Δευτέρα, 17 Ιουνίου
La Seyne Sur Mer
Το πλοίο μας αγκυροβόλησε
στη La Seyne Sur Mer. Εδώ
είναι Προβηγκία, νότια Γαλλία. Το μάτι μας αγκάλιασε την πράσινη οπτασία που
ξανοίχτηκε μπροστά μας. Το τοπίο εκπέμπει λες μια γαλήνη και μια θεϊκή σιωπή.
Κατάφυτοι
λοφίσκοι, ειδυλλιακοί και πρόσχαροι, από τους οποίους ξεφυτρώνουν υπέροχα
κτίσματα, τα πιο πολλά με κεραμιδοσκεπές, ενώ μπροστά μας στη θάλασσα,
στις
μαρίνες, παρελαύνουν όλων των ειδών τα ιστιοπλοϊκά.
Είναι ένα τουριστικό θέρετρο η πολίχνη αυτή, με όρμους και γραφικές παραλίες, με τα αξιοθέατά της και την ιστορική κληρονομιά της. Ο τουρισμός αντικατέστησε τη σημασία της πόλης ως ναυπηγικού κέντρου. Ακόμη, όμως, εδώ υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία στον κόσμο.
Μόλις κατεβήκαμε από το πλοίο, μπήκαμε σε ένα τραινάκι και φτάσαμε στον παραλιακό δρόμο.
Μαζί μας και ένα χαριτωμένο κοριτσάκι από την Καλιφόρνια, η Καρολάιν, με τους γονείς της, που πρώτη φορά έρχονταν στην Ευρώπη, κι αυτό ήταν δώρο των παππούδων της. Όνειρό τους, βέβαια, να επισκεφθούν την Ελλάδα, στην οποία οι γονείς τους πήγαν με κρουαζιέρα! Αυτό το μωράκι μας έκλεψε την καρδιά!
Περπατώντας στον παραλιακό δρόμο, στον οποίο φύτεψαν πολλές φοινικιές, αντικρίζουμε πανέμορφα κτίσματα, «χάρμα ιδέσθαι».
Με στέγες κεραμιδένιες, με τις καπνοδόχους τους, και ψηλά ξύλινα παράθυρα, σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε, του κόκκινου και του καφέ-μπεζ, μας υποδέχονται λες από άλλες εποχές. Οι τοίχοι εξωτερικά κι αυτοί πολύχρωμοι, σε θαλασσί, μπεζ, καφέ, κίτρινο, ροζέ, χρώμα της ώχρας, κ.ά, συνθέτουν ένα σκηνικό παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Αφεθήκαμε να περπατάμε στο ιστορικό κέντρο της μικρής αυτής πόλης, παρόλη τη ζέστη και την υγρασία. Παλιά κτήρια, χωρίς συντήρηση τα πιο πολλά, στενά δρομάκια που θυμίζουν Μεσαίωνα, ρούχα απλωμένα στα παράθυρα και τα μπαλκόνια, περιστέρια στα σύρματα της ηλεκτρικής και στις οροφές κτηρίων, άνθρωποι λιγοστοί στους δρόμους.
Ένα νεοκλασικό κτήριο μας τράβηξε την προσοχή, με τα θαλασσιά παράθυρα και τα περίτεχνα διακοσμημένα μπαλκόνια.
Μόνο σαν φτάσαμε στην υπαίθρια αγορά της πόλης, σαν να ζωντάνεψε. Πολλά σουβενίρ, μα και ρούχα, παπούτσια, φρούτα, φαγώσιμα κ.ά, ήταν απλωμένα στις δυο πλευρές του δρόμου. Όταν επιστρέψαμε από τη βόλτα μας στον κύριο δρόμο με τις δεντροστοιχίες δεξιά και αριστερά, που μας δρόσιζαν στην κάψα του μεσημεριού, οι καταστηματάρχες έβαζαν τα πράγματά τους μέσα στα μαγαζιά τους. Ήταν η ώρα της μεσημβρινής σιέστας. Μεσόγειος κι εδώ σε όλο το μεγαλείο της!
Τα αξιοθέατα της κοινότητας αυτής, που είναι κτισμένη στον κόλπο απέναντι από την Τουλόν, στα δυτικά της, είναι:
α)η εκκλησία της Παναγίας
για το καλό ταξίδι, La iglesia de Notre Dame de Bon Voyage, κτίσμα του 1674-1682.
β)Τα πάρκο του
ναυτικού(της θάλασσας). El parquet de la Navale.
γ)La
puerta de los antiguos astilleros
δ)El fuerte Balaguier su museo y su jardin
botanico
ε) La
Villa Tamaris Centro de Arte.
Ωραίες φωτογραφίες. Νόμιζα όμως ότι είναι Γεωργία Σάνδη και όχι Γεώργιος Σάνδης.
ΑπάντησηΔιαγραφή