ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ-Μέρος Ζ' -Γενεύη

ΓΕΝΕΥΗ

Σε δέκα λεπτά φτάσαμε στη Γενεύη, την πόλη των διπλωματών, όπως την αποκαλούν. Βγαίνοντας από τον σιδηροδρομικό σταθμό βρεθήκαμε σε μια πολύβουη λεωφόρο, γεμάτη εστιατόρια, ξενοδοχεία, και πολλούς τουρίστες. 

Πανέμορφη και κομψότατη η Γενεύη μάς μάγεψε με την ομορφιά της. Συγκράτησα στη μνήμη μου ένα υπέροχο ξενοδοχείο, νεοκλασικό, το Hotel des Postes.

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά περπάτημα φτάσαμε στη λίμνη και το βλέμμα μας αιχμαλώτισε το πανύψηλο σιντριβάνι μέσα στη λίμνη στην απέναντι όχθη. 

Το συντριβάνι ονομάζεται Jet d'Eau και πετάει το νερό σε ύψος τρεις φορές μεγαλύτερο από το Άγαλμα της Ελευθερίας.  

Καθίσαμε σε μια παραλίμνια καφετέρια για παγωτό και κρέπα και αφήσαμε τη ματιά μας να αγκαλιάσει τούτο το θεσπέσιο θέαμα που απλωνόταν μπροστά μας. 

Στα πόδια μας η λίμνη και πάνω ψηλά οι χιονισμένες ακόμη κορυφές των Άλπεων!    

Αλήθεια, η ομορφιά της Γενεύης είναι μοναδική και ασύγκριτη. Μαγεία και ποίηση! Μια ζωγραφιά! Σαν ένας  πίνακας που ξέφυγε από την παλέτα του καλλιτέχνη και απλώνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας που δεν χορταίνουν να ρουφούν την ομορφιά της. 

Και ο νους μας που όπου θέλει πνει, ταξιδεύει στα χρόνια της θρησκευτικής μεταρρύθμισης του 1536, όταν οι κάτοικοι της Γενεύης ανακήρυξαν τους εαυτούς τους Προτεστάντες και την πόλη τους Δημοκρατία, κάλεσαν δε τον Καλβίνο που με τα φλογερά του κηρύγματα κατέστησε τη Γενεύη κέντρο του Ευρωπαϊκού Προτεσταντισμού , όπου κατέφυγαν κύματα διωκομένων.

Δυστυχώς, ο Καλβίνος έφτασε στα άκρα, και τα βιβλία του Ζαν-Ζακ Ρουσώ κάηκαν στην πλατεία κάτω από το σπίτι στο οποίο ο μεγάλος φιλόσοφος και συγγραφέας είχε γεννηθεί!

Επιπλέον, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι εδώ σ’ αυτή την κοσμοπολίτικη πόλη έζησε ο Βολταίρος, εμπνεύστηκαν οι ρομαντικοί Μπάϊρον και Σέλλεϋ, ενώ εδώ βρήκε καταφύγιο ο Λένιν, πριν φτάσει κρυφά στη Μόσχα το 1908.

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Ελβετός επιχειρηματίας Ζαν Ανρί Ντυνάν ήταν ο εμπνευστής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που έδρα του είναι η Γενεύη, όπως και τόσων άλλων διεθνών οργανισμών.

Μετά από την ξεκούρασή μας, ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πόλης που ονομάστηκε και «πόλη των πάρκων», με μεγαλύτερο πάρκο το Mon Repos το οποίο φαντάζει σαν ένας καταπράσινος εξώστης κοντά στη λίμνη, όπου υπάρχουν κρήνες, αγάλματα και διάφορα μεγαλοπρεπή κτήρια.

Περπατάμε πρώτα στην αριστερή όχθη και συναντούμε τη Νέα Πλατεία ανάμεσα σε ειδυλλιακότατες εικόνες από πολύχρωμα λουλούδια και ιστορικά κτήρια απαράμιλλης ομορφιάς και κάλλους. Μοδάτα εστιατόρια, εντυπωσιακά πολυτελή ξενοδοχεία, πλάι στα πάρκα και την παραλίμνια ζώνη περιπάτου.

Στη συνέχεια, πάμε στη δεξιά όχθη της λίμνης στην Πλατεία των Άλπεων. 

Πολύ κοντά της, στην άκρη του πάρκου, βρίσκουμε τους Αγγλικούς Κήπους(Des giardins des Anglais), 

όπου ήταν συγκεντρωμένο πλήθος τουριστών για να δουν και να θαυμάσουν το άνθινο ρολόι, 

καμωμένο από 6,500 χιλιάδες λουλούδια, τιμή στην ωρολογοποιία της πόλης. 

Πραγματικά η πανδαισία των χρωμάτων μας εντυπωσίασε.

Προχωρώντας από τον κύριο δρόμο πάμε απέναντι από το άνθινο ρολόι 

και κοιτάμε άπληστα την αρχιτεκτονική, τα χρώματα, τα ολάνθιστα περβάζια στις βεράντες των ξενοδοχείων, και δεν χορταίνουμε όλη αυτή την ομορφιά.

 
Μας σαγηνεύει αυτή η περιοχή. 

Όμως, μετά την ηλιόλουστη μέρα, άρχισε να βρέχει και ο κόσμος τρέχει να προφυλαχτεί.

Εμείς, που λαχταρούμε τη βροχή, την απολαμβάνουμε, περπατώντας με την ομπρέλα μας. 

Και με τον βροχερό καιρό πάλι η πόλη είναι μαγική!

Σκαρφαλωμένη, ψηλότερα, στην αριστερή όχθη του Ροδανού ποταμού που χωρίζει την πόλη στα δύο, βρίσκεται η Παλιά Πόλη της Γενεύης με το Φλωρεντιανής τεχνοτροπίας Δημαρχείο της 

και τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου, με τον χαρακτηριστικό χάλκινο πράσινο τρούλο, που είναι ο ομφαλός του Προτεσταντικού κόσμου, αυστηρά γυμνός, όπως τη μέρα που ο Καλβίνος αφαίρεσε τα παπικά στολίδια, στον ίδιο ναό που κήρυττε από το 1536-1567. Μετά από πρόσφατες ανασκαφές στην περιοχή ανακαλύφτηκε η πλούσια ιστορία της που ανάγεται στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Εδώ βρίσκονται, επίσης, το Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, όπως και το Maison Tavel, το παλαιότερο σπίτι της πόλης. Εδώ στην οδό Grand Rue βρίσκεται το σπίτι του φιλοσόφου Ζαν-Ζακ Ρουσώ στον αριθμό 40. Επίσης, εδώ βρίσκεται και η παλαιότερη πλατεία της πόλης η σκιερή  Place du Bourq-de-Four με τα καφέ της που περικυκλώνουν το μικροσκοπικό σιντριβάνι του 18^ου αιώνα.

Το μόνο μνημείο που θυμίζει την αυστηρή παρουσία του Καλβίνου και τη στερημένη από διασκεδάσεις ζωή που επέβαλε στην πόλη αυτή είναι το «Μνημείο της Μεταρρύθμισης» ή «Το τείχος της Μεταρρύθμισης». 

Είναι ένα τείχος μέσα στα τείχη του Πανεπιστημίου της Γενεύης(1559) που φιλοξενεί τα αγάλματα των μεταρρυθμιστών  και κατασκευάστηκε για τον εορτασμό της 400^ης επετείου από τη γέννηση του Καλβίνου και της 350^ης επετείου από την ίδρυση του Πανεπιστημίου. Ανάμεσα στα βάθρα με τις μορφές των μεταρρυθμιστών που έζησαν ή πέρασαν από την Ελβετία, βρίσκονται σκαλισμένες σκηνές από τη Θρησκευτική Μεταρρύθμιση.

Η Γενεύη χρειάζεται πολλές το μέρες για να τη γνωρίσεις, να χαρείς τα καταστήματα, τα εστιατόρια, τα πάνω από τριάντα Μουσεία της, τα μνημεία της. Ας θυμόμαστε ότι η Γενεύη, λόγω της ουδέτερης στάσης της, απέφυγε τους μεγάλους πολέμους που ισοπέδωσαν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, προς όφελος του πολιτισμού της.

Παράλληλα, χρειάζεσαι χρόνο για να δροσιστείς στα λουλουδιασμένα πάρκα της, να καθίσεις στα καφέ της και να αγναντεύεις την ακύμαντη επιφάνεια της λίμνης της, να περπατήσεις στις όχθες και να διαβείς τις γέφυρες, να κάνεις κρουαζιέρα στα καταγάλανα νερά της λίμνης της, να μιλήσεις με ντόπιους, να δεις όλα τα κτήρια των διεθνών οργανισμών που έχουν την έδρα τους εδώ,

όπως το Κτήριο της Κοινωνίας των Εθνών που σήμερα αποτελεί το Ευρωπαϊκό Κέντρο των Ηνωμένων Εθνών.

Επιπρόσθετα, κάποιος μπορεί να πάρει το τραμ(10 λεπτά) για την Carouge, το προάστιο της Γενεύης που αναπτύχθηκε μετά το 1754, όταν πέρασε στην κυριότητα του βασιλείου της Σαρδηνίας. 

Εδώ θα πάρει μια μικρή γεύση Μεσογείου, παρότι απέχει πολύ από τη θάλασσα. Τη μικρή αυτή πόλη σχεδίασαν αρχιτέκτονες από το Τορίνο, με κύριο χαρακτηριστικό τα χαμηλά σπίτια με τις στοές που βγαίνουν σε κήπους,

 ενώ έχει επίσης πλατείες γεμάτες καφέ (α λα ιταλικά) και πολυσύχναστους στενούς δρόμους με μοντέρνα καταστήματα, αντικερί, γκαλερί, εστιατόρια και μπιστρό.

Αποχαιρετώντας τη Γενεύη, που απέχει μόλις 100 χιλιόμετρα από τη Γαλλία, γι’ αυτό και οι γαλλικές επιρροές στην κουζίνα της, θα ήθελα να αναφέρω ότι η Γενεύη που είναι σημαντικό οικονομικό και τραπεζικό κέντρο, έχει ως κύριες βιομηχανίες της την κατασκευή ρολογιών και κοσμημάτων, μουσικών κουτιών, επιστημονικών εργαλείων και την κοπή διαμαντιών.  Γι’ αυτό και τα τόσα πολλά ωρολογοποιεία και κοσμηματοπωλεία!

 Στην επιστροφή μας με το τρένο από τη Γενεύη στη Ζυρίχη αργά το βράδυ(2 ώρες και 40λεπτά), παρατηρούσαμε το θέαμα των ηλιοτρόπιων που είχαν πέσει στο χώμα, μόλις έπαυσε να τα βλέπει το φως του ήλιου.