Ταξίδι στην αγαπημένη μας Μήλο-Μέρος Κ΄-Πολλώνια, Γύρος της Μήλου

Πολλώνια από ψηλά

Ανατολή στα Πολλώνια

Τα ερείπια της αρχαίας πόλης φαίνονται και από τον δρόμο ο οποίος μας οδηγεί σε ελάχιστα λεπτά, περνώντας από την εκκλησία του Αγίου Φανουρίου, στα Πολλώνια, στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, ένα ψαροχώρι κτισμένο γύρω από έναν όμορφο κολπίσκο, των 300 κατοίκων, που τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη.

Ο μόλος στα Πολλώνια

Αγαπημένα Πολλώνια! Κάθε φορά που τα φέρνω στο μυαλό μου, μου έρχονται στη σκέψη υπέροχοι μεζέδες και ουζοκατανύξεις με αγαπημένους φίλους πάνω στο κύμα. Παρόλο που δεν πίνω καθόλου αλκοόλ, στα Πολλώνια, από την πρώτη στιγμή που πήγα, ένιωσα ότι σε αυτή την ατμόσφαιρα το απολαμβάνω.

Τότε, πριν από είκοσι χρόνια, τα κέντρα τα είχαν αποκλειστικά κάτοικοι του χωριού, ενώ σήμερα άλλαξαν τα πράγματα. Τότε, οι μεζέδες ήταν μόνο ντόπιοι, με απλά υλικά, απλώς για να συνοδεύσουν το ούζο. Σήμερα, βρήκα μεγάλη εξέλιξη στους καταλόγους.

Καθίσαμε σε μια από τις ταβέρνες της παραλίας και μας υποδέχτηκε ένας ευγενέστατος κύριος, που προφανώς γνωρίζει και από δημόσιες σχέσεις, ο οποίος μας είπε ότι ήρθαν εδώ να δουλέψουν από τη Βόρειο Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι τα ψάρια και οι μεζέδες που παραγγείλαμε ήταν γευστικότατοι, και μάλιστα άλλου επιπέδου.

Τα Πολλώνια, που πήραν πιθανόν το όνομά τους από  τον ναό του Απόλλωνα που υπήρχε στον φάρο της Πελεκούδας στα αριστερά του χωριού, είναι το δεύτερο λιμάνι της Μήλου, μετά τον Αδάμαντα, και από δω ξεκινούν οι βάρκες για να φέρουν τα λαχταριστά ψάρια, αλλά και καραβάκια για τη σπηλιά του Παπάφραγκα, τα Γλαρονήσια, αλλά και για την Ψάθη, το λιμάνι του απέναντι νησιού, της Κιμώλου. Σε τριάντα λεπτά είσαι απέναντι.

Το νησί απέναντι από τα Πολλώνια είναι η Κϊμωλος

Τα Πολλώνια έχουν μια υπέροχη αμμουδερή παραλία, με πολλά αρμυρίκια που προσφέρουν τη δροσιά τους, ενώ παλαιότερα κάποια από τα εστιατόρια έβαζαν και τραπεζάκια πάνω στην άμμο.

Ακολουθώντας την παραλία προς τα αριστερά προς τα βόρεια, περνάμε από μια παιδική χαρά που ο Ανδρέας μας, όταν ήταν μικρός, γνώρισε και έπαιξε με πολλά παιδάκια. Προχωράμε και βρίσκουμε ένα από τα πιο όμορφα κέντρα που έχω πάει στη ζωή μου, το "Οκτώ μποφόρ" που, όταν έχει πανσέληνο, είναι μαγεία. Η ασημένια λεωφόρος της σελήνης φτάνει μέχρι την αυλή του.

Πάμε μέχρι την αριστερή άκρη του χωριού, που καταλήγει σε μια γραφική χερσόνησο στην άκρη της οποίας βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου αλλά και η Πελεκούδα. 

Εκκλησάκι Αγίου Νικολάου, Πελεκούδα

Υπάρχει μια παράδοση που διατείνεται ότι το ζευγάρι που κάθεται εκεί σε έναν μικρό βράχο που έχει σχήμα καρέκλας, θα είναι για πάντα μαζί. Όλη αυτή η περιοχή σήμερα είναι γεμάτη με ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Εκκλησία Αγίας Παρασκευής

Προχωρώντας προς το δεξί άκρο του χωριού, με τις ταβέρνες, τα εστιατόρια και τα καφενεία, φτάνουμε στον μόλο που είναι μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, με την οποία με συνδέουν όμορφοι δεσμοί, αφού εδώ παρακολούθησα κάποιες φορές τις παρακλήσεις της Παναγίας την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου.

Επιπλέον, αν πάμε προς τα νότια του χωριού, θα φτάσουμε στα Θειορυχεία.

Αφήνουμε τα Πολλώνια και επιστρέφουμε στον Αδάμαντα. Αργά το απόγευμα πήγα την όμορφη βόλτα μου μέχρι το αεροδρόμιο, και σαν γύρισα βρήκα τον Αριστείδη με τον Αντρέα, όπως κάθε βράδυ, στο καϊκι του φίλου μας καπετάν Σταύρου που κάνει τον γύρο της Μήλου εδώ και χρόνια. Αυτές τις μέρες, όμως, με τους βοριάδες δεν κατάφερε να βγει από το λιμάνι του Αδάμαντα, λόγω του απαγορευτικού από το Λιμεναρχείο. Όσοι ήθελαν να πάνε στο Κλέφτικο, πήγαιναν στον Κήπο για να κάνουν τη μικρή κρουαζιέρα στις προστατευμένες νότιες θάλασσες.

Το λιμάνι του Αδάμαντα από ψηλά, από ένα ωραίο κεντράκι

Ο γύρος της Μήλου, 12^ο χιλιόμετρα ακτογραμμή, που τον κάναμε αρκετές φορές είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, που προσφέρει εικόνες συναρπαστικής ομορφιάς, που πιστεύω ακράδαντα είναι κρίμα να την χάσει ο επισκέπτης της Μήλου, είτε ως απλός παρατηρητής, είτε γιατί του αρέσουν οι καταδύσεις. 

Αδάμαντας

Αναντίλεκτα, το νησί της Μήλου, «το διαμάντι αυτό των Κυκλάδων, είναι ένας υποβρύχιος παράδεισος, γεμάτος κρυστάλλινα και καταγάλανα νερά, πολύχρωμα, σμιλεμένα βράχια, λόγω της ηφαιστειογενούς προέλευσης του εδάφους του νησιού, ξεχωριστά χρώματα και βάθη, διάφορους υδρόβιους κατοίκους, σπηλιές, γεωθερμικά φαινόμενα… Η Μήλος κλέβει τις καρδιές όλων εκείνων που την επισκέπτονται».

Από το βράδυ κλείνεις τη θέση σου σε ένα από τα ιστιοπλοϊκά ή τα καϊκια και την άλλη μέρα το πρωί σαλπάρεις.  Μπροστά σου βλέπεις να ξεδιπλώνεται η άλλη ομορφιά της Μήλου, αυτή που ξέρει να κρύβεται, και αποκαλύπτεται «στα απόμερα ακρογιάλια της με τα διάφανα νερά, αυτή που καιροφυλακτεί πίσω από κάθετα πορφυρά βράχια, που σου αποκαλύπτεται σε μαγικές, σμαραγδένιες σπηλιές. Αυτή που «παίζει κρυφτό πίσω από τα βράχια στο Κλέφτικο, το αλλοτινό καταφύγιο των πειρατών, με τις πανέμορφες θαλασσινές σπηλιές και τις απάνεμες παραλίες με τα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά».

Τι καράβι βγαίνει από τον κόλπο του Αδάμαντα και προχωρά προς τις δυτικές παραλίες. 

Απέναντί μας, στα βορειοδυτικά, βλέπουμε την Αντίμηλο, ένα ηφαιστειακό οικοδόμημα με απόκρημνες πλευρές που υψώνονται απότομα από τη θάλασσα μέχρι τα 670 μέτρα. Στην κορυφή του νησιού βρίσκεται ένας ηφαιστειακός κρατήρας.

 Ο πρώτος σταθμός που κάνει είναι στο Κλέφτικο, στα νότια ακρογιάλια, τα «θαλασσινά Μετέωρα», όπου όσοι θέλουν βουτούν στα πανέμορφα νερά για κολύμπι. Στη συνέχεια, περνά από όλες τις παραλίες στη νότια και ανατολική πλευρά του νησιού, και μετά τα Πολλώνια προχωρά προς

το νησάκι Πολύαιγος , ένα έναν επίγειο παράδεισο με απίστευτα καταγάλανα νερά, στα ανατολικά της Μήλου, ένα ναυτικό μίλι πριν από την Κίμωλο, όπου το μόνο που βλέπεις είναι τα αγριοκάτσικα.

Ύστερα κατευθύνεται προς την Κίμωλο, όπου σταματά για δυο ώρες περίπου για μπάνιο και φαγητό σε μια από τις ταβερνούλες της παραλίας.

Κίμωλος

Στη συνέχεια, περνά από όλες τις παραλίες της βορεινής πλευράς,

 κοντά από τα Γλαρονήσια που μας εντυπωσιάζουν με τους φαντασμαγορικούς τους όγκους, παραπλέουμε τις Αρκαδιές, δυο νησάκια απέναντι από την παραλία της Πλάθιενας,

Αρκούδες

βλέπουμε τις Αρκούδες, ένα σύμπλεγμα υφαιστειογενών βράχων που σχηματίζουν μια αρκούδα, που οι ντόπιοι ονομάζουν και Βενετσάνες, και μπαίνουμε στον κόλπο του Αδάμαντα, όπου απολαμβάνουμε όλους τους οικισμούς με τα πολύχρωμα σύρματα. Στο τέλος, νιώθεις κάποια κούραση, λόγω της ζέστης, αλλά και μια ευωχία ψυχής για το υπέροχο ταξίδι.

Το λιμάνι του Αδάμαντα από ψηλά