Κυριακή βράδυ επιστρέψαμε από την Αθήνα, όπου είχαμε πάει από την Πέμπτη. Το πρωί της Παρασκευής αφιερώθηκε σε βόλτες στα βιβλιοπωλεία. Ξεκινήσαμε από τη Στοά του Βιβλίου, συνεχίσαμε στον Ελευθερουδάκη και καταλήξαμε στον Ιανό. Ακόμη, επιτρέπω στον εαυτό μου, αλλά και στον Αντρέα μου να είμαστε σπάταλοι στα βιβλία. Ήταν μια απόλαυση. Ανάμεσα στα βιβλία που αγοράσαμε(παιδικά, ψυχολογικά, ιστορικά, θεολογικά, λογοτεχνικά), ξεχωρίζω τα γερμανόγλωσσα κείμενα του Ιωάννη Συκουτρή-δύο τόμοι- από τις εκδόσεις του ΜΙΕΤ(Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας).
Το βράδυ της Παρασκευής, στις 7μ.μ., στην Κυπριακή Εστία(Κέκροπος 3, Πλάκα), προσκεκλημένη της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας, μίλησα για το Λευκόνοικο, τη γενέτειρά μου, που είναι στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Χάρηκα για την επίσκεψη του Μορφωτικού Ακολούθου της Κύπρου στην Αθήνα, του κ Κώστα Λυμπουρή, παλιού συναδέλφου μας, για την παρουσία αρκετών συνδημοτών μας που ζουν στην Αθήνα, αλλά κυρίως για την παρουσία εκλεκτών αδελφικών μας φίλων, του συζύγου μου κι εμένα, που είχα την ευκαιρία να τους μυήσω στην ιστορία και τον πολιτισμό του Λευκονοίκου.
Ένιωσα ότι για τους χωριανούς μου ήταν πιο ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες που τράβηξα τα τελευταία χρόνια από το Λευκόνοικο, ενώ για τους φίλους μας από την Ελλάδα ήθελα να καταλάβουν γιατί πάντα μιλώ με τόση θέρμη για το Λευκόνοικό μου. Γιατί ακριβώς ξεχώριζε σε όλη την Κύπρο και για την πολιτιστική του προσφορά αλλά και για τον πλούτο του και την προοδευτικότητα και τις καινοτομίες των κατοίκων του.
Το Σάββατο, στις 10 το πρωί, πετάξαμε για το Ηράκλειο της Κρήτης για να δούμε τον ανιψιό και βαφτιστικό μου Αντώνη που εκπαιδεύεται στη ΣΕΑΠ ως αξιωματικός. Τον λαχταρήσαμε, γιατί είχαμε να τον δούμε τρεις μήνες, γι' αυτό και η χαρά μας ήταν μεγάλη. Στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι φίλοι μας Δημήτρης και Άννα, συμφοιτητές του Αριστείδη, του συζύγου μου, που μας πήραν και στο χωριό του Ξυλούρη, τα Ανώγεια, όπου απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα με ντόπια εδέσματα, αλλά και νιώσαμε λίγο ότι έρχεται χειμώνας, μια που εκεί άναψαν ήδη το τζάκι.
Την Κυριακή το πρωί εκκλησιάστηκα στην Καπνικαρέα, όπως μου αρέσει, και μετά πήγαμε στο παιδικό θέατρο της κ. Κάρμεν Ρουγγέρη , όπου απολαύσαμε την "Οδύσσεια", ένα φαντασμαγορικό θέαμα, πολύ εκπληκτικό. Πάντα παίρνουμε τον Αντρέα στην Αθήνα για να παρακολουθήσει παιδικές παραστάσεις που αρέσουν, εννοείται, και σε μας.
Το απόγευμα, τέλος, καλέσαμε τέσσερα ζευγάρια φίλων με τα παιδιά τους για να φάμε όλοι μαζί στην παραλία της Βάρκιζας, στο κέντρο "Για ουζάκι", που ανήκει στον γιο της ξαδέλφης μας, τον Στέργιο. Πλάι στη θάλασσα, χαλαρώσαμε με εξαιρετικό φαγητό και καλή παρέα και χαρήκαμε τη φιλία μας, ένα από τα ωραιότερα δώρα του Θεού στον άνθρωπο! Αποχαιρετιστήκαμε με την προσμονή της επόμενης συνάντησής μας.
Όπως πάντα, κάθε επίσκεψή μας στην Αθήνα μας ανανεώνει, μας εμπνέει, μας ανοίγει τους ορίζοντες, διώχνει τη σκόνη του μικρού νησιού και των περιορισμένων ευκαιριών. Το "Κλεινόν Άστυ", παρόλα τα προβλήματά του, εμάς μας αρέσει και το αγαπάμε. Γιατί είναι η Αθήνα μας και οι φίλοι μας. Είναι ένα κομμάτι της ψυχής μας.
