Συνέχεια Παρουσίασης Βιβλίου "Ταξιδιωτικές Περιπλανήσεις" της Κίκας Ολυμπίου

Το 2008 ήλθε η ώρα της Αμερικής. Εδώ η συγγραφέας θυμάται την «Καλύβα του μπαρμπα- Θωμά» και τις μαγικές στιγμές που της χάρισε το «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν». «Οι φωτισμένοι ουρανοξύστες του Μανχάταν μας υποδέχονται μ’ όλη τη φαντασμαγορική τους φωτοχυσία». Πρώτη εντύπωση: οι τεράστιες λεωφόροι μα και ο ενθουσιασμός για την ευκολία με την οποία μπορείς να περπατήσεις αυτή την πόλη των εκατομμυρίων. Στο Μπροντγουέι  απόλαυσαν το μιούζικαλ “Mamma Mia” και περπάτησαν στην «Times Square» στις 11 το βράδυ μέσα στη φωτοπλημμύρα.

Times Square

 Τους ξαφνιάζει η ευγένεια, ο αυθορμητισμός και η απλότητα του κόσμου. Ανεβαίνουν στο «Empire State Building» με τους 110  ορόφους του και κατευθύνονται προς το Άγαλμα της Ελευθερίας και το «Ellis Island», όπου παρακολουθούν μέσα από τις φωτογραφίες την ιστορία του νησιού. Για τη συγγραφέα η Νέα Υόρκη δημιουργεί το αίσθημα της οικειότητας. 

Σέντραλ Παρκ

Απολαμβάνουν το Σέντραλ Παρκ και φέρνουν στο μυαλό τους τον Τζον Λένον, ενώ στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης  ανυπομονούν να γνωρίσουν τη συλλογή «Censola», και νιώθουν σαν να βλέπουν «κάποιο συμπατριώτη τους σε ξένο τόπο». Συγκινούνται, ακόμη, και με τους βυζαντινούς δίσκους της Λάμπουσας που βρίσκονται εδώ.

Στη συνέχεια, κατευθύνονται οδικώς προς την Ουάσινγκτον μέσα από τη Φιλαδέλφεια, τη Βαλτιμόρη και το Ατλάντικ Σίτυ. «Ευρύχωρη και πράσινη, ήρεμη, αποπνέοντας μια αριστοκρατική γαλήνη, χωρίς τους ουρανοξύστες και τη νευρώδη δραστηριότητα της Νέας Υόρκης, αυτή την εικόνα διατηρώ από την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα των Η.Π.Α., την Ουάσινγκτον», ξεκινά την αφήγησή της η συγγραφέας.  

Στην Ουάσινγκτον που είναι «μια πόλη χωρίς ιστορικό παρελθόν, που προσπάθησε να το δημιουργήσει με τον αρχαίο ελληνικό ρυθμό που κυριαρχεί παντού», την εντυπωσιάζουν η πρακτικότητα και η συμμετρία στον σχεδιασμό της πόλης, τα μνημεία του Ρούσβελτ, του Λίνκολν,

                                                            

     Τάφος Τζων Κέννεντι

                                                                    του Ουάσινγκτον, αλλά κυρίως το Πολιτιστικό Κέντρο Τεχνών Τζον Κένεντι και το Κοιμητήριο  Άρλιγκτον,όπου αναπαύεται η τραγική μορφή του δολοφονηθέντος προέδρου.

Επιπλέον, επισκέπτονται την Τζωρτζτάουν, τη γραφική συνοικία με τα παλιά αριστοκρατικά σπίτια, και μπροστά στο μνημείο του Λίνκολν θυμάται την ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «I have a dream».

Η περιήγηση στην αμερικανική ήπειρο συνεχίζεται με τους καταρράχτες του Νιαγάρα  και φτάνει στο Τορόντο.

Το πιο γνωστό αρχιτεκτονικό μνημείο του Τορόντο είναι ο πύργος CN που υψώνεται 533 μ. από το έδαφος.

Περνούν από την ελληνική συνοικία και ενθουσιάζονται με τις ελληνικές επιγραφές, επισκέπτονται το πολυκατάστημα Eaton’s και τη λίμνη Οντάριο, όπου η βροχή τούς αναγκάζει να επιστρέψουν στο ξενοδοχείο.  

Στο τέλος του ταξιδιού, η Κίκα Ολυμπίου καταλήγει: «Τη θαύμασα και την αγάπησα την Αμερική. Θα’θελα, όμως, να ζήσω για πάντα εκεί; Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται. Όχι. Όχι τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις που είδα. Ίσως σε κάποια μικρή, απομονωμένη πόλη της, απ’ αυτές που μοιάζουν ξεχασμένες από θεούς κι ανθρώπους, εκεί όπου η ζωή κυλάει ατάραχα ομοιόμορφη, μακριά από την πολυβασανισμένη ζωή της Ανατολικής Μεσογείου. Και πάλι ίσως…».

Λιαστά χταπόδια στο Πλωμάρι 

Μετά το Πάσχα στη Λέσβο, ξεκινά η κρουαζιέρα το 2009 στη Μεσόγειο, το Αιγαίο Πέλαγος και τον Εύξεινο Πόντο. Σημειώνει η συγγραφέας: «Ξεκινώ σήμερα για ένα ταξίδι που χρόνια ονειρευόμουν, μα που δεν ήλπιζα πως θα μπορούσα να πραγματοποιήσω ποτέ. Κι όμως, να’ μαι που ξεκινώ για εκεί, όπου για αιώνες άνθησε ο ελληνικός πολιτισμός. Για εκεί όπου οι Αργοναύτες αναζήτησαν το χρυσόμαλλο δέρας. Εκεί, όπου ο Ορέστης ξαναβρήκε τη χαμένη του αδελφή. Εκεί, όπου Έλληνες έμποροι οραματίστηκαν την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Ξεκινώ για τη Μαύρη Θάλασσα».

Ηλιοβασίλεμα στη Μαύρη Θάλασσα

Οία

Το ταξίδι ξεκινά από το Σορέντο, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί στους καταπράσινους λόφους κάθονταν οι σειρήνες και μάγευαν με το τραγούδι τους, τους ναυτικούς. Από τη Σαντορίνη, με το ηλιοβασίλεμα της Οίας, 
φτάνουν στο Κουσάντασι, τη Νέα Έφεσο, όπου θυμούνται την Αιολική γη και την Προς Εφεσίους Επιστολή του Απ. Παύλου, ενώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης, όλα φωτίζουν για το ελληνικό παρελθόν της, παρά την προσπάθεια των ξεναγών να το αποσιωπήσουν.

Γλάροι στο Αιγαίο

 Ακολουθεί η Χίος, όπου αυθόρμητα θυμούνται τη «Χιώτισσα» του Βασίλη Μιχαηλίδη, εκκλησιάζονται ακολούθως στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, σταματούν στη Σινώπη, «μια μικρή, επαρχιακή, νωθρή, τουρκική πόλη στο βορειότερο σημείο της τουρκικής ευξείνειας ακτής». Μπαίνοντας μέσα στο μικρό Μουσείο της πόλης «αναπνέουμε Ελλάδα». Ήταν πρωτεύουσα του Μιθριδάτη και πατρίδα του Διογένη, όπου ζούσαν μερικές χιλιάδες Έλληνες.

Επόμενος σταθμός η Γιάλτα η ξακουστή. 

Γιάλτα

«Αυτόν τον πανέμορφο τόπο διάλεξαν οι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Ρούσβελτ, Τσόρτσιλ και Στάλιν για να συναντηθούν και να μοιράσουν τον κόσμο».

Άποψη της Γιάλτας

Εδώ επισκέπτονται το σπίτι του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Άντον Τσέχοφ, το παλάτι Αλούπκα, το παλάτι Λιβάδεια 

Παλάτι Λιβάδεια

στο οποίο η βασιλική οικογένεια της Ρωσίας, του τελευταίου Τσάρου, του Νικόλαου του Β΄, έμεινε μόνο τέσσερις φορές, ενώ τη Γιάλτα την ανακάλυψε ο τσάρος Αλέξανδρος Β΄ και από τότε έγινε η θερινή πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας.

Μετά τη Γιάλτα, ακολουθεί η Σεβαστούπολη στην οποία με ειδική συμφωνία ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας σταθμεύει εκεί. 

Σήμερα, είναι μια όμορφη ανοικοδομημένη πόλη που δεν θυμίζει τίποτα από τις καταστροφές που υπέστη στο παρελθόν. Στο Μουσείο Πανόραμα φαίνεται η πολιορκία και η άμυνα της Πόλης από τους Αγγλογάλλους το 1855 στη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Το πιο αξιοθέατο στη Σεβαστούπολη για τους Έλληνες εκδρομείς είναι τα ερείπια της αρχαίας Χερσονήσου, 

Αρχαίο Θέατρο Χερσονήσου

Αρχαία Χερσώνα

 ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Βλαδιμήρου τιμά τη Σεβαστούπολη ως λίκνο του Ρωσικού Ορθόδοξου Χριστιανισμού, μια που εδώ τον 9^ο αιώνα ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.

«Και να την που προβάλλει  μπροστά μας, πανέμορφη μέσα στο ηλιόφωτο, καλοκαιρινό πρωινό, αυτή για την οποία κυρίως ξεκινήσαμε τ’ ωραίο ταξίδι». Οδησσός! Μια καινούργια πόλη 200 μόνο χρόνων, δημιούργημα της Μεγάλης Αικατερίνης θεωρείται «το μαργαριτάρι της Μαύρης Θάλασσας».

Σκάλα Ποτέμκιν

Εδώ εξορίστηκε για λίγο ο αγαπημένος ποιητής Πούσκιν, το μνημείο του οποίου υψώνεται μπροστά από το Δημαρχείο με τη νεοκλασική πρόσοψη. Από τα ωραιότερα κτήρια της Οδησσού είναι το θέατρο Όπερας και Μπαλέτου, κτισμένο το 1837 από Βιεννέζους αρχιτέκτονες, ενώ εντύπωση τους προκαλεί και η Σκάλα Ποτέμκιν που κτίστηκε το 1840 σαν μια μεγαλοπρεπής είσοδος από τη θάλασσα στην πόλη.

Μουσείο Φιλικής Εταιρείας

 «Μα εκεί που η καρδιά μας κτυπά συγκινημένη, εκεί όπου με άκρα ευλάβεια και σιωπή μπαίνουμε, είναι το μικρό, ασήμαντο εξωτερικά, απέριττο σπίτι της Φιλικής Εταιρείας».

Τελευταίος σταθμός τους η Βάρνα της Βουλγαρίας, το διάσημο θέρετρο. Κτισμένη και αυτή από Έλληνες, της φέρνει στον νου τους πολέμους των Βουλγάρων για τη Μακεδονία,, τον Βουλγαροκτόνο και τους τυφλωμένους Βουλγάρους, «Τα Μυστικά του Βάλτου» και την Πηνελόπη Δέλτα.

Στο ένατο κεφάλαιο, η συγγραφέας μάς ταξιδεύει στο μαγικό Πιεστάνυ της Σλοβακίας, 

Πιεστάνυ

ένα θεραπευτήριο στο κέντρο μιας πανέμορφης, καταπράσινης, γαλήνιας φύσης, όπου απολαμβάνεις ηρεμία, αναζωογόνηση και ανανέωση. Απέχει δυο ώρες από τη Βιέννη και έχει παράδοση στις ιαματικές πηγές από τον 16^ο αιώνα.

Η βασίλισσα Σίσυ

Το 2011 η Κίκα Ολυμπίου επισκέπτεται γι’ άλλη μια φορά τη Γερμανία, μετά από 16 χρόνια από το πρώτο της ταξίδι. Άλλαξαν πολλά πράγματα από τότε. «Άλλαξαν, άραγε και οι άνθρωποι;», διερωτάται η συγγραφέας. Στο Μουσείο της Περγάμου, όπως και σε όλο το Νησί των Μουσείων, γίνονται έργα ανακαίνισης. Η περιήγηση στο όμορφο Βερολίνο ξεκινά με μια κρουαζιέρα στον ποταμό Σπρέε. 

Ακολουθεί η Πύλη του Βραδεμβούργου, το 

Μνημείο του      Ολοκαυτώματος για τους Εβραίους,

το τείχος του Βερολίνου που γκρεμίστηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1989, καλυμμένο με ζωηρά γκράφιτι. 

Σπίτι της Λογοτεχνίας

Μια λάτρης, όμως, των βιβλίων, δεν θα μπορούσε να μην επισκεφθεί το σπίτι της λογοτεχνίας, «ένα ωραίο παλιό αρχοντικό του 1889, κέντρο λογοτεχνίας, εκθέσεων, συμποσίων, διαλέξεων, συζητήσεων. Και μέσα ένας δροσερός κήπος, συντροφιές κουβεντιάζουν ήσυχα. Χωρίς άλλο και για βιβλία».

Ακολουθεί  το βραδινό κονσέρτο με Μπραμς και Μότσαρτ στον Καθεδρικό Ναό, το Dom, κι η σκέψη πετά και πάλι στον Σεφέρη με τις «υπέρογκες αρχιτεκτονικές». 

Σε απόσταση 30 χμ. από το Βερολίνο βρίσκεται το Πότσνταμ «μέσα σ’ ένα καταπράσινο, ειδυλλιακό περιβάλλον, πλάι στον ποταμό Χάβελ, μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη όχι μόνο την ομορφιά του παρόντος του αλλά και μια ευκαιρία αναπόλησης του παρελθόντος».

 Η χρυσή εποχή του Πότσνταμ υπήρξε η περίοδος της βασιλείας του Φρειδερίκου Β΄, που με την αγάπη του για τις καλές τέχνες και το διάβασμα, ως γνήσιος εκπρόσωπος της «φωτισμένης δεσποτείας», κατέστησε το Πότσνταμ, μια επιβλητική βασιλική πόλη, ένα έργο τέχνης,

Σανσουσί

 με κορυφαίο ανάμεσα στα οικοδομήματα το Σανσουσί, σε στυλ ροκοκό.

Δρέσδη

Η Κίκα Ολυμπίου το ομολογεί ότι αυτό το ταξίδι το έκανε για να επισκεφθεί τη Δρέσδη, τη «Φλωρεντία του Έλβα», ένα ζωντανό μουσείο. Απόλαυσε τη δίωρη κρουαζιέρα στον Έλβα.

 Μετά τη Δρέσδη ακολουθεί η Λειψία, "το μικρό Παρίσι" όπου γευματίζουν σε ένα εστιατόριο που ήταν η αγαπημένη ταβέρνα του Γκαίτε, όταν ως φοιτητής έτρωγε εδώ. Το Πανεπιστήμιό της είναι πολύ παλιό, όπως και η βιβλιοθήκη με εκατομμύρια τόμους βιβλία. 

Λειψία

Η Λειψία μάς είναι γνωστή από τα φοιτητικά μας χρόνια ως εκδοτικό κέντρο με δεκάδες εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία. Εδώ, επίσης, στην γοτθική εκκλησία του Αγίου Θωμά, ο Λούθηρος εισήγαγε τη μεταρρύθμιση στη Σαξονία, αλλά και ο Μπαχ διηύθυνε τη διάσημη παιδική χορωδία του και για 27 ολόκληρα χρόνια έψαλλε και έπαιζε το εκκλησιαστικό όργανο, «γοητεύοντας τους πιστούς με τη μουσική του».

Αξίζει να τονίσουμε ότι εδώ ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1989 η "ειρηνική επανάσταση" των πολιτών της Λ.Δ.Γ, που με βασικό σύνθημα "Εμείς είμαστε ο λαός" συνέβαλε στην πτώση του καθεστώτος.

Είσοδος στα Γιουνιβέρσαλ Στούντιος

Το 2011 η συγγραφέας έκανε και δεύτερο πλουν στην Αμερική. Αυτή τη φορά στη Δυτική Ακτή.

Σάντα Μόνικα

 Γιατί; Προσπαθεί να βρει τους λόγους που την ελκύουν, αλλά είναι πάρα πολλοί. «Ξέρω μόνο ότι αυτός ο νέος κόσμος με τραβάει ακαταμάχητα». Φιλοσοφεί για τη ζωή μας στην Κύπρο σε σύγκριση με τις δυο βδομάδες που έζησε στην Αμερική που ήταν «ήταν ένα διάλειμμα από τη δυστυχία που βιώνουμε στο δύσμοιρο νησί μας». «Ποια μοίρα μας έταξε να γεννηθούμε σ’ αυτό τον βασανισμένο τόπο;», διερωτάται. 

Υπογραφές αστέρων
Υπογραφή Πίτερ Οτούλ

Η περιπλάνησή τους ξεκίνησε από την «Πόλη των Αγγέλων», το Λος Άντζελες. Εκτός από το Χόλυγουντ, τη Λεωφόρο των Αστέρων

Το αστέρι του Άντονυ Πέρκινς

 και τα Γιουνιβέρσαλ Στούντιος, επισκέφθηκαν και δύο εξαιρετικά πολιτιστικά κέντρα, του Πωλ Γκετύ  και του Χάντινγτον.

Μετά από μια δεκάωρη διαδρομή με θέα τις ακτές του Ειρηνικού, φτάνουν στο Σαν Φρανσίσκο, μια από τις ωραιότερες πόλεις που έχει δει η συγγραφέας. 

Άποψη του Σαν Φρανσίσκο

Παντού υπάρχει η ανάμνηση του μεγάλου σεισμού του 1906 με τρεις χιλιάδες θύματα, ενώ μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε, λόγω της πυρκαγιάς που ακολούθησε. Ανάμεσα στα κτήρια που επισκέφτηκαν είναι και το Δημαρχείο, η Συμφωνική Ορχήστρα, η Όπερα, 

Όπερα

και το Κτήριο των Παλαιμάχων, όπου το 1945 υπογράφτηκε ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών. Απόλαυσαν υπέροχο ψάρι στην «Προκυμαία του ψαρά», ενώ απέναντι είναι οι περίφημες φυλακές του Αλκατράζ.

Σπίτια στο Σαν Φρανσίσκο

Ασφαλώς, το σήμα κατατεθέν της πόλης είναι η Γέφυρα της Χρυσής Πύλης, 

Golden gate Bridge

και η κινέζικη συνοικία, η μεγαλύτερη εκτός Κίνας. Η εκδρομή τελειώνει με επίσκεψη στο Λας Βέγκας και το Γραντ Κάνυον.    

Ασφαλώς, τα ταξίδια δεν τελειώνουν ποτέ. Εύχομαι στην καλή μου φίλη Κίκα Ολυμπίου να της χαρίζει ο Θεός υγεία και δύναμη για να συνεχίσει να ταξιδεύει και να μας χαρίζει τα υπέροχα ταξιδιωτικά της κείμενα. Τελικά, η Κίκα Ολυμπίου είναι όντως homo touristicus.

Προσθήκη λεζάντας

Όπερα του Σαν Φρανσίσκο

Σαν Φρανσίσκο