Παρασκευή, 2 Οκτωβρίου 2009
Είμαι στο blog της φίλης μου αναγνώστριας και ακούω τη μουσική της. Ένα ωραίο τραγούδι για το φθινόπωρο. Αυτή η μουσική με συντροφεύει όσες ώρες είμαι στο γραφείο μου στο σχολείο και δεν έχω μάθημα, γιατί έχω συνηθίσει να δουλεύω με αυτή την απαλή μουσική υπόκρουση. Όμως, και στο σπίτι μάς αρέσει να την ακούμε. Αίφνης, χθες το βράδυ, την ώρα που ετοιμάζαμε τα μαθήματά του, ο Ανδρέας μου θύμισε ότι θα 'ταν ωραία να ακούσουμε και τη μουσική μας.
Σήμερα, γράφω για πρώτη φορά στο δικό μου blog. Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια κάνω τις βολτίτσες μου σε διάφορα blogs, κυρίως σε όσα ασχολούνται με φιλολογικά θέματα, με παρουσιάσεις βιβλίων, με ταξίδια, με συνταγές μαγειρικής, και δεν είναι λίγες οι φορές που τις ακολούθησα για το γεύμα της οικογένειάς μου. Χθες, μάλιστα, που είχαμε αργία, έφτιαξα τα αμερικάνικα μπράουνι, όπως μας τα έδωσε η COOKTHEBOOK.
Όμως, η ηθική αυτουργός του δικού μου blog είναι η αναγνώστρια. Σ' αυτήν οφείλεται η δημιουργία του. Γι' αυτό και την ευγνωμονώ που μου έδωσε αυτή την ευχαρίστηση να γράφω τις σκέψεις μου.
Είμαι ευτυχής γι' αυτή τη δυνατότητα που μου παρέχει η τεχνολογία. Αυτή η φράση "Είμαι ευτυχής", μου θύμισε τον Ρώσο συγγραφέα Ανατόλι Ριμπακόφ, θύμα των μαζικών σταλινικών διωγμών της δεκαετίας του ’35, ο οποίος γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Τα παιδιά από το Αρμπάτ – το ’35 και τ’ άλλα χρόνια» (Β΄ τόμος ΦΟΒΟΣ):
«Είμαι ευτυχής
που κάποια χείλια έχω φιλήσει,
κάποια λουλούδια έχω μαζέψει,
που στο χορτάρι εγώ κυλίστηκα...
Είμαι ευτυχής που διάβασα βιβλία, άκουσα μουσική, κράτησα στη μνήμη μου μερικές ωραίες μελωδίες. Τελικά, ο κόσμος του συγγραφέα είναι αρώματα και ήχοι που ανασταίνονται στη μνήμη του, όταν η πένα του ακουμπάει στο χαρτί. Είμαι ευτυχής που έχω μια γυναίκα πιστό φίλο και βοηθό, που έχω παιδιά και εγγόνια. Είμαι ευτυχής που ίσως να έγραψα μερικές αράδες που συγκίνησαν κάποιες καρδιές. Είμαι ευτυχής που γράφω ακόμα και ελπίζω κάτι ακόμα να γράψω».
Κι εγώ, συμπληρώνω, είμαι ευτυχής που διάβασα Ανατόλι Ριμπακόφ.
Καλή σας μέρα! Η Παναγιά να σας έχει καλά.
Είμαι στο blog της φίλης μου αναγνώστριας και ακούω τη μουσική της. Ένα ωραίο τραγούδι για το φθινόπωρο. Αυτή η μουσική με συντροφεύει όσες ώρες είμαι στο γραφείο μου στο σχολείο και δεν έχω μάθημα, γιατί έχω συνηθίσει να δουλεύω με αυτή την απαλή μουσική υπόκρουση. Όμως, και στο σπίτι μάς αρέσει να την ακούμε. Αίφνης, χθες το βράδυ, την ώρα που ετοιμάζαμε τα μαθήματά του, ο Ανδρέας μου θύμισε ότι θα 'ταν ωραία να ακούσουμε και τη μουσική μας.
Σήμερα, γράφω για πρώτη φορά στο δικό μου blog. Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια κάνω τις βολτίτσες μου σε διάφορα blogs, κυρίως σε όσα ασχολούνται με φιλολογικά θέματα, με παρουσιάσεις βιβλίων, με ταξίδια, με συνταγές μαγειρικής, και δεν είναι λίγες οι φορές που τις ακολούθησα για το γεύμα της οικογένειάς μου. Χθες, μάλιστα, που είχαμε αργία, έφτιαξα τα αμερικάνικα μπράουνι, όπως μας τα έδωσε η COOKTHEBOOK.
Όμως, η ηθική αυτουργός του δικού μου blog είναι η αναγνώστρια. Σ' αυτήν οφείλεται η δημιουργία του. Γι' αυτό και την ευγνωμονώ που μου έδωσε αυτή την ευχαρίστηση να γράφω τις σκέψεις μου.
Είμαι ευτυχής γι' αυτή τη δυνατότητα που μου παρέχει η τεχνολογία. Αυτή η φράση "Είμαι ευτυχής", μου θύμισε τον Ρώσο συγγραφέα Ανατόλι Ριμπακόφ, θύμα των μαζικών σταλινικών διωγμών της δεκαετίας του ’35, ο οποίος γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Τα παιδιά από το Αρμπάτ – το ’35 και τ’ άλλα χρόνια» (Β΄ τόμος ΦΟΒΟΣ):
«Είμαι ευτυχής
που κάποια χείλια έχω φιλήσει,
κάποια λουλούδια έχω μαζέψει,
που στο χορτάρι εγώ κυλίστηκα...
Είμαι ευτυχής που διάβασα βιβλία, άκουσα μουσική, κράτησα στη μνήμη μου μερικές ωραίες μελωδίες. Τελικά, ο κόσμος του συγγραφέα είναι αρώματα και ήχοι που ανασταίνονται στη μνήμη του, όταν η πένα του ακουμπάει στο χαρτί. Είμαι ευτυχής που έχω μια γυναίκα πιστό φίλο και βοηθό, που έχω παιδιά και εγγόνια. Είμαι ευτυχής που ίσως να έγραψα μερικές αράδες που συγκίνησαν κάποιες καρδιές. Είμαι ευτυχής που γράφω ακόμα και ελπίζω κάτι ακόμα να γράψω».
Κι εγώ, συμπληρώνω, είμαι ευτυχής που διάβασα Ανατόλι Ριμπακόφ.
Καλή σας μέρα! Η Παναγιά να σας έχει καλά.
Ζήνα μου, γεια σου. Καλωσόρισες στον κόσμο των blogs. Ευχαριστώ για την αναφορά, όμως η χαρά είναι δική μου, γιατί όπως ξέρεις, χαρά του δασκάλου είναι να προοδεύουν οι μαθητές του. Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου anagnostria.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ από καρδιάς για το πρώτο σχόλιο που είχα στο blog μου. Είσαι και η πρώτη μου αναγνώστρια, όπως είσαι και η δασκάλα μου στον όμορφο κόσμο του διαδικτύου. Εύχομαι να μη σε απογοητεύσω!
Ζήνα μου, όπως θα είδες σε πρόσθεσα στο blog μου, στα ιστολόγια που παρακολουθώ. Επίσης σού έβαλα...τον εαυτό μου στη λίστα των ιστολογίων σου. Μπορώ να σου προσθέσω όσα άλλα θέλεις. Μόνο που εσένα μπήκαν στο κάτω μέρος της σελίδας και όχι στο πλάι όπως τα δικά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή