Η δύναμή μας είναι ο τόπος μας - Καμιά χώρα σαν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο - Δείτε το γιατί

H δύναμή μας είναι ο τόπος μας. Μια χώρα που πραγματικά όμοιά της δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη.  Μια χώρα που συνδυάζει σε μια γωνιά της Γης, όλα όσα συνδυάζουν άλλες κολοσσιαίες χώρες, αλλά με μια σημαντική διαφορά: Με ήπιο τρόπο και χωρίς να χρειάζεται να διανύσεις τεράστιες αποστάσεις. Σε ποια χώρα με τόσο υπέροχα καταγάλανα ζεστά νερά (ακόμα και τον χειμώνα η θερμοκρασία της θάλασσας δεν πέφτει κάτω από τους 14 βαθμούς στις παραλίες) μπορεί κάποιος να κολυμπήσει ημέρα και νύχτα χωρίς τον φόβο ... ανεπιθύμητων συναντήσεων;  Σε ποια χώρα τα χιόνια του Παρνασσού ή των Καλαβρύτων μετά από μια πορεία 30' λεπτών τα διαδέχεται η πανέμορφη γαλάζια θάλασσα του Γαλαξιδίου ή του Κορινθιακού; Σε ποια χώρα μπορείς να κολυμπήσεις στα καταγάλανα νερά και μετά να κάνεις ηλιοθεραπεία μέσα στον αρχαίο ναό, όπως στο Ηραίο της Βουλιαγμένης στην Περαχώρα; Ποια χώρα έχει Κυκλάδες; Ποια χώρα έχει Αρχιπέλαγος που η Ιστορία του είναι η ίδια η ιστορία του ανθρώπου; Γιατί αυτό είναι το Αιγαίο: Η Ιστορία του ανθρώπου από το 4.000 π.Χ. μέχρι σήμερα Ποια χώρα έχει Κρήτη και Κρητικούς; Ποια χώρα έχει καταπράσινα νησιά αλλά με τόσο ήπιο και ξηρό τους περισσότερους μήνες, κλίμα, όπως έχει το Ιόνιο;  Ποια χώρα έχει τέτοια βουνά και τέτοια ήπια πανίδα όπως η οροσειρά της Ροδόπης και η ανατολική Μακεδονία; Σε ποια πρωτεύουσα βρίσκεις ελάφια στα δάση σε απόσταση 30' από το κέντρο όπως βρίσκεις στην Πάρνηθα;  Και πάνω απ'όλα ποια χώρα έχει τέτοιους ανθρώπους, όπως οι Έλληνες; Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτυπώθηκαν στον φακό του φωτογράφου Αρη Καλογερόπουλού με έναν πολύ διαφορετικό και εντυπωσιακό τρόπο. Η ιδέα πίσω από την διαφημιστική καμπάνια με τίτλο «Γνωρίστε τον κόσμο στην Ελλάδα» («Meet the world in Greece») αναδεικνύει ένα μέρος από αυτά που όλοι ξέρουμε, αλλά ίσως δεν εκτιμούμε παρομοιάζοντάς τα με διάφορα μέρη του πλανήτη ή και των ... άλλων πλανητοών του ηλιακού μας συστήματος. Ζούμε στην ομορφόττερη γωνιά, και ταυτοχρόνως στο ακριβότερο οικόπεδο του πλανήτη. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε κανέναν να μας το αρπάξει. Στο παρελθόν, κερδίσαμε και χάσαμε εδάφη. Εδάφη που απωλέσθηκαν και ξανακερδίθηκαν μέσα στην πορεία των αιώνων.  Τώρα είμαστε εδώ σε αυτά τα όρια κυριαρχίας που καθορίστηκαν από την Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και πρέπει να μείνουμε εδώ. Ούτε βήμα πίσω... Φωτό α΄σελίδας: Πηγή greeksky.gr  Δείτε το γιατί:  Δείτε τις υπόλοιπες εικόνες του φωτογράφου για την ίδια καμπάνια Tμήμα ειδήσεων defencenet

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/06/oi-dynamh-mas-o-topos-mas.html#ixzz2Xk6tSaGj

Τα ουρλιαχτά των γονιών είναι… η νέα τιμωρία

Δημοσιεύθηκε: 29 Ιουνίου 2013 Κατηγορίες: Γονείς, Κοινωνία, Ψυχολογία

«τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο»

Σε έρευνες που έχουν γίνει σε παιδιά από 3 έως 13 ετών έχει αποδειχτεί ότι το 80% των παιδιών που υπέστησαν χειροδικία από τους γονείς τους (στο επιτρεπτό όριο και όχι σε ακραίο σημείο) παρουσίασαν ανασφάλειες, φόβους και παραβατική συμπεριφορά σε μικρότερο βαθμό από εκείνα τα παιδιά που ήταν δέκτες φωνών, υστερικών συμπεριφορών και διαρκών επιπλήξεων. Όπως μας λέει η παιδοψυχολόγος Λίνα Μητσάκου PhD, «η παιδική ψυχή στιγματίζεται, τραυματίζεται και αντιδρά ανησυχητικά και επικίνδυνα μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές».

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι περισσότερες οικογένειες σήμερα μοιράζονται ένα «μυστικό». Τις υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, που έχουν αντικαταστήσει σε ένα σημαντικό ποσοστό το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο». Μαρτυρίες των ίδιων των γονιών βεβαιώνουν ότι η πρόθεσή τους δεν είναι να γίνονται οι «φωνακλάδες» του σπιτιού. Κι ενώ προσπαθούν για το αντίθετο, υπάρχουν αρκετές φορές που απλώς «δεν τους βγαίνει».
Διαφωτιστικό παράδειγμα πάνω στην αγωνία που βιώνουν σήμερα οι γονείς στην προσπάθειά τους να είναι όσο πιο σωστοί γίνεται, είναι η Τζάκι Κλάιν, μια αφοσιωμένη μητέρα δυο μικρών αγοριών. Η Τζάκι ξοδεύει πολλές ώρες για να πηγαινοφέρνει τα παιδιά σε διάφορες δραστηριότητες, ενώ διαβάζει αρκετά βιβλία για τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους. Μπορεί να εξηγήσει με ήρεμη και αποφασιστική φωνή ότι το να μην πλένουμε τα δόντια μας «είναι λάθος». Όλα αυτά, όμως, στο 90% του χρόνου. Γιατί στο υπόλοιπο 10% του χρόνου, παραδέχεται ότι «χάνω τον έλεγχο και βγαίνω εκτός εαυτού».

Και πάλι ενοχές
Κι ενώ η ειδικός Έιμι ΜακΚρίντι, η οποία έχει δουλέψει με εκατοντάδες γονείς, αποφαίνεται ότι «τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο», οι γονείς ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να επιβληθούν στα παιδιά τους. Η δρ ΜακΚρίντι διευκρινίζει ότι για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές. Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ.

Η μέθοδος είναι αναποτελεσματική
Τι προτείνουν λοιπόν οι ειδικοί; Πρώτα απ’ όλα επισημαίνουν ότι η υψωμένη φωνή δεν βοηθά ουσιαστικά και άρα καλό είναι να αποφεύγεται. Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Μπορεί το παιδί να πάψει να αισθάνεται χαρούμενο και ευτυχισμένο ή να χάσει την αυτοεκτίμησή του. Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης. Κι επειδή οι φωνές και οι υστερίες στο σπίτι είναι ένας «παράγων κινδύνου για την οικογένεια», η κα Μητσάκου μας επισημαίνει τα εξής:

Όταν είστε σε κατάσταση «εκτός ορίων»:1. Σκεφτείτε ότι όταν ξεφωνίζετε στο παιδί, εκείνη τη στιγμή μπροστά στα παιδικά μάτια δείχνετε σαν ένα «τέρας που βρυχάται».
2. Τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, ενώ την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.
3. Κόβετε τις γέφυρες επικοινωνίας και η εμπιστοσύνη του παιδιού σας προς εσάς εξανεμίζεται σιγά σιγά.
4. Το γεμίζετε φόβο και ανασφάλεια για το κατά πόσο μπορεί να μοιραστεί μαζί σας κάποιο πρόβλημά του, σκέψη ή πράξη.
5. Γαλουχείτε έναν ανήλικο κατά τέτοιο τρόπο που θα βασανίζεται στο μέλλον, αφού το σύνηθες είναι να σας αντιγράψει, όπως κάνει το 73% των παιδιών με γονείς που ξεφωνίζουν.

Σίγουρα, όμως, κανείς δεν προσδοκά τα προηγούμενα για το παιδί του.

Οπότε, αντί για φωνές:

1. Εφαρμόστε την τέχνη της ηρεμίας – σκεφτείτε ότι αντί να φωνάζετε, μπορείτε να χαμηλώσετε τα ντεσιμπέλ και να του εξηγήσετε αυτό που θέλετε χαμηλόφωνα.
2. Πηγαίνετε σε έναν άλλο χώρο για 5 λεπτά. Συγκεντρωθείτε και αναλογιστείτε αν θα θέλατε να φωνάζουν σε εσάς έτσι. Σίγουρα θα γυρίσετε πιο πράοι.
3. Βάλτε ένα παιδικό τραγούδι – πάντα λειτουργεί καταλυτικά.
4. Ρίξτε νερό στο πρόσωπό σας και κάντε μια συνεχόμενη θετική σκέψη.
5. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Θα διαπιστώσετε πόσο ασχημαίνουμε όταν ξεφωνίζουμε και προσπαθούμε να επιβληθούμε διά της… ηχορύπανσης στο μικρό πλασματάκι που κουρνιάζει τρομαγμένο σε μια γωνιά.
6. Σκεφτείτε πόσο γλιτώνετε την αύρα σας από αρνητική επιβάρυνση θυμών και φωνών.
7. Τέλος, κατανοήστε ότι η φωνή είναι ένα αντιπαιδαγωγικό και ηττοπαθές μέσο επιβολής στην ευρύτερη ανθρώπινη επικοινωνία.

Καταχωρήθηκε από τον ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Πηγές: infokids.gr -hamomilaki.blogspot.gr

Get URL

inShare

Tagged: Τα ουρλιαχτά των γονιών είναι… η νέα τιμωρία

Η Μόσχα με τα φώτα της νύχτας

Δημοσιεύθηκε: 27 Ιουνίου 2013 Κατηγορίες: Uncategorized

Η ΝΕΑ ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΡΜΠΑΤ. Η νέα λεωφόρος Aρμπάτ ξεκινάει από την ομώνυμη πλατεία και φτάνει στη γέφυρα Novoarbatsky που διασχίζει τον ποταμό της Μόσχας. Εδώ είναι το καλύτερο μέρος για πολυτελείς αγορές, φαγητό και διασκέδαση, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να δουν επίσης μερικά αξιοθέατα της Μόσχας. Σε κοντινή απόσταση επί της οδού Molchanovka, βρίσκεται το Μουσείο Σπίτι του Λέρμοντοβ Ο ρωσικός Λευκός Οίκος βρίσκεται στην άλλη άκρη της λεωφόρου, και αν κοιτάξει κανείς από τη γέφυρα Novoarbatsky, θα δεί το ξενοδοχείο Ukraina, μία από τις επτά αδελφές του Στάλιν.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

Η ΠΑΛΙΑ ΑΡΜΠΑΤ. Ο πιο διάσημος δρόμος της Μόσχας βρίσκεται στα δυτικά του Κρεμλίνου, και εκτείνεται από την πλατεία Arbatskaya μέχρι την πλατεία Smolenskaya. Είναι ένας από τους παλιότερους δρόμους της πόλης, που αναφέρεται για πρώτη φορά το 1493. Τον 18ο αιώνα η Αρμπάτ γίνεται δημοφιλής στη διανόηση και την καλλιτεχνική κοινότητα της Μόσχας, η οποία συχνάζει στα πολλά καφέ και κάνει βόλτες κατά μήκος του δρόμου, όπου είναι κτισμένα πολλά αρχοντικά. Ο Πούσκιν έζησε εδώ με τη γυναίκα του, στο σπίτι με αριθμό 53. Το κτίριο έχει μετατραπεί σε μουσείο αφιερωμένο στον ποιητή.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΤO CITY ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ. Το Διεθνές Επιχειρηματικό Κέντρο της Μόσχας αποτελεί ένα φιλόδοξο κατασκευαστικό έργο στο κέντρο της Μόσχας. Βρίσκεται σε μια παλιά αστική περιοχή κοντά στην όχθη του ποταμού, με τους κομψούς ουρανοξύστες να δημιουργούν μια νέα επιχειρηματική συνοικία μέσα στην πόλη.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ. Το όνομα της Κόκκινης Πλατείας δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό ή με το χρώμα των πολλών κτιρίων γύρω της. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τη λέξη «Krasnyi», που κάποτε σήμαινε «όμορφη», ενώ στην σύγχρονη ρωσική γλώσσα αποκτά το νόημα «κόκκινο». Κόκκινη Πλατεία έγινε διάσημη τον 20ο αιώνα, ως η τοποθεσία των επίσημων στρατιωτικών παρελάσεων που έδειχναν στον κόσμο την δύναμη των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων. Σήμερα αποτελεί το πιο αγαπημένο μέρος για τους Μοσχοβίτες και τους επισκέπτες της πόλης.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

Η ΜΟΝΗ NOVODEVICHIY. Το Νέο Μοναστήρι Γυναικών βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Μόσχοβα και είναι ένα ήσυχο καταφύγιο στην πολύβουη πόλη της Μόσχας. Το συγκρότημα περιλαμβάνει ένα όμορφο κτήριο του 17ου αιώνα, το μοναστήρι που λειτουργεί και πάλι, και ένα νεκροταφείο με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα όπου εκεί είναι θαμμένοι οι πιο διάσημοι συγγραφείς, ποιητές, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα της Ρωσίας.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

Η ΟΧΘΗ FRUNZENSKAYA. Θεωρείται ένα από τα πιο περίβλεπτα σημεία της Μόσχας, λόγω της θέσης της πάνω στην καμπύλη του ποταμού Μόσχοβα, με όμορφες καταπράσινες λεωφόρους και ανοικτούς κήπους και στις δύο όχθες. Μέχρι την δεκαετία του 60 αυτή η περιοχή χτιζόταν και ανακαινιζόταν συνεχώς και ήταν δημοφιλής στα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης και του Κόμματος, καθώς και στην καλλιτεχνική ελίτ της εποχής εκείνης.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΚΠΜ. Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας ιδρύθηκε το 1755. Εδώ φοιτούν περισσότεροι από 40 000 φοιτητές -προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί- και περίπου 7. 000 νεοεισαχθέντες. Η πανεπιστημιούπολη της Μόσχας είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα, με 1.000 000 τετραγωνικά μέτρα επιφάνεια, 1 000 κτίρια και κατασκευές, με 8 φοιτητικούς κοιτώνες που στεγάζουν πάνω από 12 000 φοιτητές και 300 χλμ. από δίκτυα υπηρεσιών.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ LUZHNIKI. Είναι το μεγαλύτερο και το πιο διάσημο στάδιο της Ρωσίας, με συνολική χωρητικότητα του 89.318 θέσεις. Το γήπεδο αποτελεί μέρος του Ολυμπιακού Συγκροτήματος Luzhniki, το οποίο παλαιότερα ονομαζόταν το Κεντρική Στάδιο Λένιν. Το όνομα Luzhniki προέρχεται από τα πλημμυρισμένα λιβάδια στην καμπή του ποταμού της Μόσχας, όπου κτίστηκε το γήπεδο.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΓΕΦΥΡΑ KRYMSKY. Η γέφυρα Krymsky ή γέφυρα της Κριμαίας είναι φτιαγμένη από χάλυβα και εκτείνεται 1800 μέτρα πάνω από τον ποταμό Μόσχοβα νοτιοδυτικά του Κρεμλίνου και οδηγεί στον Κήπο των Δακτυλιδιών στην απέναντι όχθη.
Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

ΜΠΟΛΣΟΪ. Το Μπολσόι είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, με τη δική του μεγάλη παράδοση και με μια μοναδική ατμόσφαιρα. Το ίδιο το κτίριο είναι ένας από τα πιο συμβολικούς χώρους της Μόσχας, αποτελώντας εντυπωσιακό δείγμα της ρωσικής κλασικής αρχιτεκτονικής, που βλέπει με περήφανη αδιαφορία τους τοίχους του Κρεμλίνου, και μερικά φθηνά υπαίθρια μπαρ και εστιατόρια, γύρω του. Το Μπολσόι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη όπερα στην Ευρώπη, μετά τη La Scala, όπου συνδυάζονται το μεγαλείο και η καλλιτεχνική δύναμη, από το εντυπωσιακό άγαλμα του Απόλλωνα, που στεφανώνει την πρόσοψη, μέχρι την περίφημη μυώδη χορογραφία του μπαλέτου. Φωτό: Ιγκόρ Στεπάνοφ

Πηγή:rbth.gr 

Get URL

inShare

Tagged: Η Μόσχα με τα φώτα της νύχτας

Άγιοι και Αγιότητα σε ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιουνίου 2013 Κατηγορίες: Κριτική, Ποίηση

Του Δρ. Εμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκη*

Στις  29 Απριλίου, συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου αλεξανδρινού ποιητή, Κωνσταντίνου Καβάφη και 80 χρόνια από την κοίμησή του, εφόσον, η γενέθλιος ημέρα και η ημέρα θανάτου του συμπίπτουν. Με αφορμή το χαρακτηρισμό του 2013 ως “Έτους Καβάφη” – τόσο από την UNESCO, όσο και από τα Υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας, στην Ελλάδα- δημοσιεύουμε το παρόν προσχέδιο μελέτης, το οποίο προσεγγίζει μία πτυχή της θρησκευτικότητας, εκείνη των Αγίων και της Αγιότητας, όπως καταγράφεται στα ποιήματά του.
Οι μυημένοι στην ποίηση του αλεξανδρινού ποιητή, ασφαλώς και δεν αιφνιδιάζονται με την προσέγγιση αυτή, σε αντίθεση με τους λιγότερο υποψιασμένους που ενδεχομένως διάκεινται καχύποπτα, ως προς το ζήτημα αυτό και δικαιολογημένα επαναλαμβάνουν, παραφρασμένη, την Αγιογραφική ρήση: “εκ (Καβάφη) δύναται τι αγαθόν είναι;” (Ιω. 1, 46). Όμως ο ποιητής δεν παραβλέπει τα εκκλησιαστικά. Απεναντίας μάλιστα, δείχνει να τα γνωρίζει, έστω και αν αποστασιοποιείται για τους δικούς του λόγους. Πίσω από τις λέξεις του ακόλουθου αποσπάσματος, από ποίημά του με τον τίτλο: “Βυζαντινός Άρχων, εξόριστος, στιχουργών”, θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει τη γνώση που του επέφερε η τριβή του με τα θέματα που αφορούν την Εκκλησία. Σημειώνεται χαρακτηριστικά: “Οι ελαφροί, ας με λέγουν ελαφρόν. / Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε επιμελέστατος. / Και θα επιμείνω, ότι κανείς καλλίτερά μου δεν γνωρίζει / Πατέρας ή Γραφάς, ή τους Κανόνας των Συνόδων. / Εις κάθε δυσκολίαν στα εκκλησιαστικά /εμένα συμβουλεύονταν, εμένα πρώτον…”.
Τα ποιήματα του Καβάφη στα οποία καταχωρίζονται πληροφορίες για Αγίους ή για την Αγιότητα, υπερβαίνουν τα πέντε. Σε αυτά άλλοτε γίνεται απλή χρήση του ονόματος ενός Αγίου (Χριστός, Ιωάννης ο Πρόδρομος, ιερομάρτυρας Βαβύλας, Συμεών ο Στυλίτης, Επτά Παίδες εν Εφέσω κ.ά.), στο πλαίσιο ενός προσδιορισμού του τόπου, ενώ άλλοτε το ιερό πρόσωπο, η πολιτεία του, συγκρίνεται με εκείνη των εθνικών, τα ιστορικά δεδομένα της εποχής του. Εκτός από τα παραπάνω, καταχωρίζονται και δύο ποιήματα στα οποία τόσο ο πυρήνας τους, όσο και ο τίτλος τους, συνδέεται με το όνομα ενός Αγίου ή αναφέρεται σε Αγίους της Εκκλησίας. Πρόκειται για τα ποιήματα που τιτλοφορούνται: “Συμεών” και “Οι Άγιοι Επτά Παίδες”. Στόχος του ποιητή στις περισσότερες από τις παραπάνω περιπτώσεις, είναι να μιλήσει, με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, για τη φθαρτότητα, τη ματαιότητα της ζωής, την προοπτική της αναστάσεως. Ακολούθως θα αναφερθούμε, συνοπτικά στα δύο τελευταία ποιήματα.
Το ποίημα που φέρει τον τίτλο “ΣΥΜΕΩΝ” γράφτηκε το 1917 και αναφέρεται στον Άγιο Συμεών το Στυλίτη (“τον παλαιό”) (459 μ.Χ.), του οποίου η μνήμη τιμάται από την Εκκλησία μας την πρώτη Σεπτεμβρίου. Από τους είκοσι οκτώ στίχους του ποιήματος, στους επτά γίνεται αναφορά στον εν λόγω Όσιο. Ο ποιητής εστιάζει το ενδιαφέρον του στο γεγονός της παραμονής του ιερού προσώπου πάνω σε ένα στύλο, για τριάντα πέντε χρόνια, το οποίο και αποτελεί στοιχείο που τον εκπλήσσει και τον εντυπωσιάζει. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Καβάφης αξιοποιεί στο ποίημά του μονάχα τη συγκεκριμένη πληροφορία, χωρίς να διαπιστώνεται άμεση εξάρτηση από τη Συναξαριακή παράδοση. Το επίμαχο απόσπασμα έχει ως εξής: “…τριάντα πέντε χρόνια, σκέψου – / χειμώνα, καλοκαίρι, νύχτα μέρα, τριάντα πέντε /χρόνια επάνω στο στύλο ζει και μαρτυρεί. / …πριν γεννηθούμ’ εμείς, φαντάσου το, / ανέβηκε ο Συμεών στο στύλο /κ’ έκτοτε μένει αυτού εμπρός εις τον Θεό…”.
Το κατεξοχήν Αγιολογικό ποίημα του Καβάφη είναι εκείνο που φέρει τον τίτλο: “ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΕΣ”. Είναι ατελές και γράφτηκε το 1925. Αποτελείται από 29 στίχους και όλο το ποίημα αναφέρεται στο περιστατικό των Επτά Παίδων εν Εφέσω (εορτή: 22 Οκτωβρίου & 4 Αυγούστου), δηλαδή των Μαξιμιλιανού, Ιάμβλιχου, Εξακουστωδιανού, Μαρτινιανού, Διονυσίου, Αντωνίνου και Κωνσταντίνου, οι οποίοι έζησαν την περίοδο της βασιλείας του Δεκίου.
Σύμφωνα με το Συναξάριο, για το οποίο ο Καβάφης σημειώνει ότι εκφράζεται “όμορφα”, οι Παίδες αυτοί υπήρξαν γόνοι εύπορων οικογενειών και στρατιώτες στο επάγγελμα. Διαφώνησαν με το αυτοκρατορικό διάταγμα που τους επέβαλε να θυσιάσουν στα είδωλα και, στην προσπάθειά τους να το αποφύγουν, κρύφτηκαν σε μία σπηλιά, όπου παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο, κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Οι διώκτες τους εντόπισαν και έκλεισαν το στόμιο της σπηλιάς. Διακόσια χρόνια αργότερα, κατά την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Νέου (περί το 446), υπήρξε προβληματισμός στους χριστιανούς για την ανάσταση των νεκρών. Κατά παραχώρηση Θεού, αποσφραγίστηκε το στόμιο της σπηλιάς και ξύπνησαν (!) οι Επτά Παίδες, δίδοντας σαφή απάντηση στο ερώτημα της έγερσης των κεκοιμημένων… Αυτόπτης του γεγονότος έγινε λίγο αργότερα και ο ίδιος ο αυτοκράτορας, όπως διασώζουν οι ιστοριογράφοι (π.χ. Νικηφόρος Κάλλιστος), καθώς επίσης και τα σημαντικότερα Συναξαριακά κείμενα του 10ου αιώνα: Συναξάριο Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, Συμεών Μεταφραστής, Βασιλειανό Μηνολόγιο κ.ά. Ακολούθως, “υπνούντες” και πάλι οι Άγιοι, παρέδωσαν το πνεύμα, αναμένοντες “την κοινήν ανάστασιν”. Ο ποιητής περιγράφει την πραγματικότητα αυτή, με τα ακόλουθα λόγια, στα ενδεικτικά αποσπάσματα που παραθέτουμε:
“… Οι Άγιοι Επτά Παίδες της Εφέσου που / κατέφυγον εις σπήλαιον να κρυφθούν / από τον διωγμόν των Εθνικών, κ’ εκεί εκοιμήθησαν· / και την επαύριον εξύπνησαν. Επαύριον γι’ αυτούς. / Μα εν τω μεταξύ, είχαν παρέλθει σχεδόν δύο αιώνες./ … και χαίρονται οι Άγιοι Επτά Παίδες / σ’ αυτό τον κόσμο τον ωραίο, και τον Χριστιανικόν, / τον αγιασμένο μ’ εκκλησίες, και σταυρούς. / Μα έλα που ήσαν όλα τόσο διαφορετικά /και τόσα είχαν να μάθουν και να πουν, / (και τέτοια δυνατή χαρά ίσως εξαντλεί κι αυτή) / που γρήγορα κουράστηκαν οι Άγιοι Επτά Παίδες, / από άλλο κόσμον φθάσαντες, από σχεδόν δύο αιώνες πριν, / και νύσταξαν μες στη συνομιλία -/και τους αγίους οφθαλμούς των έκλεισαν.”
Τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα περί Αγίων και Αγιότητας στην ποίηση του Καβάφη, καταδεικνύουν ότι ο ποιητής δεν αντιλαμβανόταν την αγιότητα μονάχα ως στοιχείο ιδιαιτερότητας των χριστιανών, αντιδιαστελλόμενο με το “βέβηλο”, το εθνικό, ή απλά ως διαπλαστική πηγή του πολιτισμού μιας κοινωνίας, αλλά και ως προέκταση του χριστιανικού βιώματος, ως ενδεικτική ορατή έκφραση υπέρβασης της φθαρτότητας του κόσμου και προσδιορισμού της αφθαρσίας, που γεννά η εν Χριστώ πορεία και ζωή.

* Ο Δρ. Εμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκης είναι εκλ. Επίκουρος Καθηγητής της Α.Ε.Α.Η.Κ. Συγγραφέας, Λογοτέχνης.

Πηγή: fdathanasiou.wordpress.com

inShare

Tagged: Άγιοι και Αγιότητα σε ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Εκκλησίες στη Μήλο

Δημοσιεύθηκε: 14 Ιουνίου 2013 Κατηγορίες: Uncategorized

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Φωτό:milos.gr

Οι Εκκλησίες της Μήλου:

ΑΔΑΜΑΝΤΑΣ

• Κοίμηση της Θεοτόκου ή Άγιος Χαράλαμπος

Η δυσιπόστατη αυτή εκκλησία βρίσκεται πίσω από το λιμάνι του Αδάμαντα, στο υψηλότερο σημείο του χωριού. Κτίστηκε από Κρήτες πρόσφυγες το 1870 και πήρε το όνομά της από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου της Προταϊτισσας (παλιά μητρόπολη του νησιού) και την διπλανή της εκκλησία, τον Άγιο Χαράλαμπο. Οι δύο αυτές εκκλησίες βρίσκονταν στην παλαιά πρωτεύουσα του νησιού, την Ζεφυρία, από όπου μεταφέρθηκαν το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι παλαιές εικόνες της μεγαλοπρεπής αυτής εκκλησίας.

Η αρχιτεκτονική του ναού είναι τρίκλιτος καμαροσκεπής μετά τρούλου και ο τρούλος της βρίσκεται πάνω στον ημικυλινδρικό θόλο του μεσαίου κλίτους. Στην αυλή του ναού θα θαυμάσετε το μωσαϊκό του Ιωάννη Καβρουδάκη, φτιαγμένο από μηλϊακά βότσαλα, το οποίο παριστάνει έναν αετό που πετάει προς την ανατολή. Παρατηρείστε στο κάτω του μέρος, ανάμεσα στα δυο δελφίνια, το έμβλημα της κοινότητας του Αδάμαντα.

Στην Κοιμήση της Θεοτόκου ή  Άγιο Χαράλαμπο (οι ντόπιοι την αποκαλούν με το δεύτερο όνομα),  θα δείτε εικόνες κρητοβυζαντινής τέχνης από τις κατεστραμμένες εκκλησίες της Ζεφυρίας, το ξυλόγλυπτο τέμπλο, καθώς και την πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, που είναι καλυμμένη από ασημένιο φύλλο.

• Άγιος Νικόλαος – Αδάμαντας 

Νοτιοδυτικά της Αγίας Τρίάδας (Εκκλησιαστικό Μουσείο) θα βρείτε τον καθολικό ναό του Αγίου Νικολάου. Χτίστηκε το 1827 από τον γάλλο υποπρόξενο Λουί Μπρεστ και  στο δάπεδο του υπάρχουν τρεις τάφοι καλυμμένοι από μαρμάρινες πλάκες με επιγραφές στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα λατινικά.

---

ΠΛΑΚΑ

• Γενέσιον της Θεοτόκου ή Παναγία Κορφιάτισσα

Στο δυτικό άκρο της Πλάκας, πάνω σε απόκρημνους βράχους χτίστηκε το 1810 ο ναός της Παναγίας της Κορφιάτισσας. Η τοποθεσία είναι γνωστή ως «Χάλαρα», ενώ ο χώρος μπροστά από το ναό ως «Μάρμαρα», λόγω του ότι η αυλή του ναού είναι στρωμένη με μαρμάρινες επιτύμβιες πλάκες από την παλαιά πόλη.

Επισκεπτόμενοι το Γενέσιον της Θεοτόκου ή Παναγία Κορφιάτισσα, εκτός του ότι θα απολαύσετε υπέροχη θέα στο πέλαγος και εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα, θα δείτε κειμήλια από τις παλιές εγκαταλελειμμένες εκκλησίες του νησιού, εικόνες κρητοβυζαντινής τέχνης από τις εκκλησίες της Ζεφυρίας, λείψανα αγίων φυλαγμένα σε μικρά ασημένια κιβώτια, το ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού, καθώς και τον επιχρυσωμένο επιτάφιο του 1600 από την  Παναγιά τη Σκινιώτισσα, ο οποίος είναι φερμένος από τη Σμύρνη.

• Παναγία των Ρόδων

Στη βόρεια πλευρά της Παναγίας της Κορφιάτισσας (ένα στενό πιο κάτω) θα βρείτε τη δεύτερη καθολική εκκλησία του νησιού, τη Παναγία των Ρόδων ή Ροζάρια.

Η μικρή αυτή καθολική εκκλησία χτίστηκε  από τον γάλλο υποπρόξενο Λουί Μπρεστ το 1823 (όπως φαίνεται και από την επιγραφή που βρίσκεται πάνω από την είσοδό της), ενώ στο εσωτερικό της είναι θαμμένος ο ίδιος ο Μπρεστ και στην αυλή της η σύζυγός του. Άξιο λόγου είναι το ότι το υπέρθυρό του ναού είναι διακοσμημένο με το οικόσημο του γάλλου βασιλέα Λουδοβίκου ΙΣΤ΄.

• Υπαπαντή του Χριστού ή Παναγία Θαλασσίτρα

Η Υπαπαντή του Χριστού ή Παναγία Θαλασσίτρα, είναι προστάτιδα των ναυτικών και η  πιο πολυφωτογραφημένη εκκλησία του νησιού. Βρίσκεται σε ένα από τα ωραιότερα σημεία του νησιού και θα την συναντήσετε καθώς ανεβαίνετε στο Κάστρο. Αυτή η εκκλησία το 1739 ήταν ναΰδριο που το κατεδάφισαν για να χτίσουν στη θέση του το 1839 αυτόν τον πανέμορφο μεγαλύτερο ναό, ενσωματώνοντας ως νότιο κλίτος και τη διπλανή Φράγκικη εκκλησία της Παναγίας της Ελεούσας.

Στην Παναγία τη Θαλασσίτρα μπορείτε να δείτε έργα του 17ου αιώνα από το φημισμένο αγιογραφικό εργαστήρι των Σκορδίλιδων, και συγκεκριμένα τις σημαντικές εικόνες του Αγίου Ελευθερίου και της Παναγίας και του Χριστού, δημιουργίες του Εμμανουήλ Σκορδίλη. Ακόμα, μπορείτε να δείτε το ξυλόγλυπτο τέμπλο με πολύ ωραίο σταυρό, ενώ στο υπέρυθρο της δυτικής θύρας του ναού μπορείτε να διακρίνετε το οικόσημο του δούκα της Νάξου, Κρίσπι.

• Μέσα Παναγιά ή Παναγία Σκινιώτισσα

Στην κορυφή του Κάστρου, θα συναντήσετε τη μικρή καμαροσκέπαστη εκκλησία της Παναγίας της Σκοινιώτισσας ή Μέσα Παναγιά. Το σημερινό κτίσμα της εκκλησίας διατηρείτε σε πολύ καλή κατάσταση, αφού είναι μεταπολεμικό. Το παλαιότερο ναϋδριο ανατινάχτηκε την περίοδο της Γερμανικής κατοχής για να στηθεί στη θέση του το αντιαεροπορικό προβόλο και έτσι οι κάτοικοι την ξαναέχτισαν μετά το 1944.

Την  ονομασία «Σκινιώτισσα» φημολογείται πως την πήρε από την εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε πάνω  σε σκίνο, στην κορυφή του Κάστρου. 

---

ΠΛΑΚΕΣ

• Άγιος Χαράλαμπος

Στους πρόποδες της Πλάκας, στο χωριό με το όνομα Πλάκες, βρίσκεται η τέταρτη σε μέγεθος εκκλησία του νησιού, ο Άγιος Χαραλάμπος. Ο ναός αυτός ανεγέρθη το 1853 (στη θέση ενός παλιού ναϋδρίου), χάρη στον κόπο και στις δωρεές των λιγοστών κατοίκων του χωριού.

Στο ναό μπορείτε να δείτε σύγχρονες τοιχογραφίες (η τοιχογραφία του Παντοκράτωρος στο θόλο, του Αγ. Χαραλάµπους στην αριστερή πλευρά  και απέναντι του Αγ. Βλάσιου) και ενδιαφέρουσες εικόνες όπως του Άρχοντος Μιχαήλ, του Χριστού, του Προδρόµου, της Κυρίας των Αγγέλων, του Αγ. Ιακώβου, της Αγ. Αικατερίνης και της Παναγίας της Ακραδιώτισσας, της παλαιότερης εικόνας του νησιού. Αυτή η μεγάλης αξίας εικόνα έχει μεταφερθεί από  το κατεστραμμένο μοναστήρι που βρισκόταν στη Μικρή Ακραδιά.

Ο σπουδαίος αγιογράφος Κόντογλου αναφέρει για την εικόνα της Παναγιάς της Ακραδιώτισσας: «Είναι ζωγραφισμένη απάνου σ` ένα στενόµακρο σανίδι, βαθουλωμένο σαν σκάφη, όπως είναι στα πιο αρχαία κονίσµατα. Το κεφάλι της Παναγιάς είναι όρθιο, όπως στις άλλες παλιές Οδηγήτρες, του Χριστού όπως φαίνεται από το πλάγι.Τα µάτια, η μύτη, το στόµα είναι σημειωμένα µε σιένα λίγο πιο σκούρα απ` τον προπλασµό. Τα μαλακά φώτα είναι βαλµένα µε λεύτερες και πεταχτές πινελιές, όπως στα αρχαία ψηφία, ενώ στις πιο καινούργιες εικόνες τα φωτισμένα είναι δουλεµένα µε κανονικές γραμμές η µια δίπλα στην άλλη, τραβηγμένες µε προσοχή κι από κοντά. Ο προπλασµός είναι σιένα κόκκινη, η όψη της Παναγιάς δείχνει γερασµένη κι αγέλαστη, ολότελα διαφορετική απ` το συνηθισμένο τύπο της Οδηγήτρας»

---

ΤΡΙΟΒΑΣΑΛΟΣ

• Άγιος Σπυρίδωνας 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού του Τριοβασάλου και αποτελεί ενιαίο  οικοδόμημα με τη μικρότερη εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος είναι μία ενδιαφέρουσα εκκλησία, αφού παρουσιάζει μία ιδιαίτερη αρχιτεκτονική με τέσσερις μεγάλες αψίδες. Σε αυτήν θα βρείτε εικόνες από τις κατεστραμένες εκκλησίες της παλιάς πόλης της Ζεφυρίας, καθώς και την εικόνα «Βασιλεύς Βασιλευόντων» του γνωστού κρητικού αγιογράφου Σκορδίλη.

Εάν επισκεφτείτε τον Άγιο Σπυρίδωνα ή τον Άγιο Γεώργιο την ημέρα του Πάσχα, θα παρακολουθήσετε το «κάψιμο του Ιούδα», έθιμο που χρονολογείται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και αναβιώνει μέχρι και σήμερα. Το έθιμο αυτό, συνδυάζεται και με το έθιμο του «μπαρουτιού», όπου οι νέοι των δύο χωριών, του Τριοβασάλου και του Πέρα Τριοβασάλου, πετάνε δυναμίτες σε χώρο ανάμεσα στις δύο εκκλησίες, διεκδικώντας ο καθένας τον τίτλο του νικητή. Νικητής είναι το χωριό που θα προκαλέσει τον περισσότερο θόρυβο και θα σκάσει τους περισσότερους δυναμίτες.

• Νεκροταφείο των επάνω χωριών 

Στον Τριοβάσαλο, πάνω στον δρόμο που οδηγεί στην Πλάκα θα δείτε το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής νεκροταφείο των επάνω χωριών: της Πλάκας, των Πλακών, του Τριβασάλου, του Πέρα Τριοβασάλου και της Τρυπητής. Το νεκροταφείο αυτό διαθέτει μία πολύ πρωτότυπη αρχιτεκτονική, μιας και οι τάφοι του έχουν την μορφή μιας μικρής εκκλησίας.

---

ΠΕΡΑ ΤΡΙΟΒΑΣΑΛΟΣ

• Άγιος Γεώργιος 

Ο Άγιος Γεώργιος είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού του Πέρα Τριοβασάλου. Εάν την επισκεφτείτε αξίζει να παρατηρήσετε τη μαρμάρινη πλάκα που δεσπόζει στην είσοδο της εκκλησίας και απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο έφιππο, το μαρμάρινο τέμπλο της και το μωσαϊκό του λαϊκού καλλιτέχνη Πέτρου Ραπανάκη που βρίσκεται στο προαύλιό της.

Εάν επισκεφτείτε τον Άγιο Γεώργιο ή τον Άγιο Σπυρίδωνα την ημέρα του Πάσχα, θα παρακολουθήσετε το «κάψιμο του Ιούδα», έθιμο που χρονολογείται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και αναβιώνει μέχρι και σήμερα. Το έθιμο αυτό, συνδυάζεται και με το έθιμο του «μπαρουτιού», όπου οι νέοι των δύο χωριών, του Τριοβασάλου και του Πέρα Τριοβασάλου, πετάνε δυναμίτες σε χώρο ανάμεσα στις δύο εκκλησίες, διεκδικώντας ο καθένας τον τίτλο του νικητή. Νικητής είναι το χωριό που θα προκαλέσει τον περισσότερο θόρυβο και θα σκάσει τους περισσότερους δυναμίτες.

---

ΤΡΥΠΗΤΗ

• Άγιος Νικόλαος

Στο κέντρο του χωριού της Τρυπητής δεσπόζει ο  μεγαλοπρεπής ναός  του Αγίου Νικολάου. Κτίστηκε το 1888 στη θέση μιας άλλης μικρότερης εκκλησίας, σύμφωνα με το σχέδιο του Αγίου Νικολάου της Σύρου.

Ο ναός αυτός διαθέτει πλούσιο και αξιόλογο διάκοσμο. Θα δείτε το μαρμάρινο τέμπλο του (του Τήνου μαρμαρογλύπτη Γ. Καπαριά), όμορφα ξυλόγλυπτα, το παλαιό εικονοστάσι του 17ου αιώνα, εικονοστάσι και δεσποτικό του Γ. Ι. Λαουτάρη και άµβωνα του Μηλιού Εµµ. Μαρκαντώνη. Ακόμα μπορείτε να θαυμάσετε σπουδαίες εικόνες του Εμμανοουήλ Σκορδίλη και άλλων καλλιτεχνών της Κρητικής Σχολής, μεταφερμένες από την Παλαιά Χώρα (τη μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού).

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως ο ναός αυτός παρουσιάζει και ένα αρχιτεκτονικό παράδοξο, μιας και λόγω έλλειψης επαρκούς χώρου, το μήκος του είναι μικρότερο από το πλάτος του.

---

ΚΛΗΜΑΤΟΒΟΥΝΙ

• Παναγία Τουρλιανή

Στο κληματοβούνι (λόφος πάνω από το Kλήμα) , θα βρείτε την εκκλησία της Παναγίας της Tουρλιανής. Εκτός από τις πολύ παλιές εικόνες της εκκλησίας, αξίζει να την επισκεφτείτε για την μαγευτική θέα που προσφέρει προς τα πάνω χωριά του νησιού, αλλά και προς την είσοδο του κόλπου του Αδάμαντα. Ξαποστάστε στο φιλόξενο προαύλιό της την ώρα που ο ήλιος δύει, για να απολαύσετε ένα φανταστικό ηλιοβασίλεμα.

---

ΚΛΗΜΑ

• Προφήτης Ηλίας 

Στην κορυφή του λόφου του Κλήματος δεσπόζει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Χτισμένο πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, υπάρχουν ακόμα απομεινάρια κιόνων και διάφορων μαρμάρινων τεμαχίων. Η τοποθεσία είναι εξαιρετικά γραφική και προσφέρει όμορφη θέα. Στο τέμπλο της εκκλησίας θα δείτε αρκετές ενδιαφέρουσες εικόνες.

• Παναγία Φανερωμένη 

Κατεβαίνοντας τον δρόμο από την Τρυπητή προς τις Κατακόμβες, θα συναντήσετε στο δεξί σας χέρι, σε μία κατάφυτη τοποθεσία γεμάτη κυπαρίσσια το εκκλησάκι της Παναγίας της Φανερωμένης. Μία από τις πιο όμορφες εκκλησίες του νησιού, στης οποίας το εσωτερικό βρίσκονται δύο τάφοι με καμάρες, ενώ στο ιερό της μπορείτε να διακρίνετε ίχνη από τοιχογραφίες.

---

ΖΕΦΥΡΙΑ

• Παναγία Πορτιανή & Άγιος Χαράλαμπος

Στο κέντρο της Ζεφυρίας θα βρείτε την Παναγία την Πορταΐτισσα ή Πορτιανή, παλιά μητρόπολη του νησιού. Η Παναγία η Πορτιανή, ενωμένη με την διπλανή εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπου, είναι η μοναδική διασωθείσα εκκλησία της Παλαιάς Χώρας της Ζεφυρίας.

Το όνοµα «Πορτιανή» πιθανόν να προέρχεται από την πύλη του κάστρου, που υπήρχε κοντά στο ναό.  Η καταστροφή της πόλης από σεισμό τον 18ο αιώνα (κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας) σήμαινε και την ερήμωση της εκκλησίας. Έτσι, το 1864 η εικόνα της Παναγίας της Πορτιανής, άλλες ιστορικές εικόνες και μέρη από τον πλούσιο εσωτερικό της διάκοσμο μεταφέρθηκαν στον νέο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου (ή Άγιο Χαράλαμπο) στον Αδάμαντα.

Ο Ιερός ναός της Παναγίας της Πορτιανής υπάγεται στη 2η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισµού και προστατεύεται ως διατηρητέο μνημείο. Σε αυτόν μπορείτε να δείτε αξιοθαύμαστες παλαιές τοιχογραφίες και άλλα θαυμαστά κειμήλια.

---

ΧΑΛΑΚΑΣ

• Αγία Μαρίνα 

Στο δρόμο για τον Χάλακα, λίγο πριν την παραλία της Φατούρενας, θα συναντήσετε το μοναστήρι της Aγίας Mαρίνας. Η μονή αυτή λειτούργησε από το 1650 έως το 1830 περίπου και είναι μία από τις 13 μονές που βρήκε ο Γάλλος περιηγητής Τουρνεφόρ σε λειτουργία και με θαυμασμό αναφέρει στις περιηγήσεις του. (Ο Τουρνεφόρ επισκέφτηκε τη Μήλο το 1700).

Το μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται σε μία πανέμορφη τοποθεσία, πάνω σε ένα ύψωμα και θα σας προσφέρει εκπληκτική θέα στον κόλπο του νησιού και στην είσοδο του λιμανιού.

• Άγιος Ιωάννης ο  Θεολόγος ή Σιδεριανός

Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Σιδεριανού βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, στον Χάλακα. Η χρονολογία ίpeδρυσης και λειτουργίας του παραμένει άγνωστη, αν και σε έγγραφα αναφέρετε από το 1582. Η αρχιτεκτονική του είναι βασιλική μετά θόλου και ο ναός αυτός είναι αρκετά ευρύχωρος, πολύ καλά διατηρημένος και περιβάλλεται από πολλά κελιά διαφορετικών διαστάσεων, για να φιλοξενεί τους πιστούς του. Η εικόνα του Αγίου Ιωάννη, που βρίσκεται στο εσωτερικό του ναού, είναι ένα πάρα πολύ παλαιό έργο και πιθανολογείται πως είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

Το μοναστήρι αυτό οφείλει το όνομά του σε ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννη. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση την ημέρα της εορτής του Αγίου εμφανίστηκαν πειρατές και ο κόσμος για να σωθεί από την επιδρομή τους, κλείστηκε μέσα στην εκκλησία και με προσευχές και κλάματα παρακάλεσε τον Άγιο να σιδερώσει την πόρτα για να μην μπορέσουν οι πειρατές να εισέλθουν. Οι προσευχές τους εισακούστηκαν και τελικά οι πειρατές δεν κατάφεραν να ανοίξουν την πόρτα. Έπειτα ένας εξοργισμένος πειρατής ανέβηκε στον τρούλο της εκκλησίας, σημάδεψε τους πιστούς και αποπειράθηκε να τους πυροβολήσει. Τότε, ο Άγιος παρέλυσε το χέρι του και το όπλο έπεσε μέσα στην εκκλησία, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα, μαζί με άλλα θρησκευτικά αντικείμενα.

Τα θαύματα του Αγίου δεν σταμάτησαν εκεί. Στον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ένα αγγλικό πολεμικό πλοίο έριξε μία οβίδα ενάντια σε γερμανικό οχυρό της περιοχής, η οποία σφηνώθηκε στον τοίχο της εκκλησίας. Η οβίδα δεν εξερράγη και μπορείτε να την δείτε και σήμερα στο εσωτερικό της εκκλησίας.

Εάν τον επισκεφτείτε, απολαύστε το μπάνιο σας στην υπέροχη αμμουδιά της ομώνυμης παραλίας. Επίσης, αν επισκεφτείτε τη Μήλο γύρω στις 25 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτή του Αγίου, μην παραλείψετε να συμμετάσχετε στο μεγάλο πανηγύρι που διαρκεί αρκετές ημέρες.

• Προφήτης Ηλίας 

Στο ψηλότερο σημείο του νησιού, 750 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, θα βρείτε κτισμένο στην κορυφή του βουνού το ομώνυμο εκκλησάκι του Προφήτη Hλία, το οποίο πιθανολογείται πως κτίστηκε από μοναχούς άλλων κοντινών μονών.

Η εκκλησία αυτή σας προσφέρει καταπληκτική πανοραμική θέα στο λιμάνι, στα χωριά και στις Αρκαδιές.

---

ΚΗΠΟΣ

• Παναγία του Κήπου 

Στο νότιο τμήμα του νησιού, στην περιοχή Κήπος θα βρείτε μία ακόμη εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Η διαφορετικότητα της Παναγίας του Κήπου έγκειται στο ότι είναι η παλαιότερη εκκλησία του νησιού. Χτισμένη τα Βυζαντινά χρόνια (5ο αιώνα μ.Χ.), αξίζει να την επισκεφτείτε, όχι μόνο γιατί είναι καλοδιατηρημένη και διαθέτει εξαιρετική αρχιτεκτονική, αλλά και για να δείτε ένα από τα δύο βαπτιστήρια που υπάρχουν στο νησί, καθώς και κομμάτια μιας μαρμάρινης  σαρκοφάγου της Ελληνιστική περιόδου.

---

ΠΟΛΛΩΝΙΑ

• Αγία Παρασκευή 

Στον οικισμό των Πολλωνίων, απέναντι από το μωλαράκι που  αράζουν τα ψαροκάικα, θα δείτε χτισμένη στο ύψωμα την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Η αρχιτεκτονική της είναι  βασιλική καλυπτόμενη από αμφικλινή κεραμοσκεπή στέγη και  είναι μία σύγχρονη εκκλησία που ανεγέρθη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί είχαν γκρεμίσει το εκκλησάκι, για να φτιάξουν πολυβολείο και μετά τη λήξη του πολέμου οι κάτοικοι των Πολλωνίων ξαναέχτισαν από την αρχή τον σύγχρονο αυτό ναό.

Πηγή:.milos.gr