Ταξίδι στην Ολλανδία- ΜΕΡΟΣ Θ΄- Delft

Επόμενος σταθμός μας η πόλη Delft που πήρε το όνομά της από τα πολλά κανάλια. Ο λόγος που πάμε σ’ αυτή τη μικρή, γραφική πόλη των 120,000 κατοίκων, που είναι μεταξύ του Ρότερνταμ και της Χάγης, είναι για να δούμε ένα εργοστάσιο μπλε πορσελάνης, πολύ φημισμένο.

Στο δρόμο για το εργοστάσιο βλέπουμε το πολύ γνωστό Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του  Delft(TU Delft), που οι απόφοιτοί του χαίρουν εκτίμησης και ζήτησης από όλο τον κόσμο, και όπως μας πληροφόρησε η ξεναγός μας οι φοιτητές πληρώνουν 1500 ευρώ τον χρόνο ως δίδακτρα, αλλά οι άποροι μπορούν να πάρουν δάνειο από την κυβέρνηση. Τα τελευταία χρόνια φοιτούν εδώ και πολλοί Έλληνες, κυρίως μεταπτυχιακοί φοιτητές.

Το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ντελφτ ιδρύθηκε το 1842 ως Βασιλική Ακαδημία από τον βασιλιά Willem. Αξίζει να αναφέρω ότι το TU Delft έχει 14 προπτυχιακά, 41 μεταπτυχιακά, 2700 διδακτικό προσωπικό και περίπου 20,000 φοιτητές εκ των οποίων οι 1700 σε μεταπτυχιακά. Το 14% των φοιτητών του είναι διεθνείς. Όπως είναι αναμενόμενο αυτή η πόλη έχει μια νεανική ατμόσφαιρα!

Η επίσκεψή μας στο εργοστάσιο πορσελάνης με το όνομα Royal Delft ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Μας ξενάγησαν στους διάφορους χώρους του εργοστασίου και μας ενημέρωσαν για την ιστορία του. 

Πρώτα είδαμε τη διακοσμήτρια που ζωγράφιζε τα πιάτα κι ύστερα περάσαμε στους εκθεσιακούς χώρους με τις πολύτιμες και πανάκριβες βασιλικές πορσελάνες,

μπλε χρώμα σε άσπρο φόντο, μέσα σε πανέμορφες προθήκες και υπέροχα έπιπλα. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Στη συνέχεια, είδαμε μια κούκλα που το φόρεμά της ήταν από πορσελάνη, και καταλήξαμε στα εργαστήρια, όπου είδαμε όλη τη διαδικασία παραγωγής. Εδώ μάθαμε ότι η παραγωγή πορσελάνης στο Ντελφ ξεκίνησε το 1640. 

Τότε, χρησιμοποιούσαν ντόπιο, κοκκινωπό πηλό, επιχρισμένο με άσπρη βαφή, η οποία λειτουργεί ως φόντο στα κινεζικής έμπνευσης σχέδια. Εδώ και κάποιους αιώνες, όμως, ο ντόπιος πηλός έχει αντικατασταθεί με λευκό, εισαγόμενο από την Αγγλία και από τη Γερμανία.

.

Τέλος, στην έξοδο περάσαμε από το κατάστημα πωλήσεων, όπου καταθέσαμε τον οβολό μας σε μερικά δείγματα μπλε πορσελάνης.

Ιδιαίτερα θαυμάσαμε κάποια μοναδικά κομμάτια που δημιουργήθηκαν ειδικά για τη βασιλική οικογένεια σε εξαιρετικές επετείους. Πραγματικά, ήταν βασιλική πορσελάνη, και ασφαλώς άπιαστο όνειρο για τους κοινούς θνητούς, όπως εμείς! Ομολογώ την αδυναμία μου στην πορσελάνη, και αυτή η μπλε πορσελάνη ήταν μαγική! Υπέροχη! Θεσπέσια!

Φεύγουμε από το ταξίδι στο όνειρο, και ο καιρός εξακολουθεί να είναι μουντός, οι δρόμοι φρεσκοπλυμένοι από τη βροχή, το πράσινο μάς αγκαλιάζει ολούθε με όλες τις αποχρώσεις του, και η πόλη μάς υποδέχεται με τα όμορφα σπίτια της, τις εκκλησίες της, τα ποδήλατά της, τα δεντροφυτεμένα κανάλια της και τα λουλούδια της, γλυκιά και παραμυθένια.

Για φαγητό μάς πήραν στο ιστορικό κέντρο της πόλης που μας καθήλωσε. Μια μεγάλη κεντρική πλατεία, η πλατεία Markt, μάς υποδέχεται χαρμόσυνα, 

πνιγμένη στα λουλούδια, με πολλά εστιατόρια και καφετέριες, αλλά και με δυο εκκλησίες μεγαλοπρεπείς που σαγηνεύουν και καθηλώνουν τα βλέμματά μας. 

Πρώτα ατενίζουμε την Παλαιά Εκκλησία, την Άουτε Κερκ, που ο ήχος της καμπάνας της ακούεται κάθε μισή και μια ώρα. 

Εδώ είναι ο τάφος του Γουλιέλμου της Οράγγης ο οποίος ηγήθηκε της εξέγερσης εναντίον των Ισπανών Αψβούργων, τον 16^ο αιώνα. Εδώ, επίσης, βρίσκεται και ο τάφος του Βερμέερ, ενός από τους μεγαλύτερους ζωγράφους της σχολής του Ντελφτ, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η απεικόνιση της καθημερινότητας εντός του σπιτιού. Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες του ζωγράφου είναι «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι».

Στην άλλη άκρη της πλατείας δεσπόζει η πιο εντυπωσιακή Νέα Εκκλησία που αποτελεί την εκκλησία σύμβολο για τους προτεστάντες στη χώρα και περιέχει τον ταφικό θάλαμο της Ολλανδικής Βασιλικής Οικογένειας. 

Χαρακτηριστικό αυτής της εκκλησίας είναι ότι ο πύργος της έχει αρχίσει σιγά-σιγά να γέρνει.

Απέναντί της θαυμάζουμε το εκπληκτικό κτήριο του Παλιού Δημαρχείου με τα κόκκινα παραθυρόφυλλα. 

Περπατώντας στα στενά της πόλης δεν γίνεται να μην επισκεφτούμε και το άλλο αξιοθέατο, το Prinsenhof(Πρίνσενχοφ), το μέρος όπου έζησε και δολοφονήθηκε ο Γουίλιαμ ο Πορτοκαλής, ένας σημαντικός ηγέτης της Ολλανδίας. Σήμερα το Πρίνσενχοφ  λειτουργεί ως Μουσείο.

Περιδιαβάζουμε στα στενά σοκάκια και κατά μήκος των καναλιών της όμορφης αυτής πόλης. 

Σε κάθε στροφή καναλιού μας περιμένει και μια έκπληξη: 

νούφαρα στο κανάλι, μια λευκή γέφυρα, ένας περαστικός κύκνος ή η βενετσιάνικη κρήνη απέναντι από το μεγαλύτερο κανάλι της πόλης. 

Δεντροφυτεμένες όχθες, αμέτρητα ποδήλατα, λουλούδια στις γέφυρες, γλάστρες κρεμαστές από τους φανοστάτες, πολύχρωμα περβάζια στα χαμηλά κτίσματα με το κόκκινο τούβλο. Παντού λουλούδια!

Νιώθω ότι αυτή η πόλη έχει έναν αέρα αριστοκρατικό. Η ομορφιά της είναι πραγματικά αρχοντική, και, καθώς οι σταγόνες της βροχής πέφτουν απαλά, γεμίζουν την ψυχή μας με μια ευφρόσυνη γαλήνη.