Ταξίδι στην Ολλανδία-Μέρος Ζ' - Μουσείο Βαν Γκόγκ

Κυριακή, 15 Ιουνίου 2014

Την Κυριακή το πρωί, αγωνιούσα να ξαναπάω στην περιοχή των Μουσείων για να βυθιστώ στην ομορφιά και τη μαγεία της Τέχνης. Πρώτα καθηκόντως επισκεφθήκαμε το Rijksmuseum. 

Εδώ δεσπόζει με το έργο του ο μεγάλος Ρέμπραντ, ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης του χρυσού αιώνα της Ολλανδίας. 

Σταματάμε με δέος μπροστά σε κάποια από τα έργα του που μας εντυπωσίασαν, όπως Το συνδικάτο των υφασματεμπόρων, η Νυχτερινή Περίπολος, η Εβραία μνηστή, Η προσωπογραφία του Τίτου, γιου του καλλιτέχνη. 
Ενδιαφέρον προκαλούν και κάποιες από τις 70 περίπου αυτοπροσωπογραφίες που άφησε.

Νυχτερινή Περίπολος

Η κιθαρίστρια

Ασφαλώς, υπάρχουν και τα έργα πολλών άλλων εξαίρετων καλλιτεχνών της ίδιας εποχής, του 17^ου αιώνα, όπως του Ίαν Βερμέερ που οι πίνακές του είναι γεμάτοι από απλούς ανθρώπους και σκηνές από την καθημερινή ζωή.

Προχωράμε λίγο πιο κάτω και συναντούμε το Μουσείο Βαν Γκογκ, (1853-1890) 

το Μουσείο του «απένταρου εκατομμυριούχου», όπως τον αποκάλεσαν, ο οποίος, ενόσω ζούσε, πούλησε μόνο έναν πίνακα, «Το Κόκκινο Αμπέλι». Το Μουσείο αυτό είναι ένα μοντέρνο οικοδόμημα, σε αντίθεση με τα παραδοσιακά κτήρια στην πόλη αυτή, από γυαλί και τσιμέντο. 

Μουσείο Βαν Γκογκ

Το Μουσείο από την πίσω πλευρά

Τα εγκαίνιά του έγιναν το 1973
 και περιέχει τα περισσότερα και πιο σημαντικά έργα του Βαν Γκογκ.

Η ανθισμένη αμυγδαλιά

Κι εδώ πάρα πολύς συνωστίζεται για να θαυμάσει το έργο αυτής της δύστυχης, ταραγμένης μεγαλοφυίας, ενώ ταυτόχρονα διαβάζουμε και για την πολυτάραχη ζωή του. Με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία ενός πολύ γνωστού πίνακά του, λάδι σε καμβά, που τον ονόμασε «Blossoming Almond Tree», (1890) που τον ζωγράφισε, όταν ο αδελφός του Τεό, που τον συντηρούσε μια ζωή, τού έγραψε ότι στο νεογέννητο αγοράκι τους, έδωσαν το όνομά του. Με αυτόν τον πίνακα ήθελε να δείξει τη χαρά του για τη νέα ζωή. Αυτό το παιδάκι το αγαπούσε πάρα πολύ ο Βαν Γκογκ.  

Με σεβασμό και δέος περιδιαβαίνω τους τέσσερις ορόφους του Μουσείου. Χαίρομαι που δεν υπάρχει ξενάγηση, γιατί προτιμώ να απολαμβάνω μόνη μου την Τέχνη, χωρίς μεσολαβητές. Το θεωρώ ιεροσυλία. Κάθισα αρκετές ώρες στο Μουσείο αυτό, σχεδόν μέχρι να κλείσει. Στάθηκα με πολλή προσοχή σε κάθε πίνακα, διάβασα με σχολαστικότητα τις επεξηγήσεις, άφησα τη φαντασία μου να συνοδεύσει αυτή τη δυστυχισμένη ψυχή από το χωριό του στην Ολλανδία όπου γεννήθηκε, μέχρι τη μέρα που αυτοκτόνησε σ’ ένα ίδρυμα για ψυχικά πάσχοντες στη Γαλλία στα 37 του χρόνια.

Ο  μόνος χώρος που επιτρέπονται οι φωτογραφίες στο Μουσείο είναι ο διάδρομος του 1^ου ορόφου, στον οποίο υπάρχει στον τοίχο ο πίνακας του ζωγράφου «Το υπνοδωμάτιο».

 Πλάι υπάρχει μια φράση που ο ζωγράφος έγραψε στον αδελφό του Θέο, στις 16 Οκτωβρίου του 1888:

«Looking at the painting should rest the mind, or rather, the imagination».

Στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ φυλάσσονται διακόσιοι πίνακες, πεντακόσια σχέδια κι εφτακόσια γράμματά του. Ιδιαιτέρως απολαμβάνω τους πίνακές του με θέμα την αγροτική ζωή, τους κάμπους με τα κίτρινα στάχυα, τις αυτοπροσωπογραφίες του- με συγκινεί αυτή με το κομμένο αυτί- τα πασίγνωστα Χρυσάνθεμα, τα Ηλιοτρόπια, τους Πατατοφάγους, τις εκκλησίες και τις γέφυρες κ.ά. 

Πατατοφάγοι

Ηλιοτρόπια

Θερισμός

Εκείνο που ξεχωρίζει στους πίνακές του είναι η ιδιαίτερη τεχνική και τα ζωντανά χρώματα. Συνολικά ζωγράφισε πάνω από 800 πίνακες, που η σημερινή τους αξία είναι μυθική! 

Ηλιοβασίλεμα

Γράφοντας αυτές τις γραμμές ξαναδιάβασα πολλά για τη ζωή και το έργο του μεγάλου ζωγράφου. Ασφαλώς, ήξερα και πριν γι’ αυτόν. Όμως, αυτό είναι το κέρδος του ταξιδιού. Με την επίσκεψη στο Μουσείο του, ένιωσα ότι έγινε φίλος μου, ένα οικείο πρόσωπο που το αγαπώ και το πονώ. Συνομίλησα μαζί του μέσω του έργου του που μίλησε στην καρδιά μου. Αυτή δεν είναι η μαγεία της Τέχνης;

Φεύγοντας από το Μουσείο, αγόρασα ενθύμια από το κατάστημα που υπάρχει εκεί, πλάι στην καφετέρια. Όλα είχαν σχέση με τον πίνακα με τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Πήρα δίσκους και φλυντζανάκια του καφέ τα οποία έβαλα σε περίοπτη θέση στο σύνθετο του σαλονιού μου.

Φεύγω από αυτό το Μουσείο με συναισθήματα χαρμολύπης. Πλημμύρισε το είναι μου από ομορφιά, η ψυχή μου γεύτηκε το νέκταρ των έργων μιας ιδιοφυίας, τα μάτια μου γέμισαν από έντονα χρώματα και φως, μα η καρδιά μου μάτωσε από την κατάσταση του ταραγμένου μυαλού αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη. Νιώθω ότι αυτές οι ώρες ήταν μια μυσταγωγία. Μια μέθεξη ψυχής.

Με το τραμ κατεβαίνω στην πλατεία Νταμ, σημείο συνάντησης με φίλους και φίλες για φαγητό και καλή παρέα. Εμένα, όμως, η σκέψη και η ψυχή μου κόλλησε εκεί, στο Μουσείο του Βαν Γκογκ! Προσπαθώ να τους μυήσω στη μαγεία της Τέχνης του. Τους επαναλαμβάνω πόσο μίλησε στην καρδιά μου το έργο αυτού του τέκνου της Ολλανδίας!

Πλατεία Νταμ