Εδώ και τέσσερα χρόνια το Λύκειο Λατσιών(λειτούργησε το 2005) παρουσιάζει κάθε χρόνο τη θεατρική του παράσταση που αγκαλιάστηκε με αγάπη από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ιδιαιτέρως, όμως, από τους μαθητές μας. Φέτος, πιστεύω ακράδαντα, ότι η επιτυχία της θεατρικής μας παράστασης ήταν μοναδική και άφησε σε όλους μας υπέροχα συναισθήματα.
Ο τίτλος της θεατρικής παράστασης ήταν «Πυγμαλίωνος και Γαλατείας». Είναι γνωστός ο μύθος του Πάφιου γλύπτη Πυγμαλίωνα που έδωσε ζωή στο άγαλμα που έφτιαξε από ελεφαντόδοντο και το ονόμασε Γαλάτεια. Όπως ο καλλιτέχνης Πυγμαλίωνας, έτσι και ο δάσκαλος είναι δημιουργός που σμιλεύει ψυχές, δίνει μορφή, μορφώνει το κάθε παιδί.
Αυτός ο μύθος ενσαρκώθηκε σε δύο αποσπάσματα που όλοι τα γνωρίζουμε από τις κινηματογραφικές ταινίες, «Η Μελωδία της Ευτυχίας» και «Ωραία μου κυρία». Αρχικά, στη «Μελωδία της Ευτυχίας» μια δόκιμη μοναχή αναλαμβάνει να φροντίζει τα επτά ατίθασα, ορφανά από μητέρα, παιδιά ενός αυστριακού πλοιάρχου που αντιτίθεται στη γερμανική κατοχή της πατρίδας του. Ήταν μια πολύ γλυκιά παράσταση με όλα τα παιδιά να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να σκορπίζουν άφθονο γέλιο.
Οι σκηνές στο μοναστήρι με την ηγουμένη και τη ζωηρή μοναχή Μαρία που όλο ξεχνιέται στο βουνό και κατόπιν η άφιξη της Μαρίας στο σπίτι του πλοιάρχου με τις σκανταλιές των παιδιών και τον μοναδικό τρόπο της Μαρίας να τα τιθασεύσει και να τα κάνει να την αγαπήσουν, μας συγκίνησαν και ταυτόχρονα μας μετέδωσαν το μήνυμα ότι με την παιδεία η ψυχή του ανθρώπου ημερεύει και εξευγενίζεται.
Στο δεύτερο απόσπασμα, «Ωραία μου Κυρία», ένας περίφημος καθηγητής Γλωσσολογίας μαζί με έναν φίλο του στρατηγό συναντούν ένα απόγευμα μια λαϊκή ανθοπώλιδα, μια αθυρόστομη λουλουδού. Ο καθηγητής στοιχηματίζει με τον φίλο του ότι μπορεί με τη διδασκαλία της σωστής αγγλικής γλώσσας να τη μεταμορφώσει σε κυρία της υψηλής κοινωνίας.
Είναι γνωστές οι ξεκαρδιστικές ατάκες της λουλουδούς και οι απείρου κάλλους διάλογοί της μαζί με τους δυο φίλους, οι ανεπιτυχείς προσπάθειες του δασκάλου να τη μεταπλάσει, να της εμφυσήσει τον έρωτα του καλού, να δώσει ομορφιά στη σκέψη και την ψυχή της. Τέλος, μετά από αγώνα, υπομονή, επιμονή και πίστη στην αποστολή του, ο δάσκαλος κατόρθωσε να κερδίσει το στοίχημα…Η Ελίζα γίνεται περιζήτητη στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας.
Πραγματικά, ήταν μια απολαυστικότατη παράσταση την οποία τα παιδιά μας αφιέρωσαν στην καλή τους Διευθύντρια, την κυρία Αναστασία Χατζηβασιλείου, την πνευματική τους Μητέρα που ήταν γι’ αυτά πάντοτε μια ανοικτή αγκαλιά, συνδυάζοντας την παιδαγωγική αυστηρότητα με την παιδαγωγική χάρη.
Παρόλο που ομολογουμένως όλοι και όλες που πήραν μέρος στην παράσταση, αφιερώνοντας πολλές ώρες από την προσωπική τους ξεκούραση, ήταν καταπληκτικοί και καταπληκτικές, αγγίζοντας τα όρια του επαγγελματισμού, δεν θα μπορούσα να μην υποκύψω στον πειρασμό να αναφέρω ότι με συνάρπασαν ιδιαίτερα κάποια παιδιά με πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως η Μοναχή Μαρία, που την ενσάρκωνε υπέροχα η Ευρυδίκη Κασάπη, η ηγουμένη-Ειρήνη Χατζηγιακουμή, οι μοναχές και τα παιδιά, ο καθηγητής Χίγγινς-Κυπριανίδης Αντρέας, με τη στεντόρεια φωνή, όπως και η λουλουδού που την υποδύθηκε καταπληκτικά η πολυτάλαντη Γεωργία Χαραλάμπους και μας χάρισε στιγμές απόλυτης ευτυχίας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αποδώσω τα εύσημα στον ιθύνοντα νου της όλης παράστασης, την καλή μου φίλη και αδιόρθωτη λάτρη του θεάτρου, τη φιλόλογο, Β.Δ. κ .Γιώτα Μηχανικού που με το μεράκι, την εργατικότητα και το κέφι της εργάστηκε για πολλούς μήνες μαζί με τα παιδιά, τα δίδαξε, τα ενέπνευσε και τα οδήγησε στην αληθινή παιδεία. Σίγουρα, όσο υπάρχουν τέτοιοι εμπνευσμένοι και ταλαντούχοι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά μας θα κατακτούν τα όνειρά τους.
Ο τίτλος της θεατρικής παράστασης ήταν «Πυγμαλίωνος και Γαλατείας». Είναι γνωστός ο μύθος του Πάφιου γλύπτη Πυγμαλίωνα που έδωσε ζωή στο άγαλμα που έφτιαξε από ελεφαντόδοντο και το ονόμασε Γαλάτεια. Όπως ο καλλιτέχνης Πυγμαλίωνας, έτσι και ο δάσκαλος είναι δημιουργός που σμιλεύει ψυχές, δίνει μορφή, μορφώνει το κάθε παιδί.
Αυτός ο μύθος ενσαρκώθηκε σε δύο αποσπάσματα που όλοι τα γνωρίζουμε από τις κινηματογραφικές ταινίες, «Η Μελωδία της Ευτυχίας» και «Ωραία μου κυρία». Αρχικά, στη «Μελωδία της Ευτυχίας» μια δόκιμη μοναχή αναλαμβάνει να φροντίζει τα επτά ατίθασα, ορφανά από μητέρα, παιδιά ενός αυστριακού πλοιάρχου που αντιτίθεται στη γερμανική κατοχή της πατρίδας του. Ήταν μια πολύ γλυκιά παράσταση με όλα τα παιδιά να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να σκορπίζουν άφθονο γέλιο.
Οι σκηνές στο μοναστήρι με την ηγουμένη και τη ζωηρή μοναχή Μαρία που όλο ξεχνιέται στο βουνό και κατόπιν η άφιξη της Μαρίας στο σπίτι του πλοιάρχου με τις σκανταλιές των παιδιών και τον μοναδικό τρόπο της Μαρίας να τα τιθασεύσει και να τα κάνει να την αγαπήσουν, μας συγκίνησαν και ταυτόχρονα μας μετέδωσαν το μήνυμα ότι με την παιδεία η ψυχή του ανθρώπου ημερεύει και εξευγενίζεται.
Στο δεύτερο απόσπασμα, «Ωραία μου Κυρία», ένας περίφημος καθηγητής Γλωσσολογίας μαζί με έναν φίλο του στρατηγό συναντούν ένα απόγευμα μια λαϊκή ανθοπώλιδα, μια αθυρόστομη λουλουδού. Ο καθηγητής στοιχηματίζει με τον φίλο του ότι μπορεί με τη διδασκαλία της σωστής αγγλικής γλώσσας να τη μεταμορφώσει σε κυρία της υψηλής κοινωνίας.
Είναι γνωστές οι ξεκαρδιστικές ατάκες της λουλουδούς και οι απείρου κάλλους διάλογοί της μαζί με τους δυο φίλους, οι ανεπιτυχείς προσπάθειες του δασκάλου να τη μεταπλάσει, να της εμφυσήσει τον έρωτα του καλού, να δώσει ομορφιά στη σκέψη και την ψυχή της. Τέλος, μετά από αγώνα, υπομονή, επιμονή και πίστη στην αποστολή του, ο δάσκαλος κατόρθωσε να κερδίσει το στοίχημα…Η Ελίζα γίνεται περιζήτητη στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας.
