ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ
Ο αγωνιστής της λευτεριάς
«Τίποτε δεν κερδίζεται χωρίς θυσίας
και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χωρίς αίμα».
Σκέψεις από το ημερολόγιο του ήρωα.
19 Νοεμβρίου 1958. Όταν ασυνείδητο και γνωστό προδοτικό χέρι τόλμησε να στραφεί πάνω από το κρησφύγετό του στο Δίκωμο, αποκαλύπτοντας στον εχθρό την εκεί παρουσία του, διέταξε τους συντρόφους του να παραδοθούν. Κι όταν μια τραχιά φωνή τον κάλεσε να βγει έξω, αντήχησε η βροντερή φωνή του Μιλτιάδη της Ε.Ο.Κ.Α.:
«Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας! Δε θα με βγάλετε ζωντανό από δω μέσα. Ελάτε, αν τολμάτε, να με βγάλετε!».
Κι οι γενναίοι, του πέταξαν χειροβομβίδες...
Ο Μάτσης δε ζούσε πια. Σφράγισε τους αγώνες του με τη θυσία του. Το όνειρό του ήταν να πέσει για την Ελλάδα. Κι έπεσε.
«Η γη δεν τον χωρούσε πια,
μικρό ήταν και το σπίτι.
Φεγγοβολήσαν οι ουρανοί
απ΄ την αντρειά του».
Όσοι πλησίασαν το μπαρουτοκαπνισμένο κρησφύγετο, είδαν τον ήρωα γερμένο στο πλάι, με το ένα του πόδι κομμένο. Πλησιάζοντας, είδαν να διαγράφεται στο γαλήνιο πρόσωπό του μια έκφραση βαθιάς ικανοποίησης. Στις αγκάλες του κρατούσε σφικτά τα δυο του αυτόματα.
Οι ηττημένοι Άγγλοι τον έθαψαν χωρίς καμιά τιμή στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Απ΄τις πιο φωτεινές μορφές του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν άνθρωπος με ιδανικά και σπάνιες αρετές, Γεννήθηκε στο Παλαιχώρι και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αμμόχωστο. Στη συνέχεια, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως φοιτητής διοργάνωνε τακτικές διαλέξεις εθνικής διαφώτισης στη Μακεδονία και επισκεπτόταν στρατιωτικά φυλάκια στα σύνορα, όπου μιλούσε για την Κύπρο.
Στρατολογήθηκε απ΄τους πρώτους στην Ε.Ο.Κ.Α. Συνελήφθη στο ανθρωπομάζωμα του Χάρντιγκ και οδηγήθηκε στην Ομορφίτα. Για πέντε μέρες τον κρατούσαν άγρυπνο, νηστικό και τον κτυπούσαν. Η ολοκληρωμένη προσωπικότητά του, η ευστροφία του πνεύματός του, η πηγαία ανθρωπιά και η ειλικρίνειά του άφησαν κατάπληκτους τους Άγγλους κατακτητές.
Ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ πήγε στις φυλακές και προσπάθησε να τον δελεάσει, προσφέροντάς του μισό εκατομμύριο κυπριακές λίρες, για να αποκαλύψει το κρησφύγετο του Διγενή.
Και ο Μάτσης άστραψε και βρόντησε:
«Εξοχότατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».
Από το Νοέμβριο του 1956 που απέδρασε, ως Τομεάρχης Κερύνειας ανέπτυξε πολυσχιδές έργο και πύρωνε καρδιές.
Γιατί ο Κυριάκος Μάτσης ήταν άνθρωπος ιδεολόγος, φιλοσοφημένος, επιβλητικός αλλά και ανθρωπιστής συνάμα.
Παραμονές της Πρωτοχρονιάς του 1958, έγραφε στους γονείς του:
«Πιστεύουμε ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα κι εσείς πρέπει να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μάς επιφυλάσσει την λαμπράν τύχην να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά μας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω, αν μπορεί να ονειρευθεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτή. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς, που να είναι πιο περήφανοι για τα παιδιά τους, παρά αυτών που έπεσαν για την πατρίδα».
Με διορατικότητα σπάνια για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, διείδε με μια ματιά παγκοσμιότητας, πως ο απελευθερωτικός μας αγώνας δεν ήταν αυτοσκοπός, πως θα έπρεπε έγκαιρα να διαπραγματευθούμε, γιατί οι Άγγλοι θα έφευγαν μεν, αλλά ότι φεύγοντας θα μας ενέπλεκαν σε όλεθρο και συμφορά.
Φωτισμένη προσωπικότητα ο Κυριάκος Μάτσης έγραψε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Έκλεξε όσον ημπορείς τον τρόπον του θανάτου σου. Ένας ωραίος θάνατος είναι η ευγενεστέρα πράξη της ζωής».
«Ο θάνατος πρέπει να είναι συνειδητός. Όχι περιττούς και τυχαίους θανάτους».
«Η ζωή είναι πολύτιμη».
Έχει μεγάλη σημασία τούτο, γιατί ενώ τη θεωρούσε τόσο πολύτιμη, ήταν νέος, εν τούτοις δε δίστασε να τη χαρίσει στην πατρίδα. Αυτό ήταν το μεγαλείο του ήρωα.
Σήμερα, 48 χρόνια μετά τη θυσία του, με τη μισή μας πατρίδα αλυσοδεμένη, κάτω από την μπότα του Αττίλα, ας θυμηθούμε τα λόγια του αγωνιστή του ΄21 Κανέλλου Δεληγιάννη, που είναι πολύ επίκαιρα και πρέπει να μας προβληματίσουν:
«Τι μας ωφελεί τόση ευδαιμονία, όταν στενάζει το έθνος μας»
Λαμπρό παράδειγμα ο Κυριάκος Μάτσης, που ήταν ένας αγωνιστής της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, ένας αγωνιστής με πανανθρώπινα οράματα.
Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη
Ο αγωνιστής της λευτεριάς
«Τίποτε δεν κερδίζεται χωρίς θυσίας
και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χωρίς αίμα».
Σκέψεις από το ημερολόγιο του ήρωα.
19 Νοεμβρίου 1958. Όταν ασυνείδητο και γνωστό προδοτικό χέρι τόλμησε να στραφεί πάνω από το κρησφύγετό του στο Δίκωμο, αποκαλύπτοντας στον εχθρό την εκεί παρουσία του, διέταξε τους συντρόφους του να παραδοθούν. Κι όταν μια τραχιά φωνή τον κάλεσε να βγει έξω, αντήχησε η βροντερή φωνή του Μιλτιάδη της Ε.Ο.Κ.Α.:
«Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας! Δε θα με βγάλετε ζωντανό από δω μέσα. Ελάτε, αν τολμάτε, να με βγάλετε!».
Κι οι γενναίοι, του πέταξαν χειροβομβίδες...
Ο Μάτσης δε ζούσε πια. Σφράγισε τους αγώνες του με τη θυσία του. Το όνειρό του ήταν να πέσει για την Ελλάδα. Κι έπεσε.
«Η γη δεν τον χωρούσε πια,
μικρό ήταν και το σπίτι.
Φεγγοβολήσαν οι ουρανοί
απ΄ την αντρειά του».
Όσοι πλησίασαν το μπαρουτοκαπνισμένο κρησφύγετο, είδαν τον ήρωα γερμένο στο πλάι, με το ένα του πόδι κομμένο. Πλησιάζοντας, είδαν να διαγράφεται στο γαλήνιο πρόσωπό του μια έκφραση βαθιάς ικανοποίησης. Στις αγκάλες του κρατούσε σφικτά τα δυο του αυτόματα.
Οι ηττημένοι Άγγλοι τον έθαψαν χωρίς καμιά τιμή στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Απ΄τις πιο φωτεινές μορφές του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν άνθρωπος με ιδανικά και σπάνιες αρετές, Γεννήθηκε στο Παλαιχώρι και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αμμόχωστο. Στη συνέχεια, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως φοιτητής διοργάνωνε τακτικές διαλέξεις εθνικής διαφώτισης στη Μακεδονία και επισκεπτόταν στρατιωτικά φυλάκια στα σύνορα, όπου μιλούσε για την Κύπρο.
Στρατολογήθηκε απ΄τους πρώτους στην Ε.Ο.Κ.Α. Συνελήφθη στο ανθρωπομάζωμα του Χάρντιγκ και οδηγήθηκε στην Ομορφίτα. Για πέντε μέρες τον κρατούσαν άγρυπνο, νηστικό και τον κτυπούσαν. Η ολοκληρωμένη προσωπικότητά του, η ευστροφία του πνεύματός του, η πηγαία ανθρωπιά και η ειλικρίνειά του άφησαν κατάπληκτους τους Άγγλους κατακτητές.
Ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ πήγε στις φυλακές και προσπάθησε να τον δελεάσει, προσφέροντάς του μισό εκατομμύριο κυπριακές λίρες, για να αποκαλύψει το κρησφύγετο του Διγενή.
Και ο Μάτσης άστραψε και βρόντησε:
«Εξοχότατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».
Από το Νοέμβριο του 1956 που απέδρασε, ως Τομεάρχης Κερύνειας ανέπτυξε πολυσχιδές έργο και πύρωνε καρδιές.
Γιατί ο Κυριάκος Μάτσης ήταν άνθρωπος ιδεολόγος, φιλοσοφημένος, επιβλητικός αλλά και ανθρωπιστής συνάμα.
Παραμονές της Πρωτοχρονιάς του 1958, έγραφε στους γονείς του:
«Πιστεύουμε ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα κι εσείς πρέπει να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μάς επιφυλάσσει την λαμπράν τύχην να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά μας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω, αν μπορεί να ονειρευθεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτή. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς, που να είναι πιο περήφανοι για τα παιδιά τους, παρά αυτών που έπεσαν για την πατρίδα».
Με διορατικότητα σπάνια για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, διείδε με μια ματιά παγκοσμιότητας, πως ο απελευθερωτικός μας αγώνας δεν ήταν αυτοσκοπός, πως θα έπρεπε έγκαιρα να διαπραγματευθούμε, γιατί οι Άγγλοι θα έφευγαν μεν, αλλά ότι φεύγοντας θα μας ενέπλεκαν σε όλεθρο και συμφορά.
Φωτισμένη προσωπικότητα ο Κυριάκος Μάτσης έγραψε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Έκλεξε όσον ημπορείς τον τρόπον του θανάτου σου. Ένας ωραίος θάνατος είναι η ευγενεστέρα πράξη της ζωής».
«Ο θάνατος πρέπει να είναι συνειδητός. Όχι περιττούς και τυχαίους θανάτους».
«Η ζωή είναι πολύτιμη».
Έχει μεγάλη σημασία τούτο, γιατί ενώ τη θεωρούσε τόσο πολύτιμη, ήταν νέος, εν τούτοις δε δίστασε να τη χαρίσει στην πατρίδα. Αυτό ήταν το μεγαλείο του ήρωα.
Σήμερα, 48 χρόνια μετά τη θυσία του, με τη μισή μας πατρίδα αλυσοδεμένη, κάτω από την μπότα του Αττίλα, ας θυμηθούμε τα λόγια του αγωνιστή του ΄21 Κανέλλου Δεληγιάννη, που είναι πολύ επίκαιρα και πρέπει να μας προβληματίσουν:
«Τι μας ωφελεί τόση ευδαιμονία, όταν στενάζει το έθνος μας»
Λαμπρό παράδειγμα ο Κυριάκος Μάτσης, που ήταν ένας αγωνιστής της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, ένας αγωνιστής με πανανθρώπινα οράματα.
Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου