Ολλανδία- Μέρος Α΄-Άμστερνταμ

Ταξίδι στην Ολλανδία

Άμστερνταμ, 13-17 Ιουνίου 2014

Ταξίδεψα στην Ολλανδία, αυτή τη φορά στα πλαίσια ενός συνεδρίου. Ήταν η δεύτερη φορά που θα έβλεπα το Άμστερνταμ, αλλά αυτή τη φορά θα έμενα πέντε μέρες, ενώ πριν από τέσσερα χρόνια το είδαμε οικογενειακώς στα πλαίσια μιας μονοήμερης εκδρομής με το τρένο από τις Βρυξέλλες.

Το Άμστερνταμ, που είναι γνωστό και ως η Βενετία του Βορρά, είναι μια πόλη θαυμαστή. Μαγική. Ρομαντική. Μια πόλη μαγευτική. Μια πόλη που την ερωτεύεσαι για τα πολλά κανάλια της, με τον ρομαντισμό και τη γοητεία που εκπέμπουν, κυρίως το βράδυ, τις απίθανες κρουαζιέρες, τις γέφυρές της, την πανδαισία των χρωμάτων και των αρωμάτων των λουλουδιών της, τις τουλίπες της.

Είναι, επίσης, η πόλη με τα μοναδικά παγκοσμίου φήμης Μουσεία της, τις εκπληκτικές εκκλησίες, την κουλτούρα της, την ιστορία της, τις πλατείες, τις αγορές της, τους ανεμόμυλούς της, τα πάρκα της, τα αγάλματα, τα καφέ της, τα κόκκινα φανάρια της…

Είναι η πόλη της Άννας Φρανκ που ακόμη και μετά από εβδομήντα χρόνια, η ιστορία της εξακολουθεί να συγκινεί τους ανθρώπους όλου του κόσμου. 

Επιπρόσθετα, είναι και η πόλη των μεγάλων ζωγράφων, των μνημείων της Τέχνης, της κουλτούρας, του πολιτισμού.

Φτάσαμε με την πτήση των Κυπριακών Αερογραμμών λίγο μετά το μεσημέρι. Από ψηλά θαυμάζουμε τούτη τη γη όπου έχει κυριαρχία το πράσινο χρώμα σε όλες του τις αποχρώσεις, μαζί με την υδάτινη επιφάνεια των τεχνητών καναλιών της.

Έξω από το αεροδρόμιο, πήραμε το λεωφορειάκι του ξενοδοχείου μας και σε δέκα λεπτά είχαμε πάρει και το δωμάτιό μας. Ξεκουραστήκαμε για λίγο και ξανά πίσω στο αεροδρόμιο για να πάρουμε το τρένο το οποίο μας κατέβασε στο συνεδριακό κέντρο RAI για να κάνουμε την εγγραφή μας για το συνέδριο.

Από εκεί, κάποιος μας είπε να πάρουμε το τραμ 2 και να κατεβούμε στην πλατεία Νταμ, τη Damsqare. Αυτή η μικρή λεξούλα σημαίνει φράγμα, γι’ αυτό και το Aster-dam σημαίνει φράγμα πάνω από τον ποταμό Άμστελ, τον ποταμό που μαζί με τον Ρήνο διασχίζει την Ολλανδία.  

Στη διαδρομή μας χαρήκαμε τα τετραώροφα κτίσματα που έχουν επικλινείς στέγες με μικροσκοπικά παράθυρα,  και εκείνο το πολύ γλυκό κόκκινο χρώμα των μικρών τούβλων με τα οποία είναι κτισμένα. 

Χαρήκαμε μεγάλες λεωφόρους με πολλά πανύψηλα δέντρα, αμέτρητους ποδηλάτες να διασχίζουν τους δρόμους και να δείχνουν με το χέρι τους προς τα πού θα κατευθυνθούν. 

Περάσαμε από πολλά κανάλια και πολλές γέφυρες, με λουλουδιασμένα παρτέρια που μας σαγήνευσαν με την πολυχρωμία τους, από πολλά υπαίθρια καφέ κι εστιατόρια που μας προσκαλούσαν να απολαύσουμε τα καλούδια τους, 

μέχρι που το τραμ έστριψε αριστερά προς τα κάτω,

κι εκεί ακριβώς είδαμε την πλατεία του Ρέμπραντ, τη Rembrandt plein, με το άγαλμα του Ρέμπραντ στο κέντρο του μικρού πάρκου της, με τα πανύψηλα δέντρα, στο οποίο πολλοί λιάζονταν στη λιακάδα του Ιουνίου. 

Η πλατεία αυτή έλκει σαν μαγνήτης τους τουρίστες με τα καφέ, τα εστιατόρια, τα πανέμορφα ξενοδοχεία, τα παραδοσιακά ολλανδικά μπαρ που παίζουν πραγματική ολλανδική μουσική. Κι εδώ αμέτρητα ποδήλατα, όπως παντού στο Άμστερνταμ.

Καθώς το τραμ συνεχίζει την πορεία του δεν χορταίνουμε να κοιτάζουμε δεξιά και αριστερά τα εξαίσια κτήρια, που είναι αληθινά κομψοτεχνήματα. 

Μουσείο Μαντάμ Ντισό

Φτάσαμε σε λίγο στην πλατεία Νταμ που μας καθήλωσε γι’ άλλη μια φορά με τη μεγαλοπρέπεια των επιβλητικών κτισμάτων της.