Πραγματικά, ήταν μια απολαυστικότατη παράσταση την οποία τα παιδιά μας αφιέρωσαν στην καλή τους Διευθύντρια, την κυρία Αναστασία Χατζηβασιλείου, την πνευματική τους Μητέρα που ήταν γι’ αυτά πάντοτε μια ανοικτή αγκαλιά, συνδυάζοντας την παιδαγωγική αυστηρότητα με την παιδαγωγική χάρη.
Παρόλο που ομολογουμένως όλοι και όλες που πήραν μέρος στην παράσταση, αφιερώνοντας πολλές ώρες από την προσωπική τους ξεκούραση, ήταν καταπληκτικοί και καταπληκτικές, αγγίζοντας τα όρια του επαγγελματισμού, δεν θα μπορούσα να μην υποκύψω στον πειρασμό να αναφέρω ότι με συνάρπασαν ιδιαίτερα κάποια παιδιά με πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως η Μοναχή Μαρία, που την ενσάρκωνε υπέροχα η Ευρυδίκη Κασάπη, η ηγουμένη-Ειρήνη Χατζηγιακουμή, οι μοναχές και τα παιδιά, ο καθηγητής Χίγγινς-Κυπριανίδης Αντρέας, με τη στεντόρεια φωνή, όπως και η λουλουδού που την υποδύθηκε καταπληκτικά η πολυτάλαντη Γεωργία Χαραλάμπους και μας χάρισε στιγμές απόλυτης ευτυχίας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αποδώσω τα εύσημα στον ιθύνοντα νου της όλης παράστασης, την καλή μου φίλη και αδιόρθωτη λάτρη του θεάτρου, τη φιλόλογο, Β.Δ. κ .Γιώτα Μηχανικού που με το μεράκι, την εργατικότητα και το κέφι της εργάστηκε για πολλούς μήνες μαζί με τα παιδιά, τα δίδαξε, τα ενέπνευσε και τα οδήγησε στην αληθινή παιδεία. Σίγουρα, όσο υπάρχουν τέτοιοι εμπνευσμένοι και ταλαντούχοι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά μας θα κατακτούν τα όνειρά τους.
Ζήνα, χαιρετώ κι σπό εδώ, για να πω και πάλι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφή-- Η φωτογραφία είναι στο Αγιο Όρος, η μονή πίσω είναι του Σίμωνος Πέτρου.
-- Συγχαρητήρια για όλους όσους συνέβαλαν στη παράσταση που περιγράφεις. Τα παιδιά με τέτοιους δασκάλους δεν μπορεί παρά να πετύχουν στη ζωή τους!
Μάκη μου, καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς περνάς τις διακοπές στην Κύπρο;
Εμείς ψες ξενυκτήσαμε λόγω εκλογών και σήμερα ήταν αρκετά δύσκολο το πρωινό ξύπνημα. Χαρήκαμε για το αποτέλεσμα βέβαια, αλλά προσωπικά θα ήθελα να βγει και ο Χριστόφορος Φωκαίδης, ένα σοβαρό και ικανότατο νέο παιδί, από το Λευκόνοικο και τη Λύση. Αλλά στην τρίτη κατανομή η έδρα αντί να πάει στην Αμμόχωστο, πήγε στη Λάρνακα για τον ΔΗ.ΣΥ.
Καλή βδομάδα!
Θα έλθω στην Κίκα την Παρασκευή το απόγευμα
Kαλησπέρα Ζήνα. Στη Κύπρο ΠΑΝΤΑ περνώ καλά για πολλούς και διάφορους λόγους, εκτός βεβαίως του ότι βλέπω αγαπημένα πρόσωπα! -- Για τις εκλογές δεν έχω τίποτα να πω, διότι αφ'ενός έχω γίνει.... "καλαμαράς" και αφ' ετέρου "αι του βίου μέριμναι" για πολλά χρόνια μου στέρησαν τη δυνατότητα να παρακολουθώ τα δρώμενα της Κύπρου. Δεν ξέρω ούτε πρόσωπα, ούτε καν καλά δεν ξέρω τα κόμματα! Θα τα πούμε λοιπόν από κοντα μεθαύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφή