Πριγκιπικό Παλάτι του Μονακό

Συνεχίζουμε την ανάβασή μας προς το Πριγκιπικό Παλάτι.

Τα παιδιά κουράστηκαν

Μια όμορφη γωνιά

Πολύ γλυκό χρώμα

Άδειοι δρόμοι

Οι πανύψηλοι πύργοι πίσω μας

Ανηφόρα, αλλά αρκετά εύκολη

Ο Αντρέας ανεβαίνει προς το κάστρο

Πίσω μας τα πανύψηλα κτήρια

Κάποιες κεραμιδένιες στέγες

Άποψη του λιμανιού

Το κρουαζιερόπλοιο στο λιμάνι

Τα πολυτελή κότερα των πλουσίων και διασήμων

Είμαστε, λοιπόν, στον βράχο που φιλοξενεί την παλιά πόλη η οποία διατηρεί το χρώμα των περασμένων αιώνων. 

Μπροστά μας το Πριγκιπικό Παλάτι, επίσημη κυβερνητική έδρα του Πριγκιπάτου, θεμελιωμένο το 1291-αρχικά ήταν γενοβέζικο φρούριο-καλαίσθητο και αρχοντικό, με τους πυργίσκους και τις επάλξεις του, με τη σημαία του Πριγκιπάτου να κυματίζει περήφανα.

Θυμάμαι πόσο μου άρεσε, από την πρώτη φορά που το είδα, το χρώμα του παλατιού, ανοικτό ροζέ, με τις εξαίσιες ανάγλυφες διακοσμήσεις γύρω από τα παράθυρα. Δεξιά και αριστερά της επιβλητικής εισόδου με το οικόσημο της δυναστείας-δυο πολεμιστές που φρουρούν το στέμμα-, στέκονται δύο φρουροί, που, σύμφωνα με το σύνταγμα του Μονακό είναι Γάλλοι καραμπινιέροι. Αν θέλει κάποιος να δει την αλλαγή της φρουράς, πρέπει να βρεθεί εκεί στις 11:55 π.μ., ενώ το κοινό μπορεί να περιηγηθεί στο ανάκτορο μόνο το καλοκαίρι.

Στη μεγάλη πλατεία του παλατιού, με τα αιωνόβια δέντρα που χαρίζουν δροσιά στους εκατοντάδες τουρίστες που απαθανατίζουν όλα τα γύρω κτίσματα, που σε μεγάλο μέρος της είναι στρωμένη με χαλίκια, για πρώτη φορά είδαμε, εκτός από τα πολυτελή αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα, και το οικολογικό αυτοκίνητο που φορτίζει με μπαταρία.

Από την πλατεία του παλατιού που είναι «το σαλόνι και η βεράντα του Μονακό», αφήνουμε τη ματιά μας να περιπλανηθεί προς τα κάτω. Από εδώ πάνω σαν από θείο εξώστη-μπαλκόνι έχουμε εντυπωσιακή θέα προς τα δυο λιμάνια: το λιμάνι της La Condamine  και το λιμάνι του Ηρακλή Port Hercule, με τη μεγάλη μαρίνα και τα αμέτρητα σκάφη.

Με τις απότομες βουνοκορφές να ορθώνονται απειλητικά πάνω από την πλατεία και το παλάτι, εμείς συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε την πανοραμική άποψη του λιμανιού του Μόντε Κάρλο, από την άκρη των τειχών, δίπλα στα  κανόνια που, όπως και μπροστά από το παλάτι, έχουν προσεκτικά τοποθετημένες σε συμμετρικό σχήμα μεταλλικές μπάλες. Από δω πάνω ατενίζουμε πολυτελή ξενοδοχεία και σπίτια, πολυτελέστατα γιοτ αγκυροβολημένα στη μαρίνα, και στην άκρη, το Καζίνο.

Η ματιά μας πέφτει, ακόμη, και στις «Πράσινες Πολυκατοικίες», που στις ταράτσες τους έχουν, πλάι στις πισίνες, φυτεμένα δέντρα, λουλούδια και γρασίδι, και είναι όντως ένα υπέροχο θέαμα.

  Αλήθεια, δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι η μικρή αυτή ελληνική αποικία που ιδρύθηκε από τους Φωκαείς τον 6^ον αιώνα, με το όνομα Μόνοικος, θα εξελισσόταν σ’ αυτό το κοσμοπολίτικο θέρετρο, κέντρο του επιχειρηματικού κόσμου και της διασκέδασης.