Το βράδυ της Παρασκευής, στις 7μ.μ., στην Κυπριακή Εστία(Κέκροπος 3, Πλάκα), προσκεκλημένη της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας, μίλησα για το Λευκόνοικο, τη γενέτειρά μου, που είναι στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Χάρηκα για την επίσκεψη του Μορφωτικού Ακολούθου της Κύπρου στην Αθήνα, του κ Κώστα Λυμπουρή, παλιού συναδέλφου μας, για την παρουσία αρκετών συνδημοτών μας που ζουν στην Αθήνα, αλλά κυρίως για την παρουσία εκλεκτών αδελφικών μας φίλων, του συζύγου μου κι εμένα, που είχα την ευκαιρία να τους μυήσω στην ιστορία και τον πολιτισμό του Λευκονοίκου.
Ένιωσα ότι για τους χωριανούς μου ήταν πιο ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες που τράβηξα τα τελευταία χρόνια από το Λευκόνοικο, ενώ για τους φίλους μας από την Ελλάδα ήθελα να καταλάβουν γιατί πάντα μιλώ με τόση θέρμη για το Λευκόνοικό μου. Γιατί ακριβώς ξεχώριζε σε όλη την Κύπρο και για την πολιτιστική του προσφορά αλλά και για τον πλούτο του και την προοδευτικότητα και τις καινοτομίες των κατοίκων του.
Το Σάββατο, στις 10 το πρωί, πετάξαμε για το Ηράκλειο της Κρήτης για να δούμε τον ανιψιό και βαφτιστικό μου Αντώνη που εκπαιδεύεται στη ΣΕΑΠ ως αξιωματικός. Τον λαχταρήσαμε, γιατί είχαμε να τον δούμε τρεις μήνες, γι' αυτό και η χαρά μας ήταν μεγάλη. Στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι φίλοι μας Δημήτρης και Άννα, συμφοιτητές του Αριστείδη, του συζύγου μου, που μας πήραν και στο χωριό του Ξυλούρη, τα Ανώγεια, όπου απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα με ντόπια εδέσματα, αλλά και νιώσαμε λίγο ότι έρχεται χειμώνας, μια που εκεί άναψαν ήδη το τζάκι.
Την Κυριακή το πρωί εκκλησιάστηκα στην Καπνικαρέα, όπως μου αρέσει, και μετά πήγαμε στο παιδικό θέατρο της κ. Κάρμεν Ρουγγέρη , όπου απολαύσαμε την "Οδύσσεια", ένα φαντασμαγορικό θέαμα, πολύ εκπληκτικό. Πάντα παίρνουμε τον Αντρέα στην Αθήνα για να παρακολουθήσει παιδικές παραστάσεις που αρέσουν, εννοείται, και σε μας.
Το απόγευμα, τέλος, καλέσαμε τέσσερα ζευγάρια φίλων με τα παιδιά τους για να φάμε όλοι μαζί στην παραλία της Βάρκιζας, στο κέντρο "Για ουζάκι", που ανήκει στον γιο της ξαδέλφης μας, τον Στέργιο. Πλάι στη θάλασσα, χαλαρώσαμε με εξαιρετικό φαγητό και καλή παρέα και χαρήκαμε τη φιλία μας, ένα από τα ωραιότερα δώρα του Θεού στον άνθρωπο! Αποχαιρετιστήκαμε με την προσμονή της επόμενης συνάντησής μας.
Όπως πάντα, κάθε επίσκεψή μας στην Αθήνα μας ανανεώνει, μας εμπνέει, μας ανοίγει τους ορίζοντες, διώχνει τη σκόνη του μικρού νησιού και των περιορισμένων ευκαιριών. Το "Κλεινόν Άστυ", παρόλα τα προβλήματά του, εμάς μας αρέσει και το αγαπάμε. Γιατί είναι η Αθήνα μας και οι φίλοι μας. Είναι ένα κομμάτι της ψυχής μας.
Είδες, αλήθεια, Ζήνα μου, τι αναζωογόνηση μπορούν να σου δώσουν ακόμη και τρεις μέρες στην Αθήνα; Ή μήπως αυτό συμβαίνει μόνο μ' εμάς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε με το όνειρο της μητέρας-πατρίδας, κάτι που φαίνεται θα μείνει για πάντα όνειρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚίκα μου, σ' ευχαριστώ για τα πάντα όμορφα σχόλιά σου. Συμφωνώ ότι για μας η Ελλάδα είναι όραμα, ιδέα και όχι οι μικρότητες της πολιτικής μα και της καθημερινής ζωής. Εμείς αυτά τα μικρά τα ξεπερνάμε και μένουμε μόνο στα θετικά, τα ωραία, τα διαιώνια. Εξάλλου, παντού έχουμε καλούς φίλους που γεμίζουν την ψυχή και την καρδιά μας με αγάπη και γλυκύτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή