ΕΛΒΕΤΙΑ- Μέρος Α΄

Ταξίδι στην Ελβετία

Λίμνη Ζυρίχης

Γέμισαν τα μάτια μας από πράσινο, από ποτάμια, παραπόταμους, καταρράχτες, νερά που κατέβαιναν από τις πλαγιές των Άλπεων, δυνατά γεφύρια, λίμνες, δάση, πανύψηλα, θεόρατα βουνά, απόκρημνα που σου κόβουν την ανάσα, πλαγιές πνιγμένες στα αγριολούλουδα, μέσα στη δροσιά, με τη βροχή να εναλλάσσεται με τον ήλιο.

Πάπιες στη λίμνη της Ζυρίχης

 Προσωπικά, συνεχώς ευχόμουν να βρέχει, γιατί τον ήλιο τον έχουμε παραχορτάσει στον τόπο μας, ενώ η σερβιτόρα στο εστιατόριο της λίμνης στο Σεντ Μόριτζ είχε εντελώς αντίθετη ευχή με μένα. Δεν άντεχε άλλο τον μουντό καιρό και τη βροχή.

Μαζί με τον Αντρέα μου στην άκρη της λίμνης

Στο ταξίδι της επιστροφής ρώτησα τον Αριστείδη τι του έκανε εντύπωση από αυτή τη χώρα, που σημειωτέον για πρώτη φορά επισκεπτόταν, ενώ εγώ είχα ξαναπάει άλλες δυο φορές, πριν γνωριστούμε. Μου άρεσε η απάντησή του, γι’ αυτό τη μεταφέρω. 

Με τον Αριστείδη και τον Αντρέα μας

«Είναι μια χώρα που προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους πολίτες της, από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους δρόμους, την υγεία, την παιδεία, την καθημερινότητα, και πολλά άλλα». Μάλιστα, μου θύμισε ότι πριν από λίγο καιρό είχαν διενεργήσει δημοψήφισμα για τη θέσπιση του κατώτατου μισθού των 3,000 ελβετικών φράγκων.

Η ώρα του ηλιοβασιλέματος

Ασφαλώς, χρειάζονται τόσα λεφτά, αφού είναι πανάκριβη χώρα, πιο πολύ και από τις σκανδιναβικές. Έτσι, μας φάνηκε. Ή μήπως νιώσαμε έτσι, γιατί άρχισε να μας δείχνει τα δόντια της η οικονομική κρίση στην Κύπρο, ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν υπολογίζαμε πόσα ξοδεύαμε; Ίσως!

Ο ήλιος δύει στη λίμνη

Όμως, αντικειμενικά, είναι μια πλούσια χώρα που κατάφερε να μείνει ουδέτερη, ειρηνική και ανέπαφη, ενώ γύρω της αιματοκυλίστηκε η υπόλοιπη ήπειρος, και όχι μόνο. Συνειρμικά, σκέφτηκα τις συμπληγάδες από τις οποίες πέρασε η Ελλάδα μας, αλλά και η μικρή μας Κύπρος. Διακόσια χρόνια χωρίς πολέμους, πώς να μην είναι επίγειος παράδεισος για τους κατοίκους της; 

Την ίδια σκέψη και την ίδια συζήτηση κάναμε με τον σύζυγό μου Αριστείδη και τον γιο μου Αντρέα και στις σκανδιναβικές χώρες, που επισκεφτήκαμε δύο φορές, κυρίως στη Σουηδία που λατρέψαμε! Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πώς θα ήταν η Κύπρος ή η Ελλάδα χωρίς τις αντιξοότητες της ιστορίας!

Βράδιασε

Είχα να επισκεφτώ την Ελβετία από το 1992, όταν μείναμε με τη συγκάτοικο της Αμερικής στο ξενοδοχείο Χίλτον, κοντά στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Ένα βράδυ στη Ζυρίχη, ως ενδιάμεσος σταθμός για τη Νέα Υόρκη, ήταν μια μοναδική απόλαυση. Περπάτησα στο δάσος γύρω από το ξενοδοχείο, όπως θυμάμαι ότι έκανα και τέσσερα χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 1988, όταν μείναμε με την ξαδέλφη μου στο ίδιο ξενοδοχείο με μια ομάδα από την Κύπρο που θα ταξιδεύαμε στην Αμερική στο πρώτο οργανωμένο ταξίδι του τότε πανίσχυρου ταξιδιωτικού γραφείου «Αίολος». Καθίσαμε τέσσερις μέρες στην Ελβετία, πριν αναχωρήσουμε για την Αμερική.

Στα δεξιά ο μεγάλος Μητροπολιτικός ναός
Grossmunster με τα δύο καμπαναριά,
τους δύο νεογοτθικούς πύργους