Παρουσίαση Βιβλίου

Δρ Παναγιώτης Μαύρος

EDUCATION Plus

ΠΑΙΔΕΙΑ

Λάρνακα, 2010

Κάθε Κυριακή, ο φίλος Δρ. Παναγιώτης Μαύρος, εδώ και πολλά χρόνια, γράφει ένα άρθρο σε εφημερίδα, παλαιότερα στον Φιλελεύθερο και εδώ και κάποια χρόνια στον Πολίτη, όπου αναλύει θέματα εκπαιδευτικά κυρίως, μα και πολιτικά, με ένα δικό του προσωπικό στυλ.

Εκπαιδευτικός με όραμα και με πολλή αγάπη για τους μαθητές του, όταν ήταν στην έδρα, και για τους καθηγητές του, τώρα που είναι επιθεωρητής, ο Παναγιώτης Μαύρος δεν μένει απαθής μπροστά στα χρόνια και σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης, αλλά προβληματίζεται και θέλει να μοιραστεί τις ανησυχίες του αυτές με άλλους συμπολίτες του, όχι μόνο εκπαιδευτικούς, αλλά και ανθρώπους ευαισθητοποιημένους σ’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, μετά το εθνικό μας θέμα.

Το εθνικό μας θέμα είναι μια χαίνουσα πληγή στην ψυχή και την καρδιά του Παναγιώτη. Νιώθω ότι είναι από τους ελάχιστους Κυπρίους που είναι δοσμένοι ολόψυχα στο «μέγα καλό και πρώτο», αυτό της επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος. Είναι τόσο παθιασμένος, που κι εγώ ακόμη που ποθώ όσο λίγοι το Λευκόνοικό μου, φοβάμαι ότι κάποια στιγμή, αν δεν έρθει το ποθούμενο, θα απογοητευτεί πολύ. Φοβάμαι τη στιγμή της διάψευσης των ελπίδων και των οραματισμών του. Γιατί, στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, που επικρατεί αυτό που διαχρονικά κυβερνούσε τις ανθρώπινες κοινωνίες, δηλαδή το δίκαιο της πυγμής, το δίκαιο του ισχυροτέρου, όλα πρέπει να τα περιμένουμε και για όλα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.

Αναντίρρητα, ο φίλτατος Παναγιώτης Μαύρος είναι ο ενεργός πολίτης του 21ου αιώνα, ο σκεπτόμενος, ο αυτόφωτος και αυτοπροσδιοριζόμενος, ο per se, ο ελεύθερος από προκαταλήψεις και σύνδρομα του περελθόντος.

Θα ήθελα να τον συγχαρώ για το νέο του βιβλίο Education plus Παιδεία, μια αξιόλογη έκδοση, δίγλωσση, όπως φαίνεται και από τον τίτλο. Το αφιερώνει στους συναδέλφους του και ως προμετωπίδα έχει την άποψη του Θουκυδίδη: «Δεν λέμε ότι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά ασχολούνται μετά του οίκου τους. Λέμε ότι δεν έχουν καθόλου θέση εδώ».

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγγραφέας ασχολείται με την ακαδημαϊκή, παιδαγωγική, γλωσσολογική, κοινωνική και πολιτική διάσταση της παιδείας, ενώ στο τέλος, προσπαθεί να δώσει λύσεις σε όλα τα προβλήματα που αναφύονται. Ο ίδιος σημειώνει στον πρόλογό του:

«Επιβάλλεται, λοιπόν, να είμαστε εν εγρηγόρσει για σωστό προγραμματισμό και προσφορά ποιοτικής εκπαίδευσης που θα υπηρετήσει την Κύπρο και τη νέα γενιά μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, μιας κοινής πατρίδας για Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, που θα εργάζονται ειρηνικά για το γενικό καλό». Είναι χρήσιμο να αναφέρω κάποια θέματα που πραγματεύεται, όπως τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη Δημιουργική-Κριτική σκέψη, τη Γλωσσική Πολυμορφία, τις Γλώσσες Εργασίας, τα Ωχαδελφικά Σύνδρομα, τα παιδιά Αποδήμων στο Κυπριακό Σχολείο, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τη συνταξιοδότηση στο 63ο κ.ά. Εκτός, όμως, από αυτά τα κείμενα, μου άρεσαν και «Η Μεγάλη της Μόρφου Γιορτή», «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Εφήβων», και «Οι μαθητές μας στο χακί».

Επιλογικά, τα κείμενα του φίλου Παναγιώτη Μαύρου είναι πολύ ενδιαφέροντα, οι απόψεις του έχουν την προσωπική του σφραγίδα, οι προβληματισμοί του φανερώνουν την αγωνία του για τη νέα γενιά και για την επανένωση της πατρίδας μας. Εύχομαι στο βιβλίο να’ ναι καλοτάξιδο και στον συγγραφέα ευόδωση της λαχτάρας της ψυχής του που δεν είναι άλλη από την επίλυση του προβλήματος του νησιού μας.