Ταξίδι στη Μήλο, ΜΕΡΟΣ Η΄- Κατακόμβες, Αρχαίο Ρωμαϊκό Θέατρο, Κλήμα

Τρίτη, 7 Ιουλίου 2015

Κατακόμβες της Μήλου

Σήμερα ξεκινάμε για μια βόλτα πολιτιστική, ξεκινώντας από τις Κατακόμβες, το Αρχαίο Ρωμαϊκό Θέατρο για να καταλήξουμε σε έναν άλλο αγαπημένο μας οικισμό, το Κλήμα. Από τον Αδάμαντα προχωράμε προς την Τρυπητή,

 έναν καλοδιατηρημένο, παραδοσιακό οικισμό, που κτίστηκε αμφιθεατρικά στα ερείπια της κλασικής πόλης του Κλήματος, που είναι ενωμένος με την Πλάκα.

Λέγεται Τρυπητή από τα μαλακά ηφαιστειογενή πετρώματά της που έμοιαζαν τρυπημένα, όπως και από τις πολλές τρύπες που υπάρχουν λαξεμένες στον βράχο πάνω στον οποίο είναι κτισμένη.

Η Τρυπητή στο μυαλό μου συνδέεται με τους πολλούς ανεμομύλους της, που άλλοτε άλεθαν τα σιτάρια και σήμερα είναι ενοικιαζόμενα δωμάτια,

Ανεμόμυλοι

Μεζεδοπωλείο " Γλαρονήσια"

 αλλά και για τα εκπληκτικά μεζεδοπωλεία της που είναι εξώστες στο Αιγαίο. Τα πιο πολλά τα έχουμε τιμήσει! Απολαύσαμε φρέσκα ψάρια, πίτες, μεζέδες, ψητά στα κάρβουνα, όλα εκλεκτά.

Απ’ εδώ, το μάτι αγκαλιάζει το μεγαλειώδες πανόραμα του κόλπου

Άγιος Νικόλαος στην Τρυπητή 


μα και όλων των μικρών οικισμών με τα σύρματα:

Φουρκοβούνι, 

Αρετή, 

Κλήμα, 

Σκινωπή.

 Κατηφορίζοντας από την Τρυπητή, με τα ολόλευκα σπίτια με τους λουλουδιασμένους κήπους και την κυκλαδική αρχιτεκτονική, προς τις Κατακόμβες, στα δεξιά μας συναντούμε, πνιγμένη στα κυπαρίσσια, 

την αγαπημένη μου εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης, την οποία έμαθα από την κυρία Ελένη, τη μητέρα της φίλης μου της Χριστίνας Κεφάλα, με την οποία έχουμε έρθει αρκετές φορές για να ανάψουμε το κερί μας. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι οι δυο τάφοι με καμάρες στο εσωτερικό της, όπως και τα ίχνη τοιχογραφιών στο ιερό της. Είναι πραγματικά, μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες του νησιού.

Κατηφορίζουμε στις Κατακόμβες. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στον χώρο στάθμευσης και κατεβαίνουμε κάμποσα σκαλιά μέχρι την είσοδο στις κατακόμβες που βρίσκονται σε σπηλιές 150 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Αρκετός κόσμος περιμένει για να μπει, οι πιο πολλοί ξένοι τουρίστες. Κόβουμε τα εισιτήρια εισόδου, και καθόμαστε στα πεζούλια, αγναντεύοντας το γαλάζιο όνειρο που απλώνεται μπροστά μας.

Οι παλαιοχριστιανικές αυτές κατακόμβες αποτελούν στολίδι για τη Μήλο, γι’ αυτό και η Μήλος ανακηρύχτηκε ιερό νησί το 2009 από την Ιερά Σύνοδο, αφού οι κατακόμβες είναι το αρχαιότερο μνημείο της χριστιανοσύνης.

 Εδώ συγκεντρώνονταν οι πρώτοι χριστιανοί και εδώ έθαβαν τους νεκρούς τους στα τέλη του 2^ουμ. Χ. αιώνα. Οι κατακόμβες της Μήλου, μοναδικές σε μέγεθος στον ελληνικό χώρο, μαζί με τις αντίστοιχες της Ρώμης και των Αγίων Τόπων, θεωρούνται από τα πιο γνωστά και αξιόλογα μνημεία της χριστιανοσύνης παγκοσμίως.

Μπαίνουμε μέσα στο διαδαλώδες αυτό συγκρότημα που αποτελείται από τρεις υπόγειες στοές, λαξευμένες στο πέτρωμα. Στα τοιχώματα των στοών σώζονται 126 αρκοσόλια, λαξεμένοι, αψιδωτοί τάφοι.

Προς το παρόν επισκέψιμη είναι μόνο η στοά Β΄, η Κατακόμβη των Πρεσβυτέρων, και κάνουμε τον γύρο της πάνω σε ξύλινη πλατφόρμα. Στο κέντρο της βλέπουμε έναν βράχο, στον οποίο πιθανόν να είχαν θάψει έναν από τους πρώτους επισκόπους της Μήλου, και οι χριστιανοί τον χρησιμοποιούσαν και ως Αγία Τράπεζα για να κάνουν τις λειτουργίες τους.

Λίγο πιο κάτω στον αρχαιολογικό χώρο του 
Κλήματος, βρέθηκε από έναν αγρότη, στις 8 Απριλίου του 1820, το διάσημο παγκοσμίως άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, που σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου, και έχει ύψος 2,11μ. και βάρος 900 κιλά περίπου. Στο σημείο που βρέθηκε το άγαλμα, σήμερα υπάρχει μια μαρμάρινη επιγραφή.

Στη συνέχεια, πάμε στο Αρχαίο Ρωμαϊκό Θέατρο της Μήλου, έργο των κατοίκων της αρχαίας πόλης του Κλήματος, την οποία έκτισαν οι Δωριείς μετά την παρακμή της Φυλακωπής, πολύ πιθανόν κατά την ελληνιστική εποχή(3^ος αιώνας π.Χ.).

Το θέατρο που βλέπουμε σήμερα, χωρητικότητας 7,000 θεατών, από παριανό ολόλευκο μάρμαρο και θαυμαστά ανάγλυφα, σίγουρα κτίστηκε πάνω από τις σωζόμενες βάσεις του κλασικού που κατέστρεψαν οι Αθηναίοι κατά τη ρωμαϊκή εποχή.

Αξίζει να αναφέρω ότι ο πρώτος που το επισκέφθηκε στα νεότερα χρόνια ήταν ο φιλέλληνας βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος ο Β΄ μαζί με τον γιο του τον Όθωνα. Ο Λουδοβίκος έδωσε και την εντολή για τον πρώτο καθαρισμό του θεάτρου, ύστερα από προτροπή του L. Ross.

 Οι ανασκαφές άρχισαν το 1989, και σώζονται μόνο κάποια τμήματά του: επτά μαρμάρινες κερκίδες, έξη σειρές καθισμάτων, το κοίλο, η ορχήστρα, το δάπεδο της σκηνής, όπως και  πολλά αρχιτεκτονικά περίτεχνα μέρη τα οποία είναι σκορπισμένα στον χώρο, και προκαλούν τον θαυμασμό μας.

Σήμερα, μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στα 700 άτομα, και συχνά δίνονται εδώ παραστάσεις θεάτρου και μουσικής, και αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ακουστική του. Κι απ’ εδώ πάλι, από την πλαγιά του λόφου αυτού στην οποία είναι κτισμένο το θέατρο, η θέα είναι πανοραμική και ασύλληπτου κάλλους. Ευτυχώς, σήμερα έχει μελτέμι, και έτσι είναι δροσούλα. Κάποιες άλλες φορές μας έκαψε το λιοπύρι.

Συνεχίζουμε τον κατηφορικό μας δρόμο και  μετά τη στροφή του ξενοδοχείου, φτάνουμε στο Κλήμα με τα πολύχρωμα σπίτια του, όπου το ισόγειο ήταν σύρμα για τις βάρκες και ο πάνω όροφος για την οικογένεια. 

Αφήνουμε το αυτοκίνητο λίγο έξω, για να μπορούμε να στρίψουμε. Ένα στενό δρομάκι μάς οδηγεί στην παραλία.

Πριν από κάποια χρόνια ήρθαμε εδώ με τον φίλο μας τον Μιχάλη τον Καλημέρα και τα αγόρια του, και μας πήγε βόλτα με τη βάρκα του. Ο πατέρας του Μιχάλη είχε εδώ σπίτι, και καθίσαμε για  καφεδάκι.

Αυτή η αίσθηση του νερού που είναι σχεδόν μέσα στα πόδια σου, με ξετρελαίνει. Άσε που τις πιο πολλές φορές το νερό μπαίνει και στα σύρματα. Τα σπίτι αυτά με τα παιχνιδιάρικα χρώματα, σήμερα, όπως όλα τα σύρματα, ενοικιάζονται.

                   Να δυο φωτογραφίες του χειμώνα στο Κλήμα από τον φίλο μου τον Παρασκευά.

Φεύγουμε από το Κλήμα, που σας βεβαιώνω ότι η πιο εντυπωσιακή επίσκεψή μας ήταν μια φορά που ήρθαμε αργά το απόγευμα, σχεδόν βράδυ, και άναψαν όλα τα φώτα. Ήταν μαγικά!

Πάνω από τα αριστερά σύρματα στο Κλήμα, συναντούμε την περιοχή που λέγεται Κληματοβούνι. Εδώ στον λόφο, με εξαίρετη θέα, υπάρχει η όμορφη εκκλησία της Παναγίας της Τουρλιανής.