Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Παρουσίαση Βιβλίου

Robert T. Kiyosaki
«Πλούσιος Μπαμπάς
Φτωχός Μπαμπάς»
Μετάφραση: Εύη Παπαδοπούλου
Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Αθήνα 2000, Σελ.302 

Θα ξεκινήσω τη σημερινή παρουσίαση με μια ιστορία. Μια πραγματική ιστορία του μακαριστού Θεοδόση Νικολάου, του Σάκη μας, του ρέκτη φιλολόγου και ποιητή, του γνήσιου πνευματικού ανθρώπου, του πιο ήρεμου ανθρώπου που γνώρισα στη ζωή μου, που ως Διευθυντής Λυκείου μιλούσε και γαλήνευε τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Κάποτε στο Βαρώσι, λίγο πριν από την εισβολή, μια μέρα καθόταν στο Φάληρο ένας πλούσιος επιχειρηματίας ανάπτυξης γης με τους φίλους του. Σε λίγο είδε να καταφθάνει με το μικρό του αυτοκίνητο Austin Morris ο μ. ο Σάκης. Μόλις τον είδε, του λέει: «Μα, κύριε Σάκη, κοτζάμ Διευθυντής και κυκλοφορείς με αυτό το μικρό αυτοκινητάκι; Άρα, δεν πέτυχες στη ζωή σου!».
Και η απάντηση του μ. Σάκη: «Θα ήμουν αποτυχημένος, όπως λες, αγαπητέ μου, αν έβαζα ως στόχο μου να πλουτίσω. Εμένα, όμως, ο στόχος μου ήταν άλλος. Να μορφωθώ, να σπουδάσω φιλόλογος, να διδάξω τα νέα παιδιά, να εμφυσήσω στις ψυχές τους τον έρωτα του καλού, να γράψω ποίηση, να διαβάσω όσα πιο πολλά βιβλία μπορώ, να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου, να γίνω καλός άνθρωπος… Αν είχα βάλει στόχο μου να πλουτίσω, ναι, συμφωνώ, θα ήμουν ένας αποτυχημένος». 

Χάρη στην αγάπη και την ενθάρρυνση κάποιων μαθητών μου, τελευταίως διαβάζω και βιβλία, πέρα από τα λογοτεχνικά, με θέματα που αφορούν στην προσωπική ανάπτυξη και την οικονομική ευφυία.
Ένα από αυτά τα βιβλία που διάβασα έχει τον τίτλο «Πλούσιος Μπαμπάς Φτωχός Μπαμπάς» του Robert Kiyosaki. Ομολογώ ότι διαβάζοντάς το σε κάποια σημεία μπορεί να συμφωνούσα, αλλά στα πιο πολλά αντιδρούσε μέσα μου η φιλόλογος, η καλή μαθήτρια, με τις αντιλήψεις μιας ζωής, μιας κοινωνίας που επαινεί την αριστεία και τις διακρίσεις στον ακαδημαϊκό τομέα. Διαφωνούσα και διαφωνώ σε πολλά με τον συγγραφέα.
Ο Robert Kiyosaki ένας αμερικανός αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος θεωρεί Φτωχό Μπαμπά, τον πατέρα του, που ήταν καθηγητής αγγλικής φιλολογίας, με διδακτορικό, και μάλιστα ήταν και Γενικός Επιθεωρητής των σχολείων της Χαβάης, σε μια περίοδο που είχε την εύνοια του κυβερνήτη. Τον θεωρεί φτωχό και χωρίς οικονομική ευφυία, γιατί είχε ένα μισθό, νοιαζόταν μόνο για τη μόρφωση και την αριστεία, πίστευε ότι τα μεταπτυχιακά σε βοηθούν να ανέβεις ιεραρχικά στη δουλειά σου κά. Επιπλέον, ήταν νομοταγής πολίτης και πλήρωνε αμέσως, χωρίς χρονοτριβή, τους φόρους του, και γενικά ήταν ένας μορφωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος, λάτρης των βιβλίων και της συνεχούς επιμόρφωσης. Ένας άνθρωπος που προσωπικά εκτιμώ και θαυμάζω.

Ο γιος του, όμως, και συγγραφέας του βιβλίου, θεωρεί ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι καταδικασμένο να ζει με οικονομίες, να δουλεύει σκληρά μια ζωή για να εξασφαλίσει μια καλή σύνταξη, και προετοιμάζει τα παιδιά του για να είναι μια ζωή υπάλληλοι σε άλλους. Ποτέ δεν θα γίνει πλούσιος.

Στην αντίθετη όχθη, ήταν ο πατέρας ενός φίλου του, αυτός που ονομάζει ο Πλούσιος Μπαμπάς, τον οποίο έχει ως πρότυπο στη ζωή του, και ο οποίος του δίδαξε πώς να γίνει πλούσιος. Καταρχάς, απορρίπτει το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θεωρεί αποτυχημένο, γιατί δεν μαθαίνει στους νέους τίποτα για το χρήμα, για την οικονομική ευφυία.
«Ο βασικός λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα είναι ότι, παρόλο που αρκετά χρόνια της ζωής τους τα πέρασαν στο σχολείο, δεν έμαθαν τίποτα για το χρήμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο περισσότερος κόσμος έχει μάθει να δουλεύει για το χρήμα… αλλά δεν έμαθε ποτέ να βάλει το χρήμα να δουλέψει για λογαριασμό του».
Αυτός ο Πλούσιος Μπαμπάς δεν είχε ακαδημαϊκή μόρφωση, δεν τέλειωσε ποτέ τη Β’ Γυμνασίου, αλλά ήξερε να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες, να αγοράζει από ανθρώπους που βρίσκονταν σε  απελπιστική κατάσταση, δεν πλήρωνε τους φόρους του στο κράτος, αλλά είχε τα χρήματά του σε επενδύσεις, δεν επέτρεπε στους υπαλλήλους του να συνδικαλίζονται, αλλά έκανε πολλές δωρεές σε εκκλησίες και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Κυρίως, όμως, ήξερε να επιλέγει τους πιο καλούς, έξυπνους επιστήμονες να δουλεύουν για λογαριασμό του.
Η άποψή μου για τον πλούσιο μπαμπά είναι ότι ήταν ένας αριβίστας, τυχοδιώχτης, εκμεταλλευτής, συμφεροντολόγος, κακοπληρωτής, ασυνεπής στις υποχρεώσεις του προς το κράτος και σε όσους χρωστούσε. Άνθρωπος απόλυτος με δικτατορική νοοτροπία, σφετεριστής και ανάλγητος, ένα αρπακτικό που καιροφυλακτούσε να αδράξει τις ευκαιρίες, να εκμεταλλευτεί τη δεινή θέση των άλλων για να κερδοσκοπήσει σε βάρος τους.
Με ενόχλησαν οι εργασιακές συνθήκες των υπαλλήλων του που θυμίζουν Μεσαίωνα, αφού δεν τους επέτρεπε να συνδικαλίζονται, όπως και η υποκρισία του, από τη μια να μην είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του και από την άλλη να κάνει φιλανθρωπίες. 
Ουσιαστικά, ο μορφωμένος πατέρας του τον ενθάρρυνε να γίνει έξυπνος, ενώ ο πλούσιος πατέρας του τον ενθάρρυνε να μάθει να ξεχωρίζει και να προσλαμβάνει έξυπνους ανθρώπους.
Ο φτωχός πατέρας του τού έλεγε ότι η αγάπη για τα χρήματα είναι η αιτία κάθε κακού, ενώ ο πλούσιος του έλεγε ότι η έλλειψη χρημάτων είναι η αιτία κάθε κακού.
«Ο ένας πατέρας έλεγε: «Ο λόγος που δεν είμαι πλούσιος, παιδιά μου, είναι γιατί έχω εσάς». Ο άλλος έλεγε:  «Ο λόγος που πρέπει να είμαι πλούσιος, παιδιά μου, είναι γιατί έχω εσάς».
Ο πλούσιος μπαμπάς ήθελε να τους μάθει να ελέγχουν τη δύναμη του χρήματος, να μην το φοβούνται. Ήθελε, επίσης, να τους μάθει να διακρίνουν τις ευκαιρίες. Επιπλέον, πίστευε ότι «Το χρήμα, όταν δεν συνοδεύεται από οικονομική ευφυία, είναι χρήμα που σύντομα θα ανήκει σε κάποιον άλλο».

Ταυτόχρονα, ο πλούσιος μπαμπάς τούς έμαθε να ξεχωρίζουν το ενεργητικό από το παθητικό. «Οι πλούσιοι προσθέτουν στοιχεία στο ενεργητικό τους, ενώ οι φτωχοί με τους μικρομεσαίους προσθέτουν στοιχεία στο παθητικό τους… Στοιχείο του ενεργητικού είναι αυτό που φέρνει χρήματα στην τσέπη μου. Στοιχείο του παθητικού είναι αυτό που αδειάζει την τσέπη μου».

Αξίζει να αναφέρω ότι ο συγγραφέας πιστεύει ότι η αγορά ενός σπιτιού δεν είναι καλή επένδυση, γιατί όσο μεγαλύτερο είναι το σπίτι, τόσο πιο πολλά είναι τα έξοδά του. «Η διαδικασία της αυξημένης κατανάλωσης καταδικάζει τις οικογένειες σε αυξημένα χρέη και μεγαλύτερη οικονομική ανασφάλεια».

Οι συμβουλές του για επενδύσεις αφορούν σε:
«1.Επιχειρήσεις που δεν απαιτούν την παρουσία μου. Μου ανήκουν, αλλά διοικούνται ή διευθύνονται από άλλους. Αν είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι εκεί, δεν πρόκειται για επιχείρηση. Γίνεται η δουλειά μου.
2. Μετοχές
3.Χρεώγραφα
4.Αμοιβαία κεφάλαια
5.Ακίνητη περιουσία που αποδίδει εισόδημα.
6.Ομόλογα και άλλα».
Στην Κύπρο και την Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα αυτές οι συμβουλές είναι αναξιόπιστες μετά την κρίση του Χρηματιστηρίου και την οικονομική κρίση που ενέσκηψε τα τελευταία χρόνια.
Ανάμεσα στις πάμπολλες συμβουλές που μας δίνει ο συγγραφέας είναι:
«Συνήθως δεν κρατώ ένα ακίνητο πάνω από επτά χρόνια.
Όταν μπει ένα δολάριο στη στήλη του ενεργητικού σας, μην το αφήσετε ποτέ να ξαναβγεί.
Να ιδρύσετε ανώνυμη εταιρεία, αν έχετε περιουσία.
Αν θέλετε να γίνετε πλούσιοι και ευτυχισμένοι μην πάτε σχολείο!
Οι ικανότητες επικοινωνίας, όπως το γράψιμο, η συνομιλία και η διαπραγμάτευση αποδεικνύονται εφόδια ζωτικής σημασίας για μια επιτυχημένη ζωή.
Η προσφορά αποτελεί το μυστικό των πλουσιότερων οικογενειών. Δώσε και θα πάρεις!
Η αποτυχία εμπνέει τους νικητές. Εδώ αναφέρει και τη ρήση του Τζον Ν. Ροκφέλερ: « Πάντοτε προσπάθησα να μετατρέψω κάθε καταστροφή σε ευκαιρία».
Πρέπει να επικεντρωθείτε στον στόχο σας.
Ανταμείβετε πρώτα τον εαυτό σας.
Επιλέγετε με προσοχή τους φίλους σας. Μην ακούτε φτωχούς ή φοβισμένους ανθρώπους.
Μην επωμίζεστε μεγάλα χρέη. Φροντίστε να περιορίζετε τα έξοδά σας!
Πρώτα προσφέρετε αυτό που επιθυμείτε, και θα το πάρετε στον υπερθετικό βαθμό. Το ίδιο ισχύει για τα χρήματα, το χαμόγελο, την αγάπη, τη φιλία.
Η δράση είναι πάντοτε προτιμότερη από την αδράνεια».
Θα ήθελα να σταθώ και σε μια άποψη του συγγραφέα που τη θεωρώ πολύ χρήσιμη.
«Οι φτωχοί έχουν συνήθειες φτωχών. Μια συνηθισμένη καλή συνήθεια είναι να βάζουν χέρι στις οικονομίες τους. Οι πλούσιοι ξέρουν καλά ότι με τις οικονομίες μας πρέπει να παράγουμε περισσότερα χρήματα και όχι να πληρώνουμε λογαριασμούς».

Ασφαλώς, κρύβονται πολλές αλήθειες σε αυτό το βιβλίο που εξηγούν γιατί φτάσαμε στη σημερινή δεινή οικονομική μας κατάσταση. Στηλιτεύει τη μανία μας να αγοράζουμε είδη πολυτελείας, όπως μεγάλα σπίτια, κοσμήματα, αυτοκίνητα, κ.ά. με πίστωση.

Καταληκτικά, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, ευσύνοπτο, εύληπτο, εκλαϊκευμένο, που διαβάζεται πολύ εύκολα. Μια από τις αρετές του είναι ότι καταφέρνει και οι πιο δύσκολοι οικονομικοί όροι να φαίνονται πολύ εύκολοι. Στην ουσία στα έξη κεφάλαια του βιβλίου δίνει έξη μαθήματα για να κατανοήσουμε το χρήμα και τις αρχές του.

Προσωπικά, παρόλο που διαφωνώ, όπως έχω πει πιο πάνω, με πολλές από τις απόψεις του, βρήκα και κάποιες αλήθειες που πρέπει να τις έχουμε οδοδείχτες στη ζωή μας, αν θέλουμε να έχουμε άνεση και ευημερία στη ζωή μας.

Ομολογώ ότι η ανάγνωση αυτού του βιβλίου ήταν για μένα απόλαυση, αν εξαιρέσουμε την απέχθειά μου προς την υποκριτική συμπεριφορά των πλουσίων και την απαξίωση του συγγραφέα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Η μεγαλύτερη αρετή αυτού του βιβλίου είναι οι συμβουλές του για προσφορά και οικονομική περισυλλογή, αξίες πολύτιμες και διαιώνιες! Επίσης, θα ήθελα να τονίσω ότι πιστεύω πως δεν μπορούν όλοι να ακολουθήσουν τις συμβουλές του, γιατί δεν έχουν ως στόχο τους όλοι τον πλούτο πάση θυσία. Υπάρχουν, ευτυχώς, και άλλες αξίες στη ζωή, οι πνευματικές. Εξάλλου, μήπως είναι και θέμα γονιδίων, τύχης, κλίσεων, ενδιαφερόντων, καταστάσεων, ευνοϊκών συνθηκών, εκμετάλλευσης, ή και απατεωνιάς, αν θα αποκτήσεις μεγάλη περιουσία;






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου