Ταξίδι στην αγαπημένη μας Μήλο, Μέρος Θ΄, Ζεφυρία, Αγία Κυριακή, Παλιοχώρι

Μετά από μια σύντομη απογευματινή σιέστα, ξεκινάμε για τη νοτιανατολική Μήλο. Λίγο πριν από τα ζεστά νερά, αντί να πάμε προς το αεροδρόμιο, στρίβουμε αριστερά προς τη Ζεφυρία, την παλιά πρωτεύουσα του νησιού, 5,5 χιλιόμετρα από τον Αδάμαντα. Δημιούργημα των Βενετών, τον 13^ον αιώνα, έγινε πρωτεύουσα του νησιού χάρη στους πειρατές, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω των σεισμών το 1767. Επίσης, ένας άλλος λόγος που έκανε τους κατοίκους της να μετοικήσουν ήταν οι επιδημίες που προκλήθηκαν από τα αέρια των ρηγμάτων.

Σήμερα, η Ζεφυρία έχει 150 κατοίκους, και τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην παλιά Μητρόπολη της Μήλου, την Παναγία την Πορτιανή. Από τη Ζεφυρία, κάποια αφορά πήγαμε στην ενδοχώρα, όπου βιώσαμε την απόλυτη καταστροφή. Σεληνιακό τοπίο, το χαρακτήρισε ο Αριστείδης. Τι είχε συμβεί; Στην προσπάθειά της η ΔΕΗ να εκμεταλλευτεί τις γαιοθερμικές δυνατότητες του νησιού, προέβη σε γεωτρήσεις, και μια καλή πρωία μια γεώτρηση εξερράγη! Γι’ αυτό και όταν συζητούσαν και στη Νίσυρο για τη γεωθερμία, ο κόσμος αντέδρασε, ξέροντας το ατύχημα της Μήλου.

Από δω, επίσης, πήγαμε στο Παλιόρεμα ή Θειορυχεία, που λειτουργούσαν ως το 1960, όπου είδαμε το εγκαταλελειμμένο ορυχείο με τα αμφιθεατρικά κτήρια και τα βαγόνια στη μέση των ραγών. Εδώ λειτούργησε το θειορυχείο του Βίκτωρα Μελά, η παλαιότερη επιχείρηση εξαγωγής θείου πανελλαδικά.

Η αμμουδιά είναι όμορφη με χρωματιστά βότσαλα, κιτρινωπά, χρωματισμένα από το θείο, και πεντακάθαρα νερά. Όλοι οι δρόμοι σε αυτή την περιοχή είναι χωματόδρομοι.

Από τη Ζεφυρία προχωράμε προς την παραλία της Αγίας Κυριακής, οκτώ χιλιόμετρα από τον Αδάμαντα, μια από τις πιο δημοφιλείς οργανωμένες παραλίες, ιδανική για οικογένειες και θαλάσσια σπορ. Άμμος και μικρό βοτσαλάκι με ωραίες κατάλευκες πετρούλες συνθέτουν το θαλάσσιο σκηνικό.

Παραλία Αγίας Κυριακής

Από δω προς τα δυτικά, πριν από το Τσιγκράδο, υπάρχει και μια άλλη παραλία που λέγεται Γέρακας, αλλά δεν είναι προσβάσιμη οδικά.

Παραλία του Γέρακα

Σήμερα, όμως, δεν θα κάνουμε μπάνιο στην Αγία Κυριακή, γι’ αυτό προχωράμε από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς το Παλιοχώρι, οκτώ χιλιόμετρα από τον Αδάμαντα, με πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Η πρώτη μου αξέχαστη εμπειρία με το Παλιοχώρι ήταν όταν ζούσαμε στη Μήλο.
Μια μέρα του Ιουλίου πήγαμε με τη γυναίκα και τα παιδιά ενός συναδέλφου του Αριστείδη που ήρθαν από τη Σύρο. Κάναμε το μπάνιο μας, και περιμέναμε να έρθουν οι σύζυγοι από τη δουλειά. Στο μεταξύ, τα παιδάκια πείνασαν, και εγώ πήγα να παραγγείλω. Μόλις είδα μπαρμπούνια, αμέσως είπα στον εστιάτορα να μας ετοιμάσει να φάμε. Η απάντησή του: «Αυτά δεν κάνουν για την κυρία του διευθυντή. Είναι χτεσινά». Και μας πρότεινε άλλα ψάρια της ίδιας μέρας που λαχταρούσαν. Από τότε κατάλαβα ότι εδώ τρως φρέσκο ψάρι!

Μετά από μια μεγάλη κατηφόρα, φτάνουμε στην παραλία του οικισμού. Μια οργανωμένη παραλία, γεμάτη από πολύ κόσμο, φέτος κυρίως ξένους, ο οποίος χαίρεται τα καθάρια, ολόδροσα νερά και το φρέσκο ψάρι στις πολλές ταβέρνες που υπάρχουν με την απίθανη θέα στο κρητικό πέλαγος. Μια παραλία δύο χιλιομέτρων, με χοντρή άμμο, πολύχρωμα βότσαλα και θερμές πηγές μέσα στη θάλασσα.

 Το χαρακτηριστικό αυτής της παραλίας είναι ότι τα νερά βαθαίνουν απότομα. Σχεδόν μόλις μπεις, πρέπει να ξέρεις κολύμπι. Στην ουσία μετά την οργανωμένη παραλία, υπάρχουν και άλλες δύο. Η τρίτη είναι στενή και περικυκλωμένη από βράχια.

Εκείνο που καταπλήσσει τον επισκέπτη στο Παλιοχώρι είναι τα πολύχρωμα βράχια σε κόκκινο, ροζ, κίτρινο και λευκόγκριζο χρώμα, μια πολύ επιβλητική εικόνα που προξενεί δέος, αποτέλεσμα της ηφαιστειακής ενέργειας και της γεωλογικής ζωντάνιας της περιοχής. Επίσης, στο Παλιοχώρι αναβλύζουν θερμά νερά.

Μετά το  μπάνιο μας διαλέξαμε μια από τις ταβέρνες κάποιου φίλου, με υπέροχη, πανοραμική θέα από ψηλά, και απολαύσαμε καλό, ολόφρεσκο ψάρι. Εδώ βρίσκεις ωραίο φαγκρί, συναγρίδα, αλλά και εξαίσια αστακομακαρονάδα που την απολαμβάνουμε.

Ο αστακός για τη Μήλο είναι κάτι συνηθισμένο, κυρίως το Μάιο που έχει πολλή σοδειά.

Δεν θα ξεχάσω τον τρόμο που πήρα, όταν ο Αριστείδης αγόρασε αστακουδάκια και τα βάλαμε στο ψυγείο, και μόλις πήγα να το ανοίξω, ακόμη ήταν ζωντανά και σάλευαν!

Αστακουδάκια

Ένα άλλο που απολαύσαμε στη Μήλο είναι η κακαβιά, όπως λένε την ψαρόσουπα στα νησιά. Μάλιστα, ο Αριστείδης θυμάται κάποιους ψαράδες από την Αίγινα που σχεδόν καθημερινά του φώναζαν να πάει στο καϊκι τους για να τον φιλέψουν.  

Κακαβιά

Το βράδυ, όπως πάντα, στην παραλία του Αδάμαντα τα είπαμε με φίλους, πίνοντας το ποτό μας.