κάπου έχει πάει το μυαλό σας ε;;;
Από την άλλη πλευρά ο Χ. Τρικούπης θα αναδυθεί σε πρωταθλητή του εξωτερικού δανεισμού. 
Την περίοδο του ελληνικού βασιλείου 1832-1893 στον Τρικούπη χρεώνεται το 58,4% του εξωτερικού δανεισμού, με 450 εκ. γαλλικά φράγκα.
Και όπως ήταν φυσικό, ο υπερδανεισμός με τοκογλυφικούς όρους , έφερε και πάλι το 1893 την τρίτη χρεοκοπία στην χώρα μας.
Ετσι μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε όπως είπαμε στα 770 εκ. γ.φ., από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. γ.φ. δηλαδή μόλις το 50,5%. Με την συνηθισμένη τακτική δηλαδή, υπογράψαμε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια … έτρεχαν!!!
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα πληρώσανε τελικά τα τρισέγγονα του Τρικούπη εις το ακέραιο και δέκα φορές πάνω!!
Ετσι το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (κάτι θα σας θυμίζει ο όρος αυτός ε;) και ταυτόχρονα θα της παραχωρηθεί δάνειο 150 εκ. φ. (κάτι σαν α 110 δις που πήρε ο Γιώργος δηλαδή)
Απ’ αυτό το 62% καταβλήθηκε ως … αποζημίωση της Οθ. Αυτοκρατορίας κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τον πόλεμο του 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης. Πάντως φανήκαμε αρκετά … «κύριοι» αφού πληρώσαμε αποζημίωση σε αυτούς που παράνομα μας κατείχαν (αν και στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε για την περίπτωση αυτή μια πολύ γνωστή λέξη που αρχίζει με το γράμμα «Μ»)
Ακολουθεί μια δεύτερη περίοδος από το 1900 ως το 1945 
Ως το 1914 υπάρχει μια περίοδος στην οποία αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα και υποχωρεί ο κρατικός. Την ίδια αυτή εποχή η Αθήνα αντιμετωπίζει τον Μακεδονικό αγώνα και από το 1912 τους Βαλκανικούς.
Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. φ. 
Τα δύο πρώτα (76 εκ. φ.) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. φ. το 1914. 
Τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν :
- Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων (από τότε ήταν της μόδας να πληρώνει η Ελλάδα χρεολύσια προηγούμενων δανείων με … νέα δάνεια).
- Υπέρ της διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων και
- Στην ενσωμάτωση των νέων περιοχών που προέκυψαν μετά τους Βαλκανικούς.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι την περίοδο αυτή υπογράψαμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.
Από το 1915 ως το 1923 η Ελλάδα του διχασμού βρίσκεται εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια θα βιώσει τη Μικρασιατική καταστροφή και να βρεθεί με τους πρόσφυγες απ’ αυτήν. Εδώ αρχίζουν και τα πραγματικά … δανειακά (πλην όμως τοκογλυφικά) ευτράπελα !!!
Η οικονομική πορεία διαρθρώνεται από τις μεγάλες, έκτακτες πολεμικές δαπάνες (περίπου 6,2 δισ. δρχ.) ενώ σε έξαρση βρίσκεται και ο εσωτερικός δανεισμός.
Ενώ η χώρα στην ουσία δεν μπορούσε να δανειστεί, και ουδείς γνώριζε το παραμικρό στο Κοινοβούλιο, ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν για δύο μυστικά δάνεια και μάλιστα μεγάλα!
Ένα το 1915 και ένα το 1916 , ισόποσα από 40 εκ μάρκα έκαστο. 
Τα 80 εκ μάρκα αυτά δεν είχαν εγγραφεί πουθενά !!! Η Κυβέρνηση Σκουλούδη τα κράτησε εντελώς μυστικά, ακόμα και από τη Βουλή και δεν τα ανέγραψε πουθενά λες και πρόκειται για δάνειο κάποιου … «μπακάλη της γειτονιάς» !!!
Η υπόθεση έφτασε το 1918 στο ανώτατο ειδικό δικαστήριο στο οποίο ο Σκουλούδης θα υποστηρίξει ότι κρατήθηκε μυστικό για να μην εκλειφθεί ως ένδειξη γερμανοφιλίας!!
Κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί σε κανένα συντεταγμένο κράτος παρά μόνο σε Αφρικανικές Δημοκρατίες όπου οι Φύλαρχοι είχαν το … γενικό κουμάντο !!
ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΙΣΧΡΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ … ever !!!
Την περίοδο αυτή υπογράψαμε και λάβαμε το πιο αισχρό δάνειο που έχει πάρει ποτέ χώρα! Αισχρό όχι για το μέγεθός του, μιας και ήταν σχετικά μικρό αλλά επαίσχυντο για τον λόγο που το λάβαμε! Προσέξτε λοιπόν:
Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός, αποτελούμενος από δυνάμεις της Β.Ελλάδος, έχυσε το αίμα του για να καταλάβει μια στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομική γραμμή! Την γραμμή Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης! Και το πέτυχε αυτό! Η γραμμή κατελήφθη από τον Ελληνικό Στρατό. Φαίνεται όμως ότι οι “Σύμμαχοι” είχαν άλλα σχέδια για μας!
Ενώ την καταλάβαμε εμείς, ξαφνικά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι … η γραμμή τους ανήκει, στα πλαίσια της “συμμαχικής μοιρασιάς” ! Όμως ήταν κάτι που υπήρχε σε Ελληνικά εδάφη και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο! Ετσι μας εξανάγκασαν να την αγοράσουμε!!!!
Κι επειδή ως συνήθως δεν είχαμε λεφτά, μας έδωσαν το δάνειο και μάλιστα σε δολάρια. Μας έδωσαν ένα Καναδικό (δηλαδή Γαλλικό) δάνειο 8.000.000 δολαρίων για να πληρώσουμε στους Γάλλους μια σιδηροδρομική γραμμή την οποία εμείς την είχαμε καταλάβει με τον στρατό μας !!!!
Είπε κανείς τίποτα;
Περίοδος Μεσοπολέμου 1924 με 1932
Με τη Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτισμός θα βρεθεί σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση.
Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει και θα κερδίσει τις εκλογές του 1928, με 223 έδρες από τις 250. Η τετραετία του θα είναι περίοδος κοινοβουλευτικής ομαλότητας.
Τα επιτακτικότερα προβλήματα είναι το προσφυγικό και η σταθεροποίηση της δραχμής που η αξίας της είχε πέσει στο δέκατο πέμπτο της προπολεμικής. Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη. Σε σχέση με την προπολεμική έχει αυξηθεί κατά 37 φορές!!!
Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.
Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά (9) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φρ. 
Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία.
Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και παραγωγικά.
Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.
Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απ’ όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. ερ. (σας θυμίζει κάτι άραγε αυτό; σας θυμίζω προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο : «το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις»)
Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση.
Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση των παλαιών.
1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη
Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.
Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.
Το δημόσιο χρέος συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.
Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ (28) εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ.
Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.
Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει! Καταλάβατε το μέγεθος της τοκογλυφίας;
Περίοδος Δικτατορίας 1967 με 1974
Περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει πολύ μικρή αύξηση.
Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δανειακού Χρέους εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ.
Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.
Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσίων έργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δημόσιο Χρέος ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.
Περίοδος Μεταπολίτευσης 1975 με 1981 (Κυβέρνηση Καραμανλή)
Το προπολεμικό εξωτερικό Δημόσιο Χρέος, λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.
Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.
Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.
Περίοδος 1981 με 1989 (Κυβέρνηση Α.Παπανδρέου)
Ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000!!! 
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.
Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος το οποίο είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.
Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθη για την εξυπηρέτηση των δανείων!!! Φοβερά μεγάλο ποσοστό! Εκεί κάπου στο 1987 αρχίζει ο Γολγοθάς της Ελλάδος!
Η προσφυγή στον εξωτερικό δανεισμό έγινε για έργα συγκοινωνιακής, αγροτικής και αστικής υποδομής. Ένα, το 1982, για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1981 και ένα για την υποστήριξη του ισοζυγίου πληρωμών.
Προφανώς μετά το 1824 ο εξωτερικός δανεισμός είχε γίνει για την χώρα μας, έσοδο τακτικό αλλά και έξοδο υπέρβαρο.
Είμαστε σίγουροι ότι αν ψάξουμε σε μεγαλύτερο βάθος ιστορικά τα αρχεία της χώρας μας θα βρούμε και άλλα τέτοια πολλά! Το θέμα όμως είναι, και φαίνεται σε όλη του ην μεγαλοπρέπεια, ότι η Ελλάδα όχι απλά ΔΕΝ αποτέλεσε το «κακομαθημένο παιδί» των συμμάχων και τον «μπαταχτσή» της κοινότητας, αλλά αποτέλεσε τον μεγάλο πελάτη των Δυτικών Τραπεζών και έναν από τους καλύτερους σε όλη την Δυτική Οικονομία ! Τόσο καλό που οι Δυτικές τράπεζες δεν είχαν καμία όρεξη να σταματήσουν να δανείζουν γιατί επί 200 χρόνια πλήρωνε αδιαμαρτύρητα!!!
Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα κλασικό παράδειγμα στο οποίο στηρίχτηκε και αναπτύχθηκε η σημερινή Δυτική Οικονομία, όταν αποφάσισε να μεταβληθεί σε «χρεοκρατία» (debtocracy) και ειδικά από την εποχή που ο χρυσός αποτελούσε το αντίκρισμα του πλούτου μιας χώρας! Όταν σταμάτησε αυτό και το χρήμα «γεννιόνταν» από το χρέος (Θεωρία «το χρέος γεννά χρήμα») η Ελλάδα αποτέλεσε έναν βασικό πυλώνα ανάπτυξης των προηγμένων Δυτικών κρατών όχι μόνο γιατί πλήρωνε τοκογλυφικά δάνεια αλλά κυρίως γιατί με τα δάνεια αυτά αγόραζε στρατιωτικό υλικό και προϊόντα των χωρών που της δάνειζαν!!!
Ετσι, απ’ ότι είδατε τα τελευταία 200 χρόνια, 
-      πληρώναμε δάνεια τα οποία δεν τα λάβαμε ποτέ, 
-      
-      είτε πληρώναμε μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους , 
-      
-      είτε πληρώναμε δάνεια για πράγματα που χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε!
Φτάσαμε στο σημείο να αποπληρώνουμε δάνεια της πρώτης περιόδου της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, και οι κατ όνομα σύμμαχοί μας να κερδίζουν τεράστια ποσά από χρεολύσια κάθε χρόνο, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα!
Και ουδέποτε διαμαρτυρηθήκαμε ως λαός! Τα πληρώναμε εργαζόμενοι άοκνα και αγόγγυστα! Πληρώνουμε ακόμη και τους αιμοσταγείς κλέφτες του γερμανικού Ράιχ που στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατέκλεψαν την περιουσία της χώρας μας, ρούφηξαν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και ρήμαξαν τον τόπο! Κατοχικές δυνάμεις που κατάσφαξαν τον Ελληνικό λαό και ουδέποτε μας αποζημίωσαν. Ενώ εμείς είχαμε αποζημιώσει ακόμη και τους Οθωμανούς που μας κατείχαν παράνομα επί 4 αιώνες!!!!
Από τις λίγες αυτές γραμμές που σας παραθέτουμε, είναι πλέον πρόδηλο ότι η χώρα μας ήταν από παλιά «άνδρο των διεθνών πλιατσικολόγων» ! 
      
-      Μπορεί να μας έδωσαν ψίχουλα για να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, αλλά το εξαργύρωσαν επί δύο σχεδόν αιώνες! Για 200 χρόνια ο Ελληνας πληρώνει «αέρα» στους Γερμανούς και στους λοιπούς Φραγκολεβαντίνους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25% και ίσως να είναι και μικρότερο.
Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια!
      
Αυτό λοιπόν το άρθρο, κάθε Ελληνας του Εξωτερικού, είτε μένει σε χώρες της ΕΕ. είτε εκτός, πρέπει να το μεταφράσει σε κάθε γλώσσα και να το διανείμει όπου και όπως μπορεί! Να το διαδώσει για να καταλάβουν οι λαοί πόσο μας κόστισε η ανεξαρτησία μας και τι πληρώνουμε επί σχεδόν 200 χρόνια στα κοράκια που διέλυσαν τη χώρα μας! Να το εμπεδώσουν καλά γιατί έρχεται η σειρά τους! 
Μεταφράστε το, διαδώστε το και βοηθήστε στην προσπάθεια να καταλάβουν οι λαοί του κόσμου ότι ο Ελληνας ήταν ο πλέον καλοπληρωτής δανείων τα τελευταία 200 χρόνια! Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είτε τίποτε άλλο παρά υπερ-τοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας ποτέ, και το σπαταλήσαμε. 
      
Έτσι το παρουσιάζουν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί και οι Ολλανδοί γιατί έτσι τους βολεύει, μιας και είναι οι κύριοι δράστες του εγκλήματος και αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν τον Ελληνικό πλούτο !!!
Κάντε λοιπόν την μετάφραση και στείλτε το σήμερα κιόλας για να αφυπνίσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη !!!


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/ola-ta-daneia-ths-elladas-apo-to-1821.html#ixzz2UW9qW8F0

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013


«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν»(1)

Δημοσιεύθηκε: 19 Μαΐου 2013 Κατηγορίες: ΕιδήσειςΠολιτικάΠολιτισμός-Ψυχαγωγία
kypros
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου
Αυτή η φράση του Θουκυδίδη τριγυρνά όλον αυτόν τον καιρό στο μυαλό μου, όταν βλέπω και ακούω  όλη την κουστωδία που  παρελαύνει από τις τηλεοράσεις  και εκστομίζει φληναφήματα και πομπώδεις λόγους. Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί και κάποιες κυρίες, που είναι μονίμως θυμωμένες και εριστικές, ότι τα πράγματα είναι πολύ-πολύ σοβαρά;
«Οι καιροί ου μενετοί»,(2) φίλτατοι συμπατριώτες και συμπατριώτισσες. Η κατάσταση δεν σηκώνει άλλη αναβλητικότητα. Αρκούν τα «ήξεις αφίξεις» των τελευταίων χρόνων. Ο κόμπος έφτασε στο κτένι.     «Ουκέτι καιρός», δηλ. δεν υπάρχει πια καιρός, πρέπει να σώσουμε την πατρίδα μας. Κι όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Λατίνοι: « Salus patriae,suprema lex esto», δηλαδή η σωτηρία της πατρίδας, ας είναι ο υπέρτατος νόμος. Ξεπεράσαμε το «Ούπω καιρός», που σημαίνει ότι δεν είναι ακόμη καιρός, με λίγα λόγια υπάρχει ακόμη καιρός. Τώρα, δεν υπάρχει καθόλου καιρός.
Βέβαια, ποιος σήμερα καταλαβαίνει, τέτοια λόγια; Άσχετο, αν αυτά τα λόγια τα είπε ο Θαλής ο Μιλήσιος,(3) ο μέγας αυτός φιλόσοφος επιστήμονας! Με τα Αρχαία Ελληνικά θα ασχολούμαστε τώρα; Τα Αρχαία Ελληνικά δεν συνάδουν με τη χρησιμοθηρική αντίληψη της εποχής μας, άσχετα, αν μόνο αυτά μορφώνουν πραγματικά.
Αυτά, ειδικά, μέσα στον ορυμαγδό του νεοπλουτισμού και της αποθέωσης της ξενόφερτης υποκουλτούρας, της θεοποίησης των οικονομικών αξιών και της τεχνικής, μόνο χλεύη προκαλούν στους idiots savant, κατά τους Γάλλους, που δεν έχουν ορίζοντα και φαντασία, τους στυγνούς τεχνοκράτες.
Προς Θεού, δεν είναι όλοι οι τεχνοκράτες το ίδιο. Αναφερόμαστε σε αρκετούς μικροανθρωπάκους, χωρίς μόρφωση και σφαιρική παιδεία, αριβιστές, συβαρίτες,(4) και αβδηρίτες (5)που για χρόνια κομπορρημονούσαν,(6), κορδακίζονταν (7) και ασχημονούσαν, συσσωρεύοντας πλούτο «αβρόχοις ποσί», που απένειμαν τίτλους πριγκιπικούς και μισθούς ηγεμονικούς στους εαυτούς τους, νομίζοντας ότι είναι απόγονοι βαρώνων, πριγκίπων και φεουδαρχών.
Να πού μας οδήγησαν, αγαπητοί μου συμπατριώτες, η διαφθορά, η υπερβολική προσήλωση σε κίβδηλες αξίες και ο πιθηκισμός των ξένων προτύπων. Καιρός για ενδοσκόπηση. Καιρός για επιστροφή σε παραδοσιακές αξίες που μας κληρονόμησαν οι αγράμματοι παππούδες μας που μύριζαν χώμα. Καιρός να στραφούμε από το άτομο στο πρόσωπο, που τείνει στην αυτοπραγμάτωση, στην τελείωση. Να στραφούμε από το εγώ, στο εσύ. Κοινωνία προσώπων χρειάζεται η ανθρωπότητα.
Αναντίρρητα, η Παράδοσή μας, μας διέσωσε τέτοια σχεδία βίου. Η ανθρωπιστική μας παιδεία δημιουργεί ανθρώπους ελεύθερους, αυτόνομους, per se, με ηθικές αξίες και πνευματικότητα, με δημοκρατικές ευαισθησίες, ενσυναίσθηση, ευγένεια και αρχοντιά ψυχής.
Ας διευρύνουμε το εγώ μας για να χωρέσει και τους άλλους, για να επικοινωνήσει με το εσύ, που είναι, σύμφωνα με τον Πλάτωνα «έρωτας και ήμερος αθανασίας». Ουσία, εξάλλου, του προσώπου είναι η ελεύθερη βούληση, η αυθυπέρβαση, σύμφυτη με την ελευθερία. Έτσι, ελεύθεροι από πάθη και μικρότητες, από μανία για επίδειξη και επικράτηση έναντι των άλλων, ας σκεφθούμε ότι η πλούσια και αληθινή χαρά της ζωής δεν προέρχεται «από αυτά που έχουμε, αλλά από αυτά από δίνουμε».(Μιχαλάκης Μαραθεύτης)
Ας στραφούμε όλοι στην κουλτούρα της αλληλεγγύης και της δωρεάς. Μόνο ενωμένοι, θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε και αυτές τις συμπληγάδες της Ιστορίας, όπως κάναμε τόσες χιλιάδες χρόνια. Γιατί, όπως μας εμψυχώνει και ο νομπελίστας ποιητής μας, ο Ελύτης: «Είμαστε οι Έλληνες. Είμαστε από καλή γενιά». Θα τα καταφέρουμε και τούτη τη φορά. Αρκεί να θυμηθούμε και λίγο τον Θεό, να προσευχηθούμε να μας λυπηθεί και να έρθει αρωγός στα δύσκολα που έρχονται.
Παραπομπές:
1)«Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε».
Λέγεται όταν συμβαίνει σε κάποιον κάποια καταστροφή και αυτός τραγουδά, αδιαφορεί παντελώς, ασχολείται με ασήμαντα πράγματα, ενώ έχει πολύ σοβαρότερα να αντιμετωπίσει.
(2) «Οι καιροί ου μενετοί». Σημαίνει ότι οι καιροί, οι ευκαιρίες δεν περιμένουν.
(3)Θαλής ο Μιλήσιος, ένας από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας. Η μητέρα του, όταν ήταν νέος, τον πρότρεπε να παντρευτεί. Αυτός της απαντούσε “ούπω καιρός”, δηλ. “δεν είναι ακόμη καιρός”. Όταν γέρασε και η μητέρα του του έλεγε το ίδιο πράγμα, απαντούσε: “Ουκέτι καιρός”, δηλ. “Πέρασε πια ο καιρός”.
4) Η υπερβολική πολυτέλεια, η νωχέλεια εξ’ αιτίας της καλοπέρασης, και η μαλθακότητα, πέρασαν στην ιστορία ως συβαριτισμός.
5) Η έκφραση «Αβδηριτισμός» σημαίνει μία πράξη ή μία σκέψη, που τη χαρακτηρίζει η προσπάθεια ανόητης επίδειξης.
6)Κομπορρημοσύνη: Αλαζονεία, έπαρση, καύχηση,  κομπασμός, μεγαλαυχία, μεγαληγορία, μεγαλορρημοσύνη, μεγαλοστομία.
7)Κορδακίζομαι: Συμπεριφέρομαι με τρόπο ανάρμοστο, ασχημονώ, φέρομαι απρεπώς.
Print Friendly

Τρίτη 21 Μαΐου 2013


7 μαθήματα ευτυχίας για παιδιά

71BE66C0EC7460223CA9F057CE3244ACΑπό: Ελένη Χαδιαράκου
Αν μπορούσαμε να διαλέξουμε μόνο ένα πράγμα για τη ζωή του παιδιού μας, σίγουρα αυτό θα ήταν η ευτυχία. Διδάσκεται όμως;
Οι ψυχολόγοι μας λένε πως ναι, αρκεί να τη γνωρίζουν και οι ίδιοι οι γονείς. 
Όταν είμαστε ευτυχισμένοι, η ευτυχία μοιάζει σαν κάτι πολύ απλό.
Ο δρόμος όμως που μας οδηγεί σε αυτή συχνά είναι μακρύς και δύσκολος. Όλοι οι γονείς έχουμε νιώσει πως βασική μας αποστολή είναι η ευτυχία του παιδιού μας. Συχνά συζητάμε μεταξύ μας πώς θα μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοεκτίμηση, ανεξάρτητα και ήσυχα, παιδιά που θα γίνουν υπεύθυνοι και μορφωμένοι ενήλικες. Πώς όμως μπορούμε να τα βοηθήσουμε να τα πετύχουν όλα αυτά; Ακολουθώντας την καρδιά μας, τη λογική ή και τα δύο; Εμείς σας δίνουμε επτά απλές κατευθυντήριες γραμμές για να σας βοηθήσουμε να βρείτε το σωστό μονοπάτι στο λαβύρινθο που λέγεται ανατροφή του παιδιού. 

1. Δώστε του ανιδιοτελή αγάπη

Το να αγαπάς ανιδιοτελώς σημαίνει πως δέχεσαι τον άλλον όπως είναι, ανεξάρτητα από το τι και πόσο καλά τα καταφέρνει. Αν του δίνετε την αγάπη σαν επιβράβευση γιατί έχει φέρει καλούς βαθμούς ή έχει φάει όλο το φαγητό του, το πιθανότερο είναι να εξελιχθεί σε ένα παιδί αγχωτικό και ανασφαλές, ένα παιδί που θα νιώθει πως για να πάρει αγάπη πρέπει να ευχαριστεί τους άλλους. Φυσικά, η επιβράβευση είναι πάντα καλή, αλλά καλύτερα είναι να ξέρει πως το αγαπάτε γιατί είναι μοναδικό και πως θα το αγαπάτε πάντα και σε οποιαδήποτε συνθήκη.
2. Βοηθήστε το να γίνει ανεξάρτητο
Το παράδοξο όταν γίνεσαι γονιός είναι. πως όσο περισσότερο κουραστείς για να διδάξεις στο παιδί σου πώς να διαχειρίζεται τη ζωή του, τόσο λιγότερο σε χρειάζεται. Βέβαια, το να μας χρειάζεται όλο και λιγότερο, όσο τρομακτικό κι αν μας φαίνεται στην αρχή, του κάνει καλό. Μαθαίνοντας να βοηθάει μόνο του τον εαυτό του και να διαπραγματεύεται τα θέλω του, θα το ωφελήσει αργότερα τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αν το ενθαρρύνετε από πολύ μικρή ηλικία να κάνει πράγματα για τον εαυτό του, τότε και το ίδιο θα αρχίσει να αισθάνεται δυνατό και αυτοδύναμο. Αφήστε το κάποιες φορές να ντύνεται μόνο του, να τρώει χωρίς να το ταΐζετε, να διαβάζει χωρίς εσάς από πάνω του. Ακόμη κι αν στην αρχή κάνει λάθη, δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία. Κανένα παιδί δεν έμαθε αμέσως να δένει τα κορδόνια του. Περιμένετε λοιπόν με υπομονή να το κάνει ενθαρρύνοντάς το.
3. Αναδείξτε την κοινωνικότητά του
Πέρα από την κλασική εκπαίδευση που πάντα έχετε κατά νου να του προσφέρετε, μην υποτιμάτε το ρόλο της κοινωνικής εκπαίδευσης που είναι εξίσου σημαντικός. Αν το αφήνετε να λέει τη γνώμη του άφοβα, να εκφράζει καθαρά τις επιθυμίες του, να ακούει τους άλλους, αλλά και να σέβεται τη διαφορετικότητα των γύρω του, σαφώς και θα το βοηθήσετε ώστε να εναρμονιστεί καλύτερα με το κοινωνικό σύνολο. Και ο καλύτερος τρόπος για να του μεταδώσετε αυτά τα χαρίσματα είναι να του δώσετε αυτό που έλεγαν οι παππούδες μας, «το καλό παράδειγμα». Αφιερώστε χρόνο στο παιδί σας, μιλήστε μαζί του, ακούστε με μεγάλη προσοχή αυτό που έχει να σας πει. Δείξτε του πώς να μοιράζεται και πώς να σέβεται τους άλλους. Καθώς μεγαλώνει, μάθετέ του πώς να θέτει στους άλλους τους δικούς του κανόνες, αλλά και πώς να διαπραγματεύεται τα «θέλω» και τους κανόνες των άλλων.
4. Διδάξτε του την υπευθυνότητα
Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει να είναι υπεύθυνο είναι να καταλάβει πως «δεν είναι πάντα οι άλλοι που φταίνε». Αν, για παράδειγμα, δεν τα πηγαίνει καλά στο σχολείο, μη βιαστείτε να καταδικάσετε το εκπαιδευτικό σύστημα. Αν έχει τάση παχυσαρκίας, μην πείτε πως φταίει το junk food. Το μεγάλο λάθος στη λογική του «οι άλλοι φταίνε» είναι πως θα οδηγήσει το παιδί στο να μην έχει τον έλεγχο της ζωής του. Όταν φταίνε οι άλλοι, δεν μαθαίνει ποτέ να διορθώνει τα λάθη του και συνεπώς αφήνεται έρμαιο και αβοήθητο στις κακόβουλες προθέσεις τους. Αντίθετα,  όταν το διδάξετε να νιώθει δυνατό στις δυσκολίες, θα νιώθει και αυτοεκτίμηση. Σε αυτό, θα το βοηθήσετε εσείς. Αν, για παράδειγμα, έχει πάρει χαμηλούς βαθμούς στα αγγλικά, μπορείτε να το συνοδεύσετε στον καθηγητή και να τον ρωτήσετε ενώπιον του παιδιού τι μπορείτε να κάνετε και οι τρεις προκειμένου να βοηθηθεί. Με το να μάθετε στο παιδί σας να αναλαμβάνει τις ευθύνες του θα το κάνετε ικανό να αντιμετωπίζει τα δύσκολα, αλλά και να δίνει λύσεις στα προβλήματα της μετέπειτα ζωής του.
5. Μάθετέ του πως και τα λάθη μπορούν να γίνουν χρήσιμα
Όλοι κάνουμε λάθη. Και συνήθως τα συνδέουμε με την αποτυχία, πράγμα εντελώς κουτό, μια που λάθη κάνουν και οι καλύτεροι δάσκαλοι. Αν λοιπόν θέλετε να του μάθετε πως μια αποτυχία δεν καθορίζει τη ζωή μας, όταν εσείς κάνετε ένα λάθος, παραδεχτείτε το και ζητήστε συγγνώμη από το άτομο που βλάψατε. Αν το παιδί σας κάνει λάθος, ρωτήστε το αν μπορούσε να το αποφύγει και πώς θα ήταν τα πράγματα αν είχε λειτουργήσει διαφορετικά. Αποφύγετε να το μαλώσετε, ιδιαίτερα αν δείτε πως η ζημιά ή το λάθος που έκανε δεν ήταν από πρόθεση. Αυτή η τακτική θα το βοηθήσει να μάθει να μη φοβάται τα λάθη του όταν τα κάνει και βέβαια να μη λέει ψέματα προκειμένου να τα κρύψει. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά λένε ψέματα συνήθως όταν φοβούνται.
6. Δώστε του χρόνο να πειραματιστεί
Ο πιο γνωστός παιδαγωγός του 20ού αιώνα Ζαν Πιαζέ έλεγε: «Για να μάθει κάτι ένα παιδί, θα πρέπει να το κατασκευάσει από την αρχή, να το επανεφεύρει». Αν το βοηθήσετε να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του και να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα θα διαπιστώσει τι πραγματικά του αρέσει. Ναι, συχνά τα λυπόμαστε για το βαρύ τους πρόγραμμα ή είμαστε πολύ κουρασμένοι για να ασχοληθούμε μαζί τους και τα αφήνουμε με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στην οθόνη του υπολογιστή. Αυτό όμως σίγουρα δεν τα βοηθάει να ανακαλύψουν οποιοδήποτε ταλέντο. Μόνο να συνειδητοποιήσουν πόσο πολύ πλήττουν!
7. Χαρείτε τη ζωή σας
«Πόσες θυσίες έχω κάνει για σένα», «δεν μου μένει χρόνος για τον εαυτό μου». Πόσοι από εμάς δεν έχουμε ακούσει αυτές τις ατάκες-παράπονα από τους δικούς μας γονείς; Όμως είναι μεγάλο λάθος να χρεώνουμε σε ένα παιδί τις δικές μας επιλογές. Το παιδί είναι επιλογή μας, δεν είναι μια κοινωνική υποχρέωση· όσα οφείλουμε σε αυτό, άλλα τόσα οφείλουμε και στον εαυτό μας. Αν μεγαλώσει με την αίσθηση πως οι γονείς ό,τι έκαναν το έκαναν από καθήκον, τότε θα βλέπουν τις σχέσεις μόνο σαν καθήκον. Όμως οι σχέσεις περιέχουν, εκτός από υποχρεώσεις, και δεκάδες συναισθήματα. Μάθετε λοιπόν να γελάτε, να περνάτε καλά με τους φίλους σας, χωρίς βέβαια να κλέβετε από το χρόνο των παιδιών σας, να ασχολείστε με αυτά που σας αρέσουν. Κάντε ποδήλατο μαζί τους, διασκεδάστε, μοιραστείτε τη χαρά σας. Δεν υπάρχει πιο ιδανικό μοντέλο για ένα ευτυχισμένο παιδί από έναν ευτυχισμένο γονιό.
Με τη συνεργασία της Νέλλυς Θεοδοσίου (ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια).
Πηγές:imommy -kids.in.